Η πολιτικοοικονομική ελίτ που κυβερνά τη χώρα και τα μίντια που την υπηρετούν, ποιούμενοι την ανάγκη φιλοτιμία, αποφάσισαν αίφνης ότι, στην Ελλάδα ειδικά, σε αντίθεση με ολόκληρη την ευρωπαϊκή παράδοση, οι δήμαρχοι πρέπει να είναι "ακομμάτιστοι". Τελείως τυχαία η συζήτηση για τους "ακομμάτιστους δημάρχους" αρχίζει ακριβώς τη στιγμή που τα κόμματα του Μνημονίου προσπαθούν να μεταμφιεστούν σε κάτι άλλο, έτσι, για το ξεκάρφωμα.
Το ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, ψάχνει όνομα για να κατέβει στις ευρωεκλογές. Αντιστοίχως, από τη Ν.Δ. κατεβαίνουν δύο και τρεις υποψήφιοι σε κάθε δήμο ή Περιφέρεια, χωρίς κανείς τους να θέλει το χρίσμα και χωρίς η ίδια η Ν.Δ. να θέλει να χρεωθεί κανέναν.
Όλο αυτό το "ακομμάτιστο", λοιπόν, έχει να κάνει με τη διάλυση των κομμάτων που μέχρι σήμερα κυβέρνησαν ως κεντρική εξουσία και ως Αυτοδιοίκηση. Ένα βήμα παραπέρα, η έννοια του ακομμάτιστου δήμαρχου είναι μεταφορά της έννοιας της κυβέρνησης τεχνοκρατών, της ιδέας, δηλαδή, ότι δεν υπάρχουν πολιτικές, παρά μόνο τεχνοκρατικές επιλογές μέσα σε ένα δεδομένο πλαίσιο που εν προκειμένω είναι το Μνημόνιο.
Ότι ο δήμαρχος δεν είναι παρά ένας ιμάντας μεταβίβασης της κεντρικής πολιτικής στην καθημερινότητα και το μόνο που έχει να κάνει είναι να είναι ένας καλός "νοικοκύρης", ή ένας καλός λογιστής. Στην πραγματικότητα προβάλλεται η παθογένεια του συστήματος -αδιαφάνεια, σπάταλη, διαφθορά κ.λπ.- ως αποτέλεσμα της πολιτικής στράτευσης των τοπικών αρχόντων γενικώς, ως χαρακτηριστικό της πολιτικοποίησης και όχι ως αποτέλεσμα του πελατειακού κράτους, το οποίο τα συγκεκριμένα κόμματα έστησαν για να διαιωνίζουν τον έλεγχο τους στην κοινωνία.
Σήμερα που οι επιλογές είναι πιο δύσκολες, σήμερα, που ό,τι πάει εδώ λείπει από εκεί με εκκωφαντικό τρόπο, είναι απαραίτητη περισσότερο παρά ποτέ η ανάδειξη δημάρχων με σαφές πολιτικό στίγμα. Κοντολογίς όσοι ντρέπονται ή έχουν άλλους λόγους να αποκρύπτουν την υπαρκτή, ούτως ή άλλως, κομματική τους ταυτότητα, ας το κάνουν και καταλαβαίνουμε τους λόγους.
Οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάθε λόγο να δώσουν τη μάχη ως κομμάτι μιας συνολικής προσπάθειας και όχι ως δήθεν "ανεξάρτητοι - μεμονωμένοι". Γ.Κ.
avgi
Το ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, ψάχνει όνομα για να κατέβει στις ευρωεκλογές. Αντιστοίχως, από τη Ν.Δ. κατεβαίνουν δύο και τρεις υποψήφιοι σε κάθε δήμο ή Περιφέρεια, χωρίς κανείς τους να θέλει το χρίσμα και χωρίς η ίδια η Ν.Δ. να θέλει να χρεωθεί κανέναν.
Όλο αυτό το "ακομμάτιστο", λοιπόν, έχει να κάνει με τη διάλυση των κομμάτων που μέχρι σήμερα κυβέρνησαν ως κεντρική εξουσία και ως Αυτοδιοίκηση. Ένα βήμα παραπέρα, η έννοια του ακομμάτιστου δήμαρχου είναι μεταφορά της έννοιας της κυβέρνησης τεχνοκρατών, της ιδέας, δηλαδή, ότι δεν υπάρχουν πολιτικές, παρά μόνο τεχνοκρατικές επιλογές μέσα σε ένα δεδομένο πλαίσιο που εν προκειμένω είναι το Μνημόνιο.
Ότι ο δήμαρχος δεν είναι παρά ένας ιμάντας μεταβίβασης της κεντρικής πολιτικής στην καθημερινότητα και το μόνο που έχει να κάνει είναι να είναι ένας καλός "νοικοκύρης", ή ένας καλός λογιστής. Στην πραγματικότητα προβάλλεται η παθογένεια του συστήματος -αδιαφάνεια, σπάταλη, διαφθορά κ.λπ.- ως αποτέλεσμα της πολιτικής στράτευσης των τοπικών αρχόντων γενικώς, ως χαρακτηριστικό της πολιτικοποίησης και όχι ως αποτέλεσμα του πελατειακού κράτους, το οποίο τα συγκεκριμένα κόμματα έστησαν για να διαιωνίζουν τον έλεγχο τους στην κοινωνία.
Σήμερα που οι επιλογές είναι πιο δύσκολες, σήμερα, που ό,τι πάει εδώ λείπει από εκεί με εκκωφαντικό τρόπο, είναι απαραίτητη περισσότερο παρά ποτέ η ανάδειξη δημάρχων με σαφές πολιτικό στίγμα. Κοντολογίς όσοι ντρέπονται ή έχουν άλλους λόγους να αποκρύπτουν την υπαρκτή, ούτως ή άλλως, κομματική τους ταυτότητα, ας το κάνουν και καταλαβαίνουμε τους λόγους.
Οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάθε λόγο να δώσουν τη μάχη ως κομμάτι μιας συνολικής προσπάθειας και όχι ως δήθεν "ανεξάρτητοι - μεμονωμένοι". Γ.Κ.
avgi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου