Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ
Οταν ξαναβγήκε στην πολιτική αγορά η ελιτίστικη δράκα του σημιτισμού, οι «58», είχες την εντύπωση ότι υψώνεται δυναμικά μια λαϊκή κραυγή για νέα Κεντροαριστερά. Τα πρόθυμα μήντια μιλούσαν για το νέο, ευοίωνο στοιχείο της πολιτικής ζωής. Πλήρης η στήριξη, καταιγιστική η προβολή με συνεντεύξεις, δηλώσεις και αναλύσεις κρουνηδόν. Επιστέγασμα, κάποιες καλοδουλεμένες δημοσκοπήσεις που ύψωναν ένα «ορφανό» 15% ως κατακτήσιμο ποσοστό από τη θρώσκουσα Κεντροαριστερά. Μ' άλλα λόγια «ακόμη δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε».
Η συνέχεια είναι γνωστή. Οι «58» είχαν τη μοίρα της φωτοβολίδας. Ηταν αρκετό ένα φύσημα μικροπολιτικού ανέμου -σταυρός στις ευρωεκλογές- για να καταδειχθεί αυτό το ελάχιστον που εκπροσωπούν. Εριδες με το ΠΑΣΟΚ, διάλυση του αρραβώνος με ηχηρά ονόματα της πολιτικομηντιακής βιτρίνας, δηλητηριώδεις αντιμαχίες και φατριασμοί στο εσωτερικό των «58». Εκφυλιστικά φαινόμενα και προφανής ο κίνδυνος διάλυσης. Φυσιολογική εξέλιξη, δηλαδή, για ένα κατασκεύασμα, που έχει ελάχιστη ή μηδενική σχέση με την κοινωνία, τα αιτήματα και τις απαιτήσεις της.
Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, όταν οι «58» ούτε «νέοι και άφθαρτοι» είναι, όπως ισχυρίζονται οι υποστηρικτές τους, ούτε μπορούν να κρύψουν μια θεμελιώδη αντίφαση που χαρακτηρίζει την ιδεολογική επεξεργασία και την πολιτική τους συμπεριφορά, αντίφαση κρυμμένη στην παχυλή ρητορεία περί νέας Ευρώπης.
Συγκεκριμένα, στο «Μανιφέστο προγραμματικών θέσεων για την Ευρώπη» σημειώνουν: «Λέμε όχι στην αδιαλλαξία της λιτότητας και στον νεοφιλελεύθερο δογματισμό (...) Η συντηρητική Ευρώπη υπό την ηγεμονία της γερμανικής χριστιανοδημοκρατίας αυξάνει τις εθνικές διαιρέσεις και τις κοινωνικές ανισότητες».
Μπα; Και πότε μέχρι τώρα οι «58» ξιφούλκησαν εναντίον της πολιτικής αυτής; Πότε κεραύνωσαν τη λιτότητα και τον νεοφιλελεύθερο δογματισμό; Πότε ασχολήθηκαν με τη δυναστική πολιτική που επέβαλαν οι δανειστές, με τα «λάθη» -τα ομολογημένα και από τους ίδιους-, με την αγριότητα που υφίσταται η Ελλάδα και με τα θηριώδη κέρδη που απέφερε στη Γερμανία το εγκληματικό Πρόγραμμα για τον Νότο; Μ' άλλα λόγια, πότε καταφέρθηκαν εναντίον του Μνημονίου οι «58»; Ποτέ! Στήριξαν και στηρίζουν τις βάναυσες επιλογές της Γερμανίας για λιτότητα, σιγοσφυρίζουν αδιάφοροι για το κυνικό αποτύπωμα του νεοφιλελεύθερου δογματισμού, αποφεύγουν κάθε κριτική αναφορά στους διεκπεραιωτές του Προγράμματος, δηλαδή την ελληνική κυβέρνηση, αλλά, κατά τα λοιπά, ξιφουλκούν από την ωραία πύλη της ευκολίας εναντίον των θυτών!
Βολτάροντας σαν ανύποπτοι τουρίστες στην ευρωπαϊκή αυλή, οι «58» επισημαίνουν και ψέγουν τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και τον ευρωσκεπτικισμό, αλλά δεν μπαίνουν στον κόπο να διερευνήσουν τα «πώς» και τα «γιατί» των φαινομένων, ιδία του ευρωσκεπτικισμού. Λες και τα φαινόμενα αυτά δημιουργήθηκαν ξαφνικά μια ωραία πρωία, έτσι, από μόνα τους. Ευεξήγητη αμηχανία, αναπόφευκτη σιωπή: ο ευρωσκεπτικισμός οφείλεται πρωτίστως στην ασκούμενη πολιτική της Ενωσης, αλλά και στη δομή, στον προσανατολισμό και τις επιλογές, τις οποίες στήριξε αφετηριακώς και η εκφυλισμένη σοσιαλδημοκρατία («ατζέντα Σρέντερ»).
Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα θα μπορούσε να πει κανείς, βλέποντας τις προσπάθειες της σημιτικής δράκας να επανέλθει στο προσκήνιο. Πρόβλημά τους, βέβαια, ανεξάρτητα από την τελική τύχη του θεμιτού εγχειρήματος. Ομως εκείνο που αναδεικνύεται μείζον από την εμφάνιση και την εν γένει πολιτεία τους είναι η παραπειστική εκστρατεία να πείσουν ότι είναι «άλλοι». Οτι εκπροσωπούν μια αναγεννητική Κεντροαριστερά και όχι μια κρυπτική εστία τυφλού και δήθεν ουδέτερου ευρωπαϊσμού.
Ο Μάιος είναι κοντά. Και κάθε κατεργάρης, πολιτικώς παρενδυματικός, στον πάγκο του.
enet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου