ΟΜΙΛΙΑ Γ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ζούμε μια δύσκολη περίοδο και για τη χώρα και για το κίνημά μας.
Οι εξελίξεις τρέχουν με καταιγιστικούς ρυθμούς σηματοδοτώντας μεγάλες αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό απαιτώντας άμεσες πολιτικές απαντήσεις .
Η Ευρώπη αλλάζει, η Ελλάδα κάθε μέρα σέρνεται και πιο βαθιά στην ύφεση και την αβεβαιότητα, ο λαός μετρά την αγανάκτηση του, το φόβο του και την απογοήτευση του.
Φόβο για όλα αυτά που έρχονται, αβεβαιότητα και σύγχυση για αυτό που εκφράζει σήμερα η Κυβέρνηση, αγανάκτηση για τα άδικα οικονομικά και φορολογικά μέτρα.
Ένα τεράστιο «γιατί;» είναι στα χείλη του κάθε εργαζόμενου, του κάθε ασφαλισμένου, του μισθωτού, του συνταξιούχου, του νεολαίου.
Ένα «γιατί» που συνοδεύεται από την συλλήβδην καταδίκη του πολιτικού συστήματος, των πολιτικών, των κομμάτων.
Ένα «γιατί» που οδηγεί σε πρωτοφανείς εκδηλώσεις κατά του βάθρου της Δημοκρατίας, του Κοινοβουλίου, για πρώτη φορά από απλό κόσμο.
Που οδηγεί σε δημόσιες εκδηλώσεις αγανάκτησης κατά πολιτικών, που τσουβαλιάζει σε πολλές περιπτώσεις, θύματα και θύτες, υπεύθυνους και μη.
Επειδή ΔΕΝ είναι όλοι ίδιοι, επειδή ΔΕΝ είμαστε ίδιοι και επειδή η διαδρομή μας και οι αγώνες μας, όλα αυτά τα χρόνια, είναι αγώνες για ιδανικά και πιστεύω, όχι για καρέκλες και θέσεις εξουσίας είμαστε ΕΔΩ για να καταθέσουμε τη δική μας πρόταση και να μιλήσουμε με τη γλώσσα της αλήθειας για ότι μας πληγώνει.
Και μας πληγώνουν πολλά:
Οι πολιτικές αδυναμίες στελεχών της Κυβέρνησης, η αναποτελεσματικότητα, οι καθυστερήσεις στη λήψη αποφάσεων, τα λάθη και οι αδικίες που ρίχνουν τα βάρη σε εκείνους που δεν ευθύνονται για την κατάσταση της οικονομίας.
Οι λογικές του μονόδρομου, των αναγκαιοτήτων, των εκβιαστικών διλλημάτων.
Η διάσταση ανάμεσα στις προεκλογικές υποσχέσεις και τα Κυβερνητικά πεπραγμένα, η σύγκρουση ανάμεσα στην κυβερνητική πρακτική και στις αρχές μας, η υλοποίηση όλων όσων καταγγέλλαμε μέχρι χθες, η επικράτηση νεοφιλελεύθερων λογικών. Μας προβληματίζει ακόμα και η ειλικρινής τοποθέτηση του Πρωθυπουργού ότι τα μέτρα απέχουν από την ιδεολογία μας, η αποδοχή της αδικίας.
Αλλά αυτό δημιουργεί και ένα τεράστιο ερώτημα:
Αν ένα κόμμα δεν υλοποιεί πολιτικές σύμφωνες με τις αρχές του, αν δεν είναι συνεπές με την ιδεολογία του τότε απαξιώνει από μόνο του την προοπτική του και αφοπλίζεται στην πολιτική αντιπαράθεση.
Αν ένα κόμμα αποδέχεται τη διάσταση λόγων και έργων, εκτίθεται στους ψηφοφόρους του αλλά και στις κοινωνικές δυνάμεις που το οδήγησαν στην εξουσία.
Απομονώνεται και απομακρύνεται από τα ίδια του τα μέλη και τα στελέχη.
Κόβει μόνο του τους δεσμούς του με την κοινωνία…
Αυτοκτονεί!
Μπορεί κάποιοι κύκλοι στο ΠΑΣΟΚ να ετοιμάζουν αυτό το μέλλον για το ίδιο.
Μπορεί κάποιοι να έχουν στο μυαλό τους άλλα κομματικά μοντέλα, άλλες αρχές λειτουργίας.
Μπορεί κάποιοι να ονειρεύονται ένα ΠΑΣΟΚ γραφειοκρατικό οργανισμό κάποιων στελεχών.
Μπορεί κάποιοι να μην ξέρουν και να μην γνωρίζουν ( γιατί είναι καινούργιοι σε αυτό) ότι οι βαθιές ρίζες του ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία και η οργάνωση του το κράτησαν ζωντανό και όρθιο στις μεγάλες κρίσεις που έζησε μέχρι τώρα.
Όσοι φαντάζονται ένα ΠΑΣΟΚ απαξιωμένο, μικρό και αδύναμο θα μας βρούνε απέναντι τους, υπερασπιζόμενους τις αξίες μας και τα ιδανικά μας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, Η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία από πολιτική σκοπιά σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η γερμανική επιβουλή εναντίον της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας των χωρών της Ευρώπης προσλαμβάνει πλέον το χαρακτήρα άμεσης απειλής που προκαλεί αναστάτωση σε πολλές χώρες και πρώτα απ’ όλα στη Γαλλία.
Με πρόσχημα την οικονομική κρίση, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και η γερμανική ελίτ προωθούν μέτρα ασφυκτικού ελέγχου των οικονομιών όλων των ευρωπαϊκών κρατών, παραβιάζοντας όλες τις ευρωπαϊκές συνθήκες.
Σε ένα άρθρο του ένας δημοσιογράφος σημείωσε πως αν υιοθετηθούν οι προτάσεις του Βερολίνου τότε η Ευρώπη θα μετατραπεί σε ένα απέραντο «δημοσιονομικό Νταχάου».
Και μπορεί ο χαρακτηρισμός να παραπέμπει σε εικόνες από άλλες εποχές αλλά δυστυχώς είναι η θλιβερή πραγματικότητα.
Οι λαοί της Ευρώπης αν δεν συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις της Γερμανικής Καγκελαρίας θα εξοντώνονται οικονομικά.
Μέχρι τώρα, το σύμφωνο σταθερότητας που έχει συμφωνηθεί προβλέπει το πολύ μέχρι την καταβολή προστίμων και την επιτήρηση της οικονομίας μιας χώρας, αν το έλλειμμά της υπερβαίνει συστηματικά το 3% και το δημόσιο χρέος της το 60% του Α.Ε.Π. της.
Τώρα η Μέρκελ θέλει όχι μόνο πρόστιμα, αλλά και παρακράτηση των κονδυλίων της Ε.Ε. που προορίζονται για κάποια χώρα, αν αυτή παρουσιάζει αυξημένο έλλειμμα ή χρέος. Επιπλέον, αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου της στα όργανα της Ε.Ε.!
Και δεν σταματούν εδώ :
Οι Γερμανοί θέλουν, να καθιερωθεί το δικαίωμα του Βερολίνου να αποφασίζεται αυτομάτως, βάσει κανόνων που αυτό θα θέσει, τη χρεοκοπία ευρωπαϊκών κρατών, η οποία χωρίς να ομολογείται θα οδηγεί στην αποβολή τους από την Ευρωζώνη και πιθανόν στην εκδίωξή τους και από την Ε.Ε., αν αυτό κρίνει η Γερμανία ότι τη συμφέρει!
Εννοείται ότι σε περίπτωση που υιοθετηθούν οι γερμανικές απόψεις, η Ελλάδα δεν έχει καμία ελπίδα σωτηρίας.
Επιπροσθέτως, οι Γερμανοί θέλουν να καταργήσουν ουσιαστικά τα Εθνικά Κοινοβούλια των χωρών - μελών της Ε.Ε. στο κορυφαίο θέμα της κατάρτισης του προϋπολογισμού του κράτους.
Τι ζητάνε;
Προκαταβολικό έλεγχο των προϋπολογισμών των κρατών!
Λες και είναι τα ευρωπαϊκά κράτη... επαρχίες του Δ’ Ράιχ!
Είμαστε λοιπόν μπροστά σε μια προσπάθεια επιβολής ενός καθεστώτος «δημοσιονομικού ολοκληρωτισμού».
Μια νέα, αποκρουστική Ε.Ε., υπό απόλυτη γερμανική ηγεμονία, γεννιέται μέσα από την οικονομική κρίση. Μια Ε.Ε. που δεν μας αρέσει καθόλου.
Μια ΕΕ που απέχει πολύ από τα δικά μας οράματα. Και αυτή την εξέλιξη πρέπει να την αντιπαλέψουμε.
Πως;
Όχι με τη χώρα μας σε κατάσταση ομηρίας.
Όχι με δεμένα τα χέρια μας με την απειλή της χρεοκοπίας να πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας.
Όχι με αυτές τις πολιτικές.
Όχι με την αποκρουστική λογική που λέει:
«Δεν φτάνει που μας επέβαλαν ένα ποταπό πρόγραμμα για να φτωχύνουν όλοι οι Έλληνες, δεν φτάνει που μας «γδέρνουν» με τοκογλυφικά επιτόκια τα ίδια τα κράτη – μέλη της Ε.Ε., δήθεν για να μας «σώσουν», θέλουν να είμαστε και τόσο δουλόφρονες, ώστε να τους... ευγνωμονούμε κι από πάνω!».
Η Ελλάδα βρίσκεται στη δυσχερέστερη θέση της με τη συμβολή και όλων αυτών που θεώρησαν ότι η συγκεκριμένη πορεία είναι αναγκαστική και τα μέτρα επιβεβλημένα.
Η Ελλάδα βρίσκεται μόνη της και η Κυβέρνηση απόλυτα απομονωμένη, όχι μόνο από την κοινωνία που σταδιακά ξεπερνώντας το σοκ των μέτρων και της κινδυνολογίας των τελευταίων ημερών, σκέφτεται, αντιδρά, ξεσηκώνεται, βγαίνει στους δρόμους και το χειρότερο παίρνει πολιτικές αποστάσεις από το ΠΑΣΟΚ.
Αλλά και από τα υπόλοιπα κόμματα.
Βαδίζουμε σε μάχη χωρίς συμμάχους.
Μόνο με εχθρούς και με ανθρώπους που μας βλέπουν με καχυποψία αναρωτώμενοι αν τελικά ήταν η πορεία αναγκαστική ή κάποιοι μας οδήγησαν σε αυτή, ξεγελώντας και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό της χώρας.
Αναγκαίο και αναγκαστικό στην πολιτική ΔΕΝ υπάρχει.
Γιατί η λογική του αναγκαίου ακυρώνει την ίδια την ουσία της πολιτικής, τη ίδια την καρδιά του ΠΑΣΟΚ.
Στην πορεία μας όλα αυτά τα χρόνια, πολλές φορές βρεθήκαμε μπροστά σε «αναγκαίες αποφάσεις». Πολλές ακόμη φορές επιλέξαμε το αντίθετο γιατί βάλαμε πάνω από την ευκολία της αποδοχής του «αναγκαίου» τα συμφέροντα το λαού μας, των εργαζομένων, των μη προνομιούχων.
Σε τελική ανάλυση το συμφέρον της ίδιας της χώρας.
Και έτσι πετύχαμε μεγάλες νίκες.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αναγκαίο ήταν να συγκροτηθεί από την πρώτη στιγμή μια Κυβέρνηση που θα αντιμετώπιζε την κρίση με έμπειρα πολιτικά στελέχη και όχι με «άκαπνους» τεχνοκράτες αμφιβόλου ικανότητας.
Αναγκαίο ήταν να επέμβουμε από την πρώτη στιγμή σταματώντας το πάρτυ των 6 δις ευρώ στα νοσοκομεία, αποκαλύπτοντας ενόχους και στέλνοντας στον εισαγγελέα όσους πλούτισαν σε βάρος του ελληνικού λαού και όχι να περιμένουμε 5 μήνες για να συγκροτηθούν, με τον τρόπο που συγκροτήθηκαν, οι διοικήσεις των νοσοκομείων.
Αναγκαίο ήταν να στελεχώσουμε και να οργανώσουμε το διαλυμένο μηχανισμό των εφοριών, προκειμένου να διεκδικήσει το κράτος τις ανείσπρακτες οφειλές των πολλών και κυρίως επωνύμων (όπως αποδεικνύεται τώρα) και όχι να μειώσουμε δραματικά το εισόδημα των συνταξιούχων, τιμωρώντας τους ακόμη μια φορά στη ζωή τους.
Αναγκαίο ήταν να υλοποιήσουμε τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις ότι δεν θα μειωθούν οι συντάξεις και δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας και όχι να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο οδηγώντας εργαζόμενους υποχρεωτικά στα 40 χρόνια εργασίας.
Αναγκαίο ήταν να προχωρήσουμε άμεσα στην κατάργηση των εκατοντάδων επιτροπών, των άχρηστων οργανισμών, που απορροφούσαν από το κράτος δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.
Αναγκαίο ήταν να οργανώσουμε από την πρώτη στιγμή το ίδιο το κράτος, αξιοποιώντας τη δημόσια περιουσία, που κανένας ακόμη και σήμερα δεν ξέρει πόση είναι και που βρίσκεται.
Αναγκαίο ήταν να ξεκαθαρίζαμε από τη πρώτη στιγμή στο λαό την κατάσταση που παραλάβαμε, να γνωρίζαμε και εμείς και όλοι την πραγματικότητα και όχι να αλλάζουμε τα δεδομένα και τις εκτιμήσεις μας με το πέρασμα των μηνών.
Αλλά αυτές οι αναγκαιότητες απαιτούν αξιοποίηση των καλύτερων στελεχών που υπάρχουν στο ΠΑΣΟΚ.
Και υπάρχουν και πολλά και άξια.
Ούτε μακρόσυρτες διαδικασίες επιλογών αμφιβόλου αποτελέσματος, ούτε «παρδαλές» διαδικασίες απολίτικου χαρακτήρα, όπου οι αρεστοί γίνονται άριστοι, και οι άριστοι περιθωριοποιούνται.
Χρειάζονταν τότε, αλλά απαιτείται και σήμερα το βάρος των πολιτικών αποφάσεων να πάρουν στελέχη που γνωρίζουν, που ξέρουν, που μπορούν.
Δεν είναι ώρες για δοκιμές πολιτικών «αλεξιπτωτιστών».
Τις πολιτικές αποφάσεις δεν μπορούν να τις πάρουν τεχνοκράτες χωρίς καμία πολιτική εμπειρία.
Ο χρόνος για προσαρμογές τελειώνει και οι ανάγκες είναι πιεστικές.
Πρέπει να παρθούν αποφάσεις ΤΩΡΑ!
Απαιτείται Κυβέρνηση με πολιτικό ανάστημα και όχι Κυβέρνηση λογιστών.
Προειδοποιούμε και φωνάζουμε: Όσο η κυβέρνηση ακολουθεί τη γραμμή υλοποίησης των μέτρων που συμφώνησε με την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ., θα παραμένει απομονωμένη από τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρος του θα φθείρεται, ο κόσμος θα απογοητεύεται και κοινωνικές συμμαχίες θα είναι ανύπαρκτες. Είναι μια καταστροφική πορεία με τέλος όχι την πολιτική ήττα (δεν είναι αυτό το πρωτεύον) αλλά την πολιτική απαξίωση του ΠΑΣΟΚ, την πολιτική του αφυδάτωση, την οριστική του απομάκρυνση από αυτό που γνωρίσαμε, αγαπήσαμε, στρατευτήκαμε, υπηρετήσαμε.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, Το πολιτικό σκηνικό αλλάζει.
Τα πολιτικά κόμματα τρίζουν, το συνδικαλιστικό κίνημα πορεύεται αμήχανο και χωρίς πυξίδα. Η κοινωνία και οι πολίτες βράζουν. Κανένας δεν μπορεί να υπολογίσει πως θα ξεσπάσει.
Η βία θα τρομοκρατήσει την κοινωνία. Η ανασφάλεια και ο φόβος φαίνεται να κυριαρχούν και τα πολιτικά κόμματα φαίνονται να μην κατανοούν ότι δεν μπορούν να υπάρξουν με την υπάρχουσα ταυτότητα πολύ περισσότερο δεν μπορούν να μεταβληθούν σε άβουλα στρατεύματα μέσα από πειθαρχικές ποινές.
Η Ν.Δ. φαίνεται ότι αργά αλλά σταθερά θα μεταβληθεί σ' ένα κόμμα ανάλογο με εκείνα της χριστιανοδημοκρατικής Ευρώπης.
Θα συντηρητικοποιηθεί ακόμα περισσότερο διατηρώντας ταυτόχρονα τα χαρακτηριστικά της λαϊκής δεξιάς.
Θα νοιάζεται δήθεν για τα προβλήματα του λαού για να τον οδηγήσει σε πειθήνια υποστήριξη του κεφαλαίου.
Δέσμια της καταστροφικής κυβερνητικής της πολιτικής, απαξιωμένη στα μάτια του κόσμου, χαμένη μέσα στις ισορροπίες, στα πρόθυρα της διάσπασης, παίρνει ζωή αποκλειστικά και μόνο από τα δικά μας λάθη και τις δικές μας επιλογές.
Το ΛΑΟΣ αντιπροσωπεύει τη νέα μορφή του νεοφασισμού.
Αποτελεί, όπως του αρμόζει άλλωστε, το αναγκαίο στήριγμα της άρχουσας τάξης του κεφαλαίου. Θα στηρίζει όλα τα μέτρα που το ευνοούν στο όνομα του έθνους και της πατρίδας, στο όνομα της κάθαρσης για να εξαπατήσει το φοβισμένο πολίτη. Ανησυχεί για την δημοκρατία μέχρι να την εξαφανίσει.
Για αυτό δεν νοιώθω άνετα ούτε και περήφανος όταν ο Καρατζαφέρης εμφανίζεται σαν σύμμαχος και συμπαραστάτης της δικής μας πολιτικής.
Το δυστύχημα είναι ότι κάποιοι στην Κυβέρνηση δεν ενοχλούνται με την εξέλιξη αυτή, ξεχνώντας ότι σε εποχές κρίσης, σε εποχές φόβου και ανεργίας κόμματα αυτού του τύπου εύκολα καλλιεργούν την φοβικότητα στην κοινωνία και δυναμώνουν μέσα από τη συντηρητικοποίηση της.
Το παράδειγμα του Λεπέν στη Γαλλία θα πρέπει να γίνει ένα καλό μάθημα για όλους μας.
Η Αριστερά δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται την εποχή.
Το ΚΚΕ σταθερά μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε μια καρικατούρα σταλινικού κόμματος, με κυρίαρχη πολιτική του επιλογή την περιχαράκωση του θεωρούμενου δικού του χώρου επιρροής. Δεν πρόκειται να αλλάξει μέχρι τη στιγμή που τα ίδια τα μέλη του απαιτήσουν την προσαρμογή στη σημερινή πραγματικότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βιώνει τη μεγαλύτερη του κρίση με αβέβαιο το τελικό αποτέλεσμα της σφοδρής αντιπαράθεσης στο εσωτερικό του. Η προσπάθεια να μετατραπεί σε ένα άλλο ΚΚΕ, απέτυχε παταγωδώς και οι εμπνευστές αυτής της πολιτικής αργά ή γρήγορα θα βρεθούν έξω από την πολιτική βιτρίνα.
Υπάρχουν δυνάμεις με τις οποίες θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε και να συνεννοηθούμε. Και αυτή θα πρέπει να είναι μια σταθερή μας πολιτική στάση.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, Εμείς είμαστε η δημοκρατική παράταξη.
Εμείς είμαστε το μεγάλο πολυσυλλεκτικό κόμμα που οδήγησε τον λαό στην εξουσία, απελευθέρωσε κοινωνικές δυνάμεις και έδωσε όραμα και προοπτική στον Ελληνικό Λαό.
Σε μας ανήκει και η πολιτική ευθύνη ακόμα μια φορά.
Όμως σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Από τη μία η κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ υιοθέτησε και υπέγραψε την εφαρμογή μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εγγυάται τουλάχιστον για μια τριετία τη φτώχεια και την αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Από την άλλη πρέπει να αποφασίσουμε αν όντως έτσι μπορούμε να παραμείνουμε έστω και κατ' ελάχιστον ένα κόμμα με σοσιαλιστική ταυτότητα.
Πολύ φοβούμαι ότι αυτό που εννοούμε, ως κόμμα σήμερα θα έχει την εικόνα ενός άδειου πουκάμισου χωρίς κορμί και πόδια για να μπορέσει να σταθεί όρθιο.
Ήδη είναι γνωστό ότι πέρα από τα κεντρικά γραφεία, οι οργανώσεις είναι ανύπαρκτες. Ο κόσμος αν ακόμα δεν μας έχει εγκαταλείψει, μας προσπερνά αδιάφορα. Και οι τελευταίες επιφυλάξεις του σύντομα θα εξαφανιστούν.
Το ζήτημα, συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι τι κάνουμε.
Οι κρίσεις δεν προσφέρονται για έμψυχες και αυταρχικές εκδηλώσεις και επίδειξη ισχύος. Οι κρίσεις προσφέρονται για αυτοκριτική και δημιουργία ανακατατάξεων όπου το φθαρμένο, το παλιό, το άχρηστο θα περάσει στο περιθώριο και θα εξαφανιστεί.
Είναι χρέος της σημερινής πολιτικής ηγεσίας του κινήματος να κατανοήσει ότι σήμερα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ πάσχουμε από έλλειψη νομιμοποίησης.
Ως κόμμα δεν εμπνέουμε καμία πολιτική εμπιστοσύνη στην κοινωνία και τους πολίτες. Το υπάρχον πολιτικό και κομματικό προσωπικό δεν διαθέτει το ανάλογο κύρος και προπαντός την εμπειρία και το πολιτικό αισθητήριο για να αναδομήσει το κόμμα και να αφυπνιστεί από το λήθαργο που το διακρίνει.
Αντί λοιπόν για ασκήσεις επί χάρτου και άστοχες αποφάσεις που δεν τις διακρίνει καμία συλλογική διαβούλευση καλό θα είναι να υπάρξει ένα γενικό προσκλητήριο όλων των δυνάμεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ που θα συζητήσουν και θα αποφασίσουν πως θα εξέλθει η χώρα από την κρίση με ένα ΠΑ.ΣΟ.Κ ενωμένο, δυνατό.
Είναι στιγμές που στην πολιτική νοιώθεις μόνος.
Είναι στιγμές που τα επιχειρήματα δεν επαρκούν να ικανοποιήσεις την ανάγκη να πειστείς.
Είναι στιγμές που τα πιστεύω σου σε οδηγούν σε επανάσταση, η συνείδηση σου σε αντίδραση, η προσωπική σου διαδρομή σε έκρηξη.
Είναι στιγμές που δεν θέλουμε να τις ζούμε, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να τις γευτούμε γιατί ταχθήκαμε να υπηρετήσουμε το λαό και τις ανάγκες του.
Γιατί μένουμε πιστοί – αθεράπευτα ρομαντικοί, θα πούνε κάποιοι, στα ιδανικά που μας ξεσήκωσαν και μας στράτευσαν στο ΠΑΣΟΚ.
Γιατί δεν ζητήσαμε ποτέ και δεν θα το κάνουμε, να εξαργυρώσουμε κομματικά ένσημα με θέσεις.
Γιατί απλά υπηρετούμε αυτό που πιστεύουμε, όχι αυτό που άλλοι θα θέλανε να πιστεύουμε.
Δεν είναι εύκολες οι στιγμές που ζούμε σαν πολίτες της χώρας μας, σαν πολιτικές οντότητες, σαν ΠΑΣΟΚ, σαν Αριστεροί, σαν ιδεολόγοι.
Παλέψαμε ενάντια στην αδικία και την βλέπουμε μπροστά μας, να επιβάλλεται με έναν τρόπο απίστευτο.
Παλέψαμε ενάντια στην κοινωνική αδικία, για την κοινωνική απελευθέρωση και τη δικαιοσύνη και τη βλέπουμε μπροστά μας με επιλογές που δημιουργούνε κοινωνικές εντάσεις απροσδιόριστου μεγέθους.
Παλέψαμε για το δικαίωμα του συνταξιούχου για ανθρώπινη διαβίωση και τον βλέπουμε να τρώει από τις σάρκες του. Χωρίς να φταίει, χωρίς να ευθύνεται σε κάτι.
Παλέψαμε για τα εργασιακά δικαιώματα και επιβάλλαμε ένα πρωτοποριακό νομοθετικό πλαίσιο σε ολόκληρη την Ευρώπη τη δεκαετία του ’80 και το βλέπουμε να διαλύεται.
Παλέψαμε για τα απλά, τα στοιχειώδη δικαιώματα του εργαζόμενου, του μισθωτού, του νέου και της νέας και αυτά αμφισβητούνται.
Παλέψαμε για μια Ελλάδα δημοκρατική και ανεξάρτητη και τη βλέπουμε υπό πολιτική επιτήρηση, όπως μας είπε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός .
Παλέψαμε για το μεγάλο ΠΑΣΟΚ της αλλαγής, των τομών, της κοινωνικής προόδου και το βλέπουμε να οδηγείται αργά αλλά σταθερά στην απαξίωση.
Είναι ώρες δύσκολες και ώρες ευθύνης. Για όλους μας και τον καθένα ξεχωριστά.
Το εύκολο θα είναι να μιλήσω για τις αυταπόδεικτες τεράστιες και εγκληματικές ευθύνες της Κυβέρνησης της ΝΔ. Για τις επιλογές που μας οδήγησαν στο σήμερα, για τις πολιτικές που κατέστρεψαν τη χώρα. Αυτές καταδίκασε ο ελληνικός λαός, ζητώντας ταυτόχρονα από το ΠΑΣΟΚ την αλλαγή πορείας αλλά και την τιμωρία των ενόχων για την κατασπατάληση του Δημόσιου πλούτου.
Το δύσκολο είναι να απαντήσεις στα πραγματικά διλλήματα του σήμερα και να προσδιορίσεις τα αναγκαία βήματα για το αύριο.
Ένα αύριο σκοτεινό, δύσκολο για τους εργαζόμενους, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
Και τα πραγματικά διλλήματα είναι τα εξής:
Μπορεί αυτή η επιλογή της πολιτικής να οδηγήσει τη χώρα σε έξοδο από την κρίση ή θα την ανακυκλώνει μέχρι την οριστική καταστροφή;
Μπορεί αυτή η επιλογή της θυσίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του απλού πολίτη να εξασφαλίσει διέξοδο ή θα τους οδηγήσει στην φτώχεια και τη δυστυχία;
Έχει σχέση αυτή η πολιτική με τις αρχές και τους στόχους μας ή βρισκόμαστε μπροστά σε μια μετάλλαξη της φυσιογνωμίας και της ιδεολογίας του ΠΑΣΟΚ;
Μπορούν αυτές οι πολιτικές να βρούνε συμμάχους στα πλατιά λαϊκά στρώματα που οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ή θα το οδηγήσουν σε πλήρη ρήξη με τις κοινωνικές δυνάμεις που μας στήριξαν και θα πυροδοτήσουν κοινωνικές εκρήξεις με απρόβλεπτες συνέπειες;
Οι απαντήσεις είναι απλές. Και δεν μπορούν να είναι διαφορετικές.
Το μίγμα της νεοσυντηρητικής πολιτικής που καλούμαστε να εφαρμόσουμε δοκιμάστηκε και αλλού με τα γνωστά αποτελέσματα.
Οι επιλογές του ΔΝΤ είναι γνωστές και για την κατεύθυνση τους και για τα αποτελέσματά τους.
Σήμερα στο όνομα της σωτηρίας της χώρας συγκρουόμαστε με τις αρχές μας και τα πιστεύω μας.
Σήμερα καλούμαστε να υλοποιήσουμε αυτό που καταγγέλλαμε μέχρι χθες.
Σήμερα «αποθεώνουμε» τις λογικές του Ανδριανόπουλου και του Μάνου και ξεγυμνώνουμε από πολιτικά επιχειρήματα ένα κόμμα που υπηρέτησε το λαό.
Σήμερα κάποιοι σύμβουλοι του Πρωθυπουργού επέλεξαν για το ΠΑΣΟΚ μια πορεία αυτοκτονική.
Βεβαίως και δεν πρέπει να υπολογίσουμε το πολιτικό κόστος όταν υπηρετούμε πολιτικές αναδιανομής, κοινωνικής δικαιοσύνης, ενίσχυσης των δημοκρατικών θεσμών.
Όταν όμως οι επιλογές μας οδηγούν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση τότε δεν είναι το πολιτικό κόστος που θα προβληματίσει αλλά το αν μπορούμε να το κάνουμε όχι απλά σε αντίθεση με τις προεκλογικές μας εξαγγελίες αλλά σε αντίθεση με τις αρχές του κόμματος.
Για αυτό πρότεινα και ζητώ τη διεξαγωγή ενός έκτακτου Συνεδρίου, πριν οδηγηθούμε σαν κόμμα στο περιθώριο των εξελίξεων, πριν τραυματίσουμε ανεπανόρθωτα τις σχέσεις μας με το λαό.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,  
Οι καιροί είναι δύσκολοι και το επόμενο διάστημα θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο.
Μάθαμε να δίνουμε τις μάχες μας στα δύσκολα, με μοναδικό οδηγό τα οράματα και τις αρχές για τις οποίες στρατευτήκαμε στο ΠΑΣΟΚ.
Μάθαμε να λέμε την αλήθεια σε όλους τους τόνους, όσο δυσάρεστη και αν είναι.
Δεν είναι στη λογική μας να «χαϊδέψουμε» αυτιά. Δεν το έχουμε ανάγκη.
Δεν διεκδικήσαμε θέσεις εξουσίας, δεν παρακαλέσαμε για αυτές.
Είμαστε όμως αμετακίνητοι σε αυτά που πιστεύουμε και θα δώσουμε τη μάχη μας, απέναντι σε όσους θελήσουν να παραμορφώσουν την εικόνα του κινήματός μας.
Θα είμαστε παρόντες, στις εξελίξεις, θα είμαστε παρόντες στην κοινωνία, θα είμαστε όπως πάντοτε δίπλα στον απλό πολίτη που και σήμερα υποφέρει.
Δεν υπογράψαμε λευκή επιταγή σε κανέναν.
Δεν εξουσιοδοτήσαμε κανέναν να αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς.
Κάποιοι μου είπανε ότι μας την έχουνε «στημένη»…
Θα τους απαντήσω ότι και εμείς θα συνεχίσουμε να έχουμε σηκωμένη τη σημαία των αγώνων, των ιδεών μας, των πιστεύω μας.
Για την Ελλάδα, για το λαό μας, για το μεγάλο και προοδευτικό ΠΑΣΟΚ…