«Αν είμαι καλή μαθήτρια και τα καταφέρω θέλω να γίνω δικηγόρος, να υπερασπιστώ την πατρίδα μου» ονειρεύεται η Αμίρα. Στους βομβαρδισμούς έχασε την οικογένειά της, αλλά και η ίδια τραυματίστηκε σοβαρά και πλέον κυκλοφορεί με πατερίτσες.
Τα παιδιά αυτά, σε αυτή την ηλικία, θα περίμενε κανείς να έχουν άλλα όνειρα. Τα παιδιά σε άλλες, δυτικές ίσως θα μπορούσε να πει κανείς, χώρες, σε αυτή την ηλικία θέλουν να γίνουν αστροναύτες, πυροσβέστες, ίσως ηθοποιοί ή τραγουδιστές. Όχι, όμως, τα παιδιά αυτά στη Γάζα. Αναγκάστηκαν να ωριμάσουν γρήγορα, απότομα. Βοήθησαν και οι βομβαρδισμοί τα βράδια, τα διαμελισμένα πτώματα που έβρισκαν το πρωί στο δρόμο, η μητέρα τους που τα φίλαγε κάθε πρωί, αποχαιρετώντας τα σε περίπτωση που δεν θα ξαναβλέπονταν. Βοήθησε το γεγονός ότι είδαν αγαπημένα πρόσωπά τους να χάνονται, ίσως χωρίς να καταλαβαίνουν το γιατί, ή τραυματίστηκαν τα ίδια τη στιγμή που βρίσκονταν στην «ασφάλεια» του σπιτιού τους.
Το «Tears of Gaza», στο οποίο προβάλλονται οι παραπάνω μαρτυρίες, ασχολείται με τον βομβαρδισμό της Γάζας από τον Ισραηλινό στρατό στα τέλη 2008- αρχές 2009 και ιδίως με το πως βίωσαν τις δραματικές αυτές ημέρες παιδιά και γυναίκες της περιοχής. Η Vibeke Lokkeberg, ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτις από τη Νορβηγία, λοιπόν, παρουσιάζει τις ιστορίες τριών παιδιών που βίωσαν τις ημέρες εκείνες, την απώλεια των δικών τους ανθρώπων, τραυματίστηκαν τα ίδια και αδυνατούν ακόμη να ξεπεράσουν το σοκ και τις τραυματικές εμπειρίες που τα έχουν σημαδέψει σε όλη τους τη ζωή. Πρόκειται για συγκλονιστικές μαρτυρίες, ιδίως όταν ακούς ένα μικρό παιδί το οποίο έχασε τον πατέρα του να δηλώνει στην κάμερα «τι νόημα έχει πια να ζω, νιώθω ότι η ζωή μου δεν έχει πια νόημα χωρίς τον πατέρα μου.» Ή ένα άλλο κορίτσι, το οποίο με δάκρυα τα μάτια λέει «τι νόημα έχει πια να ξυπνώ κάθε πρωί, καλύτερα να ήμουν με τα αδέρφια μου τα οποία χάθηκαν [από τα ισραηλινά πυρά].»
Η ταινία δεν περιέχει κάποια πολιτική ανάλυση των γεγονότων, καθώς, σύμφωνα πάντα με την σκηνοθέτιδα, αυτό δεν ήταν ο σκοπός της από την αρχή. «Ήθελα απλά να δείξω την καθημερινότητα στη Γάζα μετά τα γεγονότα του 2008, κυρίως μέσα από τα μάτια των παιδιών. Ήθελα να ρωτήσω τις δικές μου ερωτήσεις, να μάθω πράγματα για τη ζωή τους σε αυτή την περιοχή που δεν ήξερα», αναφέρει σχετικά.
Βλέποντας ειδήσεις στην τηλεόραση η σκηνοθέτις συνειδητοποίησε ότι η ολιγόλεπτη μαρτυρία ενός παιδιού από τη Γάζα που τόσο την είχε σοκάρει, γρήγορα θα ξεχνιόταν από τους τηλεθεατές. «Θα ακολουθήσουν κι άλλες ειδήσεις, κι άλλες μαρτυρίες, ποιός θα θυμάται πια τη μαρτυρία του παιδιου αυτού. Παρόλα τα όσα έχει περάσει», σκέφτηκε. Τη στιγμή εκείνη, αποκάλυψε μιλώντας μετά την ταινία, αποφάσισε να γυρίσει το «Tears for Gaza.»
H Lokkeberg, όμως, δυσκολεύτηκε πολύ να πάρει την απαραίτητη έγκριση να περάσει στη Γάα για τα γυρίσματα του ντοκυμαντέρ της. «Ενώ είχαμε τα απαραίτητα χαρτιά οι ισραηλινές αρχές δεν μας επέτρεψαν την πρόσβαση στη λωρίδα της Γάζας. Δοκιμάσαμε στη συνέχεια να περάσουμε στην Γάζα από την Αίγυπτο, αλλά ούτε αυτό στάθηκε δυνατό» εξήγησε μετά το τέλος της ταινίας. Παρόλα αυτά, τόσο με συνεντεύξεις και εικόνες από την περιοχή, όσο και συγκλονιστικό υλικό αρχείου, δείχνει στο θεατή μια πραγματικότητα πιο συγκλονιστική και εξοργιστική από αυτή που και ο ίδιος είχε φανταστεί.
Πρόκειται για πραγματικά σοκαριστικές σκηνές, με κτήρια που γκρεμίζονται από βομβαρδισμούς, οικογένειες που προσπαθούν μάταια να προστατέψουν τα παιδιά τους και τα σπίτια τους, παιδιά που βιώνουν από τόσο μικρή ηλικία τη βιαιότητα ενός πολέμου. Τα τελευταία ζουν μέσα στον τρόμο και την ανασφάλεια, και συχνά, όπως δείχνουν τα βίντεο-ντοκουμέντα τα οποία προβάλλονται, τραυματίζονται και τα ίδια. Από σφαίρες, βομβαρδισμούς ή βόμβες φώσφόρου, όλα ευγενή χορηγία των ισραηλινών αρχών σε έναν πληθυσμό ο οποίος απλά προσπαθεί να επιβιώσει.
Η Lokkeberg επισημαίνει ότι το ντοκιμαντέρ αυτό έχει προβληθεί σε πολλές χώρες, με στόχο τη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση τόσο απλών πολιτών, αλλά και πολιτικών. «Δείξαμε αυτό το ντοκιμαντέρ σε χώρες του εξωτερικού, όπως στο Τορόντο, όπου και ήταν η παγκόσμια πρεμιέρα του, αλλά και στην Ιερουσαλήμ και το ότι μας επετράπη να το δείξουμε εκεί ήταν πολύ θετικό. Το έχουν δει και πολιτικοί από διάφορες χώρες», αναφέρει.
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου