Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη
Κύριε Βεργόπουλε με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, μπορούμε να μιλάμε για μια συντονισμένη επίθεση, με έντονα και τα τρομοκρατικά στοιχεία του καπιταλιστικού συστήματος; Εκτιμάτε πώς πρώτος στόχος ήταν η Ελλάδα, ή η Νότια Ευρώπη και πως θα ακολουθήσουν κι άλλες χώρες;
«Εκτιμώ πως η Ελλάδα χρησιμοποιείται πράγματι ως πειραματόζωο και ακολουθούν οι άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, όπως και οι υπόλοιπες της ευρωζώνης. Το ζήτημα είναι σε ποιο ακριβώς πείραμα η χώρα μας χρησιμεύει ως πειραματόζωο. Σήμερα, η ευρωζώνη έχει το υψηλότερο δείκτη δημοσίου χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ. Το πρόβλημα δεν είναι το χρέος καθαυτό, αλλά το τι χρήση γίνεται αυτού του γεγονότος. Με πρόσχημα το δημόσιο χρέος, έχει εξαπολυθεί κύμα λιτότητας δημοσίων δαπανών, μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών σε ολόκληρη την Ευρώπη. Με ορίζοντα παντού τις ιδιωτικοποιήσεις και την ασυδοσία των αγορών, δηλαδή προς κατεύθυνση απολύτως αντίθετη από αυτήν που είχε διαφανεί το 2008, όταν η διεθνής κρίση ξεκινούσε. Οι χρεωκοπημένες τράπεζες του 2008, αφού διασώθηκαν με χρήμα του δημοσίου και των φορολογουμένων, επιβάλλουν σήμερα τον κανόνα της ασυδοσίας τους που ήταν η αιτία της κρίσης του 2008. Το πριόνισμα της εσωτερικής αγοράς με φιλοδοξία τις εξαγωγές στην ουσία αποσκοπεί στην συμπίεση της εργασίας και την αποσάρθρωση του κοινωνικού κράτους, όμως αυτό δεν είναι βιώσιμο και βρίσκεται ήδη υπό κατάρρευση. Η εγχείρηση επιτυγχάνει, αλλά ο ασθενής απεβίωσε στους ουρανούς και σήμερα επιστρέφει στις πλατείες. Ως γνωστόν, από κάθε πείραμα συνάγεται και κάποιο πόρισμα».
Μπορείτε να αναφερθείτε στα χαρακτηριστικά αυτής της νέας πραγματικότητας; Θα ενταθούν αυτές οι καταστάσεις το επόμενο χρονικό διάστημα;
«Με την γενίκευση των πολιτικών λιτότητας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, τα εθνικά εισοδήματα επιβραδύνονται, ενώ τα χρέη επιβαρύνονται ως ποσοστά των εισοδημάτων. Συνεπώς, το όλο πείραμα εγγράφεται σε ορίζοντα αυξανόμενης δυσπραγίας και τελικής κατάρρευσης, που έχει ως συνέπεια το απόλυτο έλλειμμα ορατότητας για τις κοινωνίες και ειδικότερα για τους νέους. Κανείς πλέον δεν ομιλεί για το μέλλον, αλλά αποκλειστικά και μόνον για το πως θα εξυπηρετηθεί το παρελθόν που είναι παρόν μέσω του χρέους. Για τους σημερινούς νέους, το δίλημμα είναι πλέον «η ζωή ή το χρέος;»
Την απάντηση σε αυτό την δίνουν οι κινητοποιήσεις στις πλατείες που προσελκύουν όλο και περισσότερους νέους, μακρυά απο το σύνολο των πολιτικών κομμάτων. Οι κινητοποιήσεις δεν είναι πολιτικού ούτε κομματικού χαρακτήρα, αλλά βιοτικού. Καταγράφουν αύξουσα βιοτική δυσανεξία της κοινωνίας απέναντι στις συνταγές που εφαρμόζουν οι πολιτικοί, υπό την καθοδήγηση και εποπτεία της ΕΕ και του ΔΝΤ. Εφόσον οι συνταγές γίνονται σκληρότερες, η δυσανεξία της κοινωνίας και ειδικότερα των νέων θα ογκώνεται, μέχρι την πλήρη απεξάρτηση από αυτές. Όσο σκληρότερες είναι οι συνταγές, τόσο πιο ριζική θα είναι η τελική απεξάρτηση».
Η χώρα μας έχει εισέλθει στο τούνελ του μνημονίου, όπου κατά πολλούς δεν έχει πισωγύρισμα... Ποια η ευθύνη των δύο κομμάτων εξουσίας για αυτή την κατάντια;
«Αμφότερα τα κόμματα έχουν χειρισθεί το ζήτημα με ασυγχώρητη ελαφρότητα. Έχουν αμφότερα προετοιμάσει το έδαφος από χρόνια και έχουν συμβάλει στην παράδοση του λαού και της χώρας σε αυτές τις συνθήκες αιχμαλωσίας. Όσον αφορά στο χρέος, τα δύο τρίτα προήλθαν από το ΠΑΣΟΚ και το ένα τρίτο από την ΝΔ. Όμως, δεν πρόκειται μόνον για το χρέος, αλλά κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο αυτό αντιμετωπίσθηκε τόσο έναντι της ΕΕ και του ΔΝΤ, όσο και έναντι του ελληνικού λαού. Οι συνθήκες θυμίζουν έντονα και ανεξίτηλα κλίμα εθνικής και κοινωνικής καταστροφής».
Κατά πόσο σύμφωνα με τη δική σας άποψη η Ελλάδα μπορεί να είναι ελεύθερη μετά από αυτές τις ραγδαίες εξελίξεις;
«Μέσα στο ισχύον πλαίσιο, η Ελλάδα δεν μπορεί να θεωρηθεί ελεύθερη. Όμως, το πλαίσιο αυτό δεν είναι μοιραίο, αλλά μπορεί να μεταβληθεί με διαφορετική πολιτική, που να στηρίζεται στην κοινωνία και όχι να εξαπολύει πόλεμο εναντίον της. Ποτέ άλλοτε ο ελληνικός λαός και η χώρα μας δεν έχουν τόσο ελεηνολογηθεί από την ίδια την κυβέρνησή τους».
Η Αριστερά πού βρίσκεται μπροστά σε όλες αυτά τα γεγονότα; Μήπως έχει χάσει το τρένο των εξελίξεων; Και οι γεμάτες πλατείες αυθόρμητων πολιτών; Πιστεύετε πώς θα γεμίσουν κι αυτές των πλούσιων και προηγμένων βιομηχανικά χωρών;
«Η Αριστερά βρίσκεται πράγματι εκτός φάσης. Έχει κατορθώσει να περιθωριοποιηθεί και να μην μπορεί να αρθρώσει ούτε λέξη σε όσα συμβαίνουν. Ό,τι και να λέει, είτε είναι προϊόν διαλόγου με τα δόγματα και έμμονες ιδέες της είτε αντιμετωπίζεται με δυσπιστία από τους νέους, που γνωρίζουν είτε το βεβαρυμμένο παρελθόν της είτε τα βαρίδια που μέχρι σήμερα σύρει στα πόδια της από δουλείες που δεν ενδιαφέρουν καθόλου, μα καθόλου, την εποχή μας».
του Αποστόλη Ζώη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου