Είδατε μπουμπούκια που ανθίζουν στους κήπους των ακροδεξιών ιδεών και κομμάτων; Βρέθηκαν Ευρωπαίοι βουλευτές -βουλευτές, μάλιστα!- στην Ιταλία, στην Αυστρία και στη Γαλλία οι οποίοι δημοσίως και με τον πιο ιταμό τρόπο υποστήριξαν τις πράξεις και τις απόψεις του μακελάρη της Νορβηγίας Μπρέιβικ. Προκαλώντας φρίκη στην κοινή γνώμη και υποχρεώνοντας τις ηγεσίες των κομμάτων τους να τους διαγράψουν άρον-άρον. Ο Αυστριακός συγκρίνει τη σφαγή στο νησί Ουτόγια με τον νόμο για της αμβλώσεις στην Αυστρία και υπολογίζει ότι οι Ισλαμιστές έχουν σκοτώσει πολύ περισσότερο κόσμο από τον Μπρέιβικ. Ο Ιταλός δηλώνει ότι «αν εξαιρέσεις τη βία, ορισμένες από τις απόψεις που εξέφρασε -ο Μπρέιβικ!- είναι σωστές, σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, είναι άριστες». Και ο Γάλλος δεν διστάζει να δηλώσει ότι θεωρεί τον Μπρέιβικ αντιστασιακό και υπερασπιστή της Δύσης.
Δεν είναι για να τα περνάει αυτά κανείς έτσι στο ντούκου -δε βαριέσαι, φασίστες και διαταραγμένοι θα υπάρχουν πάντα. Γιατί οι τύποι αυτοί, με αυτές τις απόψεις και με την ετοιμότητα να υπερασπιστούν -άρα και να διαπράξουν;- κάθε έγκλημα εν ονόματι του ισλαμικού κινδύνου δεν είναι όποιοι-όποιοι. Είναι προσωπικότητες κομμάτων, εκλεγμένοι εκπρόσωποι σε δημοκρατικά κοινοβούλια, άνθρωποι με αναφορές σε εκατομμύρια πολίτες και χιλιάδες ψηφοφόρους. Επιφανή μέλη της κοινωνίας μας.
Εκφράζουν συνεπώς κάτι περισσότερο και πολύ πιο επικίνδυνο από κάποιου είδους προσωπική εγκληματική λόξα. Σε δημοκρατικές κοινωνίες και δημοκρατικούς θεσμούς δημοκρατικών χωρών της δημοκρατικής Ευρώπης έχουν εγκατασταθεί μολυσματικές εστίες πανούκλας. Η κρατική ανοχή, η υπόκλιση συντηρητικών κομμάτων σε εθνικιστικές και ρατσιστικές ακρότητες, τα χάδια από την αστυνομία, ευνοούν την εξάπλωσή τους. Και στα εργαστήρια των επίσημων ακροδεξιών κομμάτων, που τώρα διαγράφουν τους «εξτρεμιστές» τους, καλλιεργούνται οι ιοί και τα βακτηρίδια και οι φιλοδοξίες για μια «καθαρή» Ευρώπη.
Ο Μπρέιβικ δεν φύτρωσε λοιπόν σαν αγριόχορτο στο δημοκρατικό χωράφι μας. Υπάρχουν καλλιέργειες, λιπάσματα, και καλλιεργητές που επιδιώκουν και προσδοκούν τον ματωμένο θερισμό. Αρκεί μια ματιά στη ρητορική των επίσημων ακροδεξιών κομμάτων -και στο δικό μας ΛΑΟΣ- ή στο Διαδίκτυο, για να διαπιστώσει κανείς τη συστηματική σπορά μίσους που καθιστά το αδιανόητο λογικό και το κακούργημα πατριωτικό καθήκον. Από την άποψη αυτή -και ο νοών νοείτω- η Ουτόγια δεν απέχει τόσο πολύ από τον Άγιο Παντελεήμονα.
Δημοσιεύτηκε στην Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου