Την αναγκαιότητα μιας επείγουσας μεταρρύθμισης της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ώστε να επιστρέψει στις ρίζες της και να υπηρετήσει τους σκοπούς της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της συλλογικής ευημερίας εντός του νέου πλαισίου της παγκοσμιοποίησης, εκφράζει ο ομοσπονδιακός πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας SPD, Sigmar Gabriel, σε άρθρο του στην εφ. Frankfurter Rundschau. Όπως υπογραμμίζει, οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες θα ξεκινήσουν από κοινού με τον σημερινό Πρόεδρο Γιώργο Παπανδρέου την ανοικοδόμηση της νέας ΣΔ.
«Οι άνθρωποι, οι οποίοι εξεγέρθηκαν και εξεγείρονται ενάντια στους δυνάστες τους στην Τυνησία, στην Αίγυπτο και στη Λιβύη διεκδικούν το σημαντικότερο ανθρώπινο δικαίωμα. Επιθυμούν δηλ. να καθορίζουν οι ίδιοι τη ζωή τους και δεν ανέχονται πια να συμψηφίζονται τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματά τους με μια υποτιθέμενη σταθερότητα και ασφάλεια πρώτων υλών για τη Δύση.
Βιώνουμε την απόδειξη ότι η επιθυμία για ελευθερία, δημοκρατία και μια αυτοκαθοριζόμενη ζωή δεν περιορίζεται σε μία περιοχή, θρησκεία ή πολιτισμό. Ότι αυτή την επιθυμία δεν χρειάζεται «εξαχθεί» από την Ευρώπη ή από τις ΗΠΑ- και μάλιστα με τη χρήση ένοπλης βίας.
Οι δικαιολογίες όλων αυτών, οι οποίοι δεν αναγνώριζαν στους προσδιοριζόμενους ως 'μη δυτικούς' λαούς την ικανότητα να αναπτύξουν δημοκρατικές και ελεύθερες κοινωνίες, 'ξεσκεπάστηκαν' ως κυνικές, αλαζονικές και όχι σπάνια ιμπεριαλιστικής προελεύσεως.
Η Ευρώπη, καθώς και η Γερμανία, έχουν κάθε λόγο να αλλάξουν ριζικά τη πολιτική τους-προπαντός την εξωτερική οικονομική πολιτική τους. Φυσικά και έχουμε νόμιμα συμφέροντα. Η εθνική μας οικονομία χρειάζεται πρώτες ύλες, ανοιχτές συγκοινωνιακές οδούς και αγορές. Δεν μπορούμε να επιλέξουμε εμείς τις κυβερνήσεις, με τις οποίες διαπραγματευόμαστε. Όμως η Ευρώπη δεν αντιλαμβάνεται τον εαυτό της μόνο ως Εμπορική Ένωση.
Το μοναδικό στην Ευρώπη, όπως γράφει ο Jeremy Rifkin, είναι η σύνδεση ελευθερίας και ευθύνης. Ευθύνη, όχι μόνο για τους δικούς μας πολίτες, αλλά και για τη συμπεριφορά μας προς όλους τους άλλους ανθρώπους σε αυτή τη γη.
Οφείλουμε επομένως να μη ξαναφθάσουν ποτέ πια οι εμπορικές μας σχέσεις με Δικτατορίες να αποτελούν ομαλότητα, όπως είχαν εξελιχθεί στη Νότια Αφρική και αλλού. Εν αμφιβόλω, υπέρ της ελευθερίας και εναντίον της καταπίεσης.
Η Ευρώπη χρειάζεται σαφή και κοινά πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το ευρωπαϊκό εξωτερικό εμπόριο, κοινές κυρώσεις και προπαντός κοινές γενναιόδωρες προσφορές για τα εκδημοκρατιζόμενα έθνη. Είναι σκάνδαλο να επιβάλλει τώρα ο οικονομικός κόσμος στις νέες Δημοκρατίες υψηλότερα επιτόκια από ότι προηγουμένως στις Δικτατορίες!
Αντί αυτού θα έπρεπε η Παγκόσμια Τράπεζα και η ΕΕ να φροντίσουν για ευνοϊκότερους όρους και να ανοίξει περισσότερο η ΕΕ τις αγορές της. Ευθύς αμέσως πρέπει να γίνουν επενδύσεις ευρωπαϊκών επιχειρήσεων στις νέες Δημοκρατίες. Το μήνυμά μας πρέπει να είναι: 'Δημοκρατία: Επενδύστε τώρα'.
Αντί να αντιμετωπίζουμε το αυξανόμενο πρόβλημα των προσφύγων μόνο με δυνάμεις της Συνοριοφυλακής, χρειαζόμαστε επιθετικές απαντήσεις. Τι θα λέγαμε για ένα πρόγραμμα υποτροφιών της ΕΕ για μηχανικούς, εμπόρους, γιατρούς, ειδικευμένους εργάτες και αγρότες; Να προσφέρουμε στις νέες Δημοκρατίες θέσεις εκπαίδευσης και μετεκπαίδευσης σε Ανώτατες Σχολές ή θέσεις πρακτικής στις επιχειρήσεις μας. 50.000 κάθε χρόνο για όλη την Ευρώπη.
Ας πούμε για 30 χρόνια, ώστε κανείς να μην πανικοβληθεί ότι αύριο θα μπορούσαν να κλείσουν οι πύλες της Ευρώπης. Και συνδεδεμένες με μία επαγγελματική εκπαίδευση και σπουδές στην πατρίδα τους, ώστε να αξίζει τον κόπο να παραμείνουν και να καταβάλλουν προσπάθειες εκεί.
Εμείς οι σοσιαλδημοκρατίες μπορούμε ασφαλώς να ξεκινήσουμε από εμάς τις ίδιες: Το SPD ανήκει στις ιδρυτικές δυνάμεις της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Από την ίδρυσή της το 1889 εξέφραζε τον παγκόσμιο αγώνα υπέρ της ελευθερίας, υπέρ της δημοκρατίας και κατά της φτώχιας.
Όμως η Σοσιαλιστική Διεθνής δεν αποτελεί εδώ και καιρό παράγοντα στη διεθνή πολιτική. Ζει στην πραγματικότητα από την ακεραιότητα των προέδρων της.
Σήμερα είναι ο Γιώργος Παπανδρέου, του οποίου η προσωπική και πολιτική ακεραιότητα είναι πέραν κάθε αμφισβήτησης και ο οποίος κρατάει στη ζωή τη Σοσιαλιστική Διεθνή με το όνομά του.
Η ίδια η Οργάνωση είναι παραλυμένη από τυπικότητες και διαθέτει ελάχιστη ακτινοβολία και μάλιστα καθόλου στα σύγχρονα δημοκρατικά κινήματα. Είναι πικρό, να πρέπει να πούμε ότι: Η Σοσιαλιστική Διεθνής δεν είναι πια φωνή της ελευθερίας. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Μια εξολοκλήρου μεταρρύθμιση- ίσως ακόμα και μία επανίδρυση- της Σοσιαλιστικής Διεθνούς είναι γι’ αυτό επιτακτική από καιρό.
Ξεκινά με αποβολή των μελών, τα οποία ξεκίνησαν κάποτε ως απελευθερωτικά κινήματα, αλλά έχουν απομακρυνθεί εδώ και καιρό από αυτό το δρόμο. Είναι ντροπιαστικό ότι αυτή η αποβολή πραγματοποιείται κατά κανόνα, όταν τα δημοκρατικά κινήματα έχουν ήδη νικήσει.
Όποιος έχει εγκαθιδρύσει στη χώρα του μονοκομματική-Δικτατορία, όποιος κυβερνά τη χώρα του εγκληματικά ή όποιος έχει απογοητεύσει κάθε ελπίδα για αλλαγή μέσω προσέγγισης και συνεχίζει ακόμη να αρνείται τη δημοκρατία, την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν μπορεί και δεν πρέπει να προσκαλείται πια στο τραπέζι της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Εμείς οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες, δεν είμαστε πάντως διαθέσιμοι για αυτή τη μορφή διεθνούς συνδιαλλαγής. Θα ξεκινήσουμε τη μεταρρύθμιση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς από κοινού με το Γιώργο Παπανδρέου.
Αυτή η ‘νέα’ Σοσιαλιστική Διεθνής πρέπει να έχει πάρει μια πρώτη μορφή μέχρι το τέλος του έτους, γιατί τη χρειαζόμαστε επειγόντως.
Οι σοσιαλδημοκράτες από όλη τη γη πρέπει να ψάξουν μέσα σε αυτή να βρουν τις απαντήσεις τους, σε μια παγκοσμιοποίηση, η οποία θα έχει επιτέλους ένα νέο σκοπό: Ελευθερία, δικαιοσύνη και ευημερία για όλους- αντί για πλούτο για τους λίγους».
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου