«Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει όλους τους κρατικοδίαιτους» φώναζε ο Χρήστος Πρωτόπαπας, πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ σε τηλεοπτική εκπομπή την επομένη της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου. Καθημερινά τους τελευταίους μήνες κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ κάνουν ανάλογες δηλώσεις κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ότι στηρίζει το παλιό και διεφθαρμένο δημόσιο, ότι είναι ενάντια σε κάθε μεταρρύθμιση και ότι είναι δίπλα σε όλες τις συντεχνίες που εμποδίζουν την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Δηλώνουν ότι εκπροσωπούν το καινούργιο απέναντι στο παλιό, που έχει μετακομίσει παρεμπιπτόντως στον ΣΥΡΙΖΑ, και μάχονται για την ίση μεταχείριση ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων.
Είναι όλοι αυτοί που δηλώνουν ακόμη σοσιαλδημοκράτες και μέλη της προοδευτικής παράταξης αλλά ταυτόχρονα ασκούν τις χειρότερες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που στο επίκεντρο τους έχουν την κυριαρχία της επιχειρηματικότητας πάνω στο δημόσιο αγαθό. Είναι όλοι αυτοί που στο όνομα της αναδιάρθρωσης και μείωσης του δημοσίου τομέα επιχειρούν να πουλήσουν και τα «ασημικά» της δημόσιας περιουσίας.
Μια απλή όμως ανάγνωση των βιογραφικών των περισσοτέρων από αυτά τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ αποκαλύπτει την τεράστια υποκρισία. Την ώρα που χιλιάδες νέοι και νέες πτυχιούχοι είναι άνεργοι, όλοι αυτοί που σήμερα κόπτονται για το δίκαιο του ιδιωτικού υπαλλήλου την χρυσή δεκαετία του 80, ως παιδιά του κομματικού σωλήνα είχαν καταλάβει κορυφαίες κρατικές θέσεις πριν γίνουν βουλευτές.
Πρώτο παράδειγμα η Άννα Διαμαντοπούλου πρώην υπουργός και βουλευτής και από τα κορυφαία στελέχη που υπερασπίστηκαν την πολιτική του μνημονίου. Από το βιογραφικό της στο προσωπικό της site (www.diamantopoulou.gr) διαβάζουμε ότι γεννήθηκε το 1959 στην Κοζάνη, σπούδασε Πολιτικός μηχανικός και ότι «η πολιτική της καριέρα ξεκίνησε ως Νομάρχης Κοζάνης στην ηλικία των 25 χρονών» ! (μέχρι το 1994 οι νομάρχες διορίζονταν από την εκάστοτε κυβέρνηση). Στην συνέχεια «υπηρέτησε ως Πρόεδρος του Ε.Ο.Μ.Μ.Ε.Χ. το 1993» έως ότου εκλεγεί βουλευτής Κοζάνης το 1996.
Δεύτερο παράδειγμα ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Από το βιογραφικό του στο προσωπικό του site (www.chrisochoidis.gr) διαβάζουμε ότι γεννήθηκε στην Ημαθία το 1955, σπούδασε στη Νομική, εργάστηκε ως δικηγόρος από το 1978-87, ενώ παράλληλα ήταν γραμματέας της Νομαρχιακής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και σε ηλικία 32 ετών(!) διορίζεται Νομάρχης Καρδίτσας έως τις εκλογές του 89 όπου γίνεται βουλευτής Ημαθίας.
Τρίτο παράδειγμα ο Νίκος Σηφουνάκης, για πολλά χρόνια υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και Αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής στην κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου. Από το βιογραφικό του στο προσωπικό του site (www.sifounakis.gr) διαβάζουμε ότι γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1949, σπούδασε Αρχιτέκτονας και το 1982 σε ηλικία 32 ετών(!) διορίζεται Νομάρχης Λέσβου έως το 1986 όπου αναλαμβάνει Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ μέχρι να γίνει και αυτός βουλευτής το 1989.
Τέταρτο παράδειγμα η Φώφη Γεννηματά, πρώην νομάρχης, υπουργός και νυν εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ. Από το βιογραφικό της στο προσωπικό της site (www.fofigennimata.gr) διαβάζουμε ότι γεννήθηκε στους Αμπελόκηπους το 1964, σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στη Νομική Σχολή και από το 1986, δηλαδή σε ηλικία 22 ετών(!) είναι υπάλληλος της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος.
Τελευταίο παράδειγμα ο αρχικός μας ήρωας Χρήστος Πρωτόπαπας, πρώην γραμματέας της ΓΣΣΕ και από τα κορυφαία συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Από το βιογραφικό του στο προσωπικό του site (www.xprotopapas.gr) διαβάζουμε ότι γεννήθηκε στα Χανιά το 1956, απόφοιτος του τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών και αυτός σε ηλικία 22 ετών(!) γίνεται υπάλληλος της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Μάλιστα μετά την αποτυχία του να εκλεγεί βουλευτής στις τελευταίες εκλογές έσπευσε να επανέλθει στην θέση του στην τράπεζα.
Πραγματικά είναι ατελείωτος ο κατάλογος από ανάλογα παραδείγματα στελεχών πρώτης γραμμής του ΠΑΣΟΚ που έχουν καταλάβει στο παρελθόν κορυφαίες κρατικές θέσεις και τώρα εμφανίζονται λάβροι απέναντι στους δημοσίους υπαλλήλους.
Άραγε με τι ικανότητες και με ποια αξιοκρατικά κριτήρια κάποιος γίνεται Νομάρχης στην ηλικία των 25 ετών ή πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι του πτυχίου του διορίζεται στην Εθνική Τράπεζα;
Και αν ακόμη δεχτούμε ότι πρόκειται για παιδιά θαύματα γιατί δεν δοκίμασαν την τύχη τους στον ιδιωτικό τομέα και να γίνουν κορυφαία στελέχη επιχειρήσεων με την αξία τους αλλά επέλεξαν την «ασφάλεια» του «κακού» πλέον δημοσίου;
Άραγε πως αισθάνεται ένας πτυχιούχος του σήμερα που δεν μπορεί να βρει δουλειά ούτε με τον βασικό μισθό των 500 ευρώ, όταν μαθαίνει ότι αυτοί που τον οδήγησαν με τις πολιτικές τους στην απόγνωση είχαν μπει στο δημόσιο από τα 22 τους.
Άραγε πως αισθάνεται ένας δημόσιος υπάλληλος που αναγκάστηκε κάποια στιγμή να περάσει από το πολιτικό γραφείο κάποιου βουλευτή, όταν ακούει τώρα ότι το «κρατικοδίαιτο» πολιτικό κατεστημένο που τον διόρισε στο δημόσιο τον θεωρεί τώρα υπεύθυνο για όλα τα δεινά του κόσμου, ανεξάρτητα από το αν είναι ικανός και αναγκαίος στην θέση του.
Πόση υποκρισία μπορεί να έχει η συζήτηση περί δημοσίου και ιδιωτικού τομέα όταν γίνεται από αυτούς που αποδεικνύονται οι πιο «κρατικοδίαιτοι» όλων;
Αν χρειάζεται να ανοίξουμε την συζήτηση για το δημόσιο τομέα, κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει πέρα από τις ολοκληρωτικές λογικές του νεοφιλελευθερισμού. Και αν χρειαστεί να κάνουμε και μια θετική πρόταση, όπως μας κατηγορεί για το αντίθετο η τρικομματική κυβέρνηση, ας καλέσουμε το λαό να «απολύσει» όλο αυτό το πολιτικό δυναμικό που στήριξε και στηρίζει όλες τις νεοφιλελεύθερες καταστροφικές πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών.
Υ. Γ. Φυσικά ούτε λόγος δεν μπορεί να γίνεται για μεταγραφές τέτοιων στελεχών, δηλαδή οποιουδήποτε κεντρικού στελέχους σε κυβερνήσεις και στο κόμμα του νεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ, στον ΣΥΡΙΖΑ, εάν μιλάμε σοβαρά και ειλικρινά για την ριζοσπαστική αριστερά και την «κυβέρνηση της Αριστεράς».
rproject
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου