Βασικό μέλημα του σχεδίου Νόμου είναι η περεταίρω εμπορευματοποίηση της παιδείας... Το πανεπιστήμιο δεν είναι και ούτε πρέπει να γίνει τσιφλίκι κανενός είτε είναι κυβέρνηση είτε είναι καθηγητές

Από τη Νεολαία ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ: Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΕΙΟ

Το πολυδιαφημισμένο πολυνομοσχέδιο που τέθηκε σε διαβούλευση από το Υπουργείο Παιδείας αποτελεί μια ακόμη κοντόφθαλμη απόπειρα ανόρθωσης και εξυγίανσης της παιδείας. Η προχειρότητα και η συρραφή θέσεων που το χαρακτηρίζει δεν μπορούν να βγάλουν την παιδεία από το τέλμα στο οποίο έχει εισέλθει τα τελευταία χρόνια. Η Νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ μοιάζει απούσα σε μια ακόμη προσπάθεια υποβάθμισης του ρόλου και του χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Βασικό μέλημα του σχεδίου Νόμου είναι η περεταίρω εμπορευματοποίηση της παιδείας, όπου οι φοιτητές αποτελούν το κύριο εμπορεύσιμο αγαθό. Η αναγνώριση των κολλεγίων αποτελεί την απαρχή στην κατάργηση του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας και αναπόφευκτα οδηγεί σε εκπαίδευση δύο ταχυτήτων. Το δικαίωμα στην παιδεία είναι καθολικό και δεν πρέπει να πληρώνεται ούτε να εξαγοράζεται σε τιμές όπως τα εμπορεύσιμα αγαθά. Ο δημόσιος δωρεάν χαρακτήρας της παιδείας είναι αδιαπραγμάτευτος και πρέπει, επιτέλους, να συνοδευτεί και από αύξηση των κρατικών κονδυλίων.Η κατάργηση του δέκα για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια δεν μπορεί από μόνη της να ωθήσει στη βελτίωση του παρεχόμενου επιπέδου σπουδών. Οι μόνοι ουσιαστικά ωφελημένοι θα είναι οι ιδιοκτήτες ακινήτων οι οποίοι θα είναι σε θέση να νοικιάζουν τα διαμερίσματά τους. Δεν προβλέπεται καμία ουσιαστική μέριμνα για την ανέργεση εστιών, και τη βελτίωση τόσο του επιπέδου σπουδών, ιδιαίτερα στα περιφερειακά πανεπιστήμια, όσο και της υλικοτεχνικής υποδομής των ιδρυμάτων. Η λογική ένα πανεπιστήμιο σε κάθε πόλη χωρίς όμως να προσφέρεται η ανάλογη οικονομική στήριξη δεν συμβάλει στην αναμόρφωση της παιδείας. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από Πανεπιστήμια που θα θεραπεύουν την επιστήμη και την έρευνα και όχι ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα που θα γίνονται τα μέσα για να μην βαλτώσουν οικονομικά οι τοπικές κοινωνίες. Η ανάπτυξη της χώρας δεν μπορεί να γίνει σε βάρος της ελληνικής οικογένειας.

Η μείωση της φοιτητικής εκπροσώπησης είναι άλλο ένα σημαντικό πλήγμα στη δημοκρατική λειτουργία των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Η λογική της στάθμισης της φοιτητικής εκπροσώπησης έχει σαν απώτερο σκοπό τη δημιουργία και σε τελική ανάλυση την επικράτηση ενός αυταρχικού πανεπιστημίου όπου θα ευνοούνται οι πρωτοβάθμιοι καθηγητές. Εξάλλου είναι οι μόνοι που ζητούσαν την εξαφάνιση της φοιτητικής εκπροσώπησης. Το πανεπιστήμιο δεν είναι και ούτε πρέπει να γίνει τσιφλίκι κανενός είτε είναι κυβέρνηση είτε είναι καθηγητές. Δηλαδή, αν αποκλειστούν οι φοιτητές, το Πανεπιστήμιο θα αποκτήσει μεγαλύτερη διαφάνεια επειδή θα εμπλέκονται μόνον οι διαπλεκόμενοι μεγαλοκαθηγητές; Άλλωστε είναι γνωστό το φαινόμενο σε πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα τα τμήματα να διοικούνται από συντεχνίες καθηγητών, οι οποίες συχνά εκλέγουν τους αρεστούς τους με συνέπεια να ικανοποιούνται οι μετριότητες και να αποκλείονται οι άριστοι.

Η φοιτητική εκπροσώπηση αποτελεί την εγγύηση της διαφάνειας και όχι της διαπλοκής. Η παραταξιακή εκπροσώπηση εγγυάται τη δημοκρατική λειτουργία των ιδρυμάτων, όπως τα κόμματα στο αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτικό σύστημα. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι η αρχή της αντιπροσωπευτικής εκπροσώπησης όλων των παραγόντων στη τριτοβάθμια εκπαίδευση καθιερώθηκε με το Ν. 1268/82 από τον Ανδρέα Παπανδρέου και στη συνέχεια συρρικνώθηκε από το Σουφλιά το 1993 και τη Γιαννάκου μετέπειτα.

Ας ελπίσουμε ότι η κ. Διαμαντοπούλου δεν θα ενδώσει στις λογικές που ξεκίνησε να εφαρμόζει η δεξιά και εξυπηρετούσε τα αναξιόπιστα και άφαντα μέλη ΔΕΠ που εργάζονται μόνο στους διαδρόμους των πανεπιστημίων.
Ας ελπίσουμε ότι η κ. Διαμαντοπούλου δεν θα είναι εκείνη η υπουργός που σχεδιάζει το μέλλον της νεολαίας με την τελευταία αποκλεισμένη και απούσα, εκπροσωπώντας, κατά τα άλλα, μια σοσιαλιστική κυβέρνηση.

Σε αυτές τις καθεστωτικές πρακτικές εμείς οι νεολαίοι, το ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, οφείλουμε να βγούμε μπροστά και να αντιδράσουμε.

Θέλουμε και αγωνιζόμαστε για το δικαίωμά μας στη μόρφωση και τη παιδεία, το δικαίωμα μας να έχουμε ισχυρή φωνή σε οτιδήποτε μας επηρεάζει.

Το Πανεπιστήμιο αποτελεί τη μικρογραφία της κοινωνίας και καμία πολιτική ηγεσία δεν έχει το δικαίωμα να μας μετατρέψει σε άβουλα όντα. Εκσυγχρονισμός της παιδείας δεν σημαίνει νομοσχέδιο εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων.