Δημοκρατία a la carte

“ Τα συνταγματικά πραξικοπήματα που ξεκίνησαν το 2009 έγιναν κανόνας από την κυβέρνηση του Σαμαρά. ”

Του Βασίλη Μουλόπουλου 

Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία, λένε, είναι το καλύτερο σύστημα διακυβέρνησης που έχει υπάρξει ποτέ. Το διδάσκουν από το δημοτικό σχολείο ως το Πανεπιστήμιο, το επαναλαμβάνουν όπου βρεθούν και όπου σταθούν οι πατέρες του Έθνους, οι πολιτικοί επιστήμονες, οι τηλεαναλυτές, οι συνταγματολόγοι. Και το κοινοβούλιο, λένε, αποτελεί την πολιτική έκφραση του λαού, την εντολή του, να διαχειριστούν τα συμφέροντα του, το παρόν και το μέλλον της ζωής του, σε αυτούς που επιλέγουν. Αν αυτό δεν υπήρξε ποτέ απολύτως αληθές, σήμερα είναι απολύτως ψευδές. Τα συνταγματικά πραξικοπήματα που ξεκίνησαν το 2009 έγιναν κανόνας από την κυβέρνηση του Σαμαρά.

Οι συζητήσεις νομοσχεδίων που υποθηκεύουν τη χώρα για δύο γενιές στο ενεχυροδανειστήριο των διεθνών τοκογλύφων με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και η κατάργηση της Βουλής μέσω των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, δείχνουν ότι η κυβερνητική συμμορία των τριών επιχειρεί να μας οδηγήσει στην προ αστικής επανάστασης εποχή. Είναι ολοφάνερο ότι οι κυβερνητικοί συνεταίροι βρίσκονται σε πανικό. Διαπιστώνουν ότι η πολιτική και ιδεολογική κατάρρευσή τους είναι μη αναστρέψιμη και κάνουν τα πάντα για να διασωθούν και να τηρήσουν το συμβόλαιο που έχουν υπογράψει με τους «αφερέγγυους εταίρους, τους διεθνείς δανειστές και τους εγχώριους κουκουλοφόρους». Αν η Δημοκρατία δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας και τα συμφέροντα των τοποτηρητών μας, την πετσοκόβουμε για να τη φέρουμε στα μέτρα μας με τη σιωπηρή συνενοχή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Έτσι, μετά την ελαστικοποίηση της εργασίας, των θεσμών και των συνειδήσεων της «Αριστεράς της ευθύνης» προχωράμε στην ελαστικοποίση της Δημοκρατίας.

Στη συνταγματική νομιμότητα a la carte

Όταν φθάνει η ώρα της αλήθειας, όταν πρέπει να αποφασίσεις ποιανού τα συμφέροντα υπερασπίζεσαι, από ποια πλευρά του οδοφράγματος θα σταθείς, η μετάλλαξη της Δημοκρατίας σε αυταρχική ολιγαρχία δεν έχει όρια. Η επιχείρηση έχει ήδη προπαρασκευαστεί από τους εργολάβους διαμορφωτές της κοινής γνώμης στα μιντιακά κομματικά όργανα του Μνημονίου, που έμμεσα ή άμεσα ζητούσαν εδώ και καιρό περιορισμό της Δημοκρατίας για να «σωθεί το αστικό σύστημα από τους κόκκινους». Η άνεση, η κυνικότητα, με την οποία οι ιππότες της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας καταργούν τις συνταγματικές, πολιτικές και ηθικές αξίες της, δείχνει με πόση υποκρισία υπερασπίζονταν και υπερασπίζονται αυτές τις αξίες. Σήμερα που οι κοινωνικές και οι ταξικές συγκρούσεις επιστρέφουν και ξαναγίνονται πρωταγωνίστριες της Ιστορίας, το κυρίαρχο σύστημα απαρνείται τους ίδιους τους κανόνες του χωρίς ενδοιασμό. Και οι «αιώνιες αξίες» του δυτικού πολιτικού πολιτισμού θάβονται βαθιά μέσα στα ερείπια της κρίσης.
avgi.

periostika