Για την προοδευτική έξοδο από την κρίση. Κείμενο στελεχών του ΠΑΣΟΚ

Θέσεις της ανοιχτής συνάντηση για την προοδευτική πολιτική εξόδου από την κρίση:
Καλλιθέα, 28-6-2011

Η Κρίση είναι πλέον πολιτική και θα λυθεί με πολιτικούς όρους

• Η χώρα διέρχεται κρίση οικονομική, κοινωνική και πολιτική σε μεγάλη έκταση.
• Το σύνολο της Ε.Ε. διέρχεται μια βαθιά κρίση πολιτική που προκλήθηκε από την οικονομική κρίση του 2008.
• Αίτιο της κρίσης αποτελεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική που κυριάρχησε στην ηγεσία της Ε.Ε. και έχει επιβληθεί μέχρι σήμερα τόσο στην Ελλάδα (Μνημόνιο-Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα) όσο και σε άλλες χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Ως εκ τούτου, το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα είναι το αποτέλεσμα και όχι το αίτιο της κρίσης.
• Δύο στρατηγικές αντιμετώπισης της κρίσης: Η συντηρητική-νεοφιλελεύθερη που βασίζεται αποκλειστικά στη δημοσιονομική όψη της οικονομίας και οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο λιτότητας και ύφεσης και η προοδευτική με αναπτυξιακό και αναδιανεμητικό προσανατολισμό. Στα πλαίσια της προοδευτικής διεξόδου από την κρίση απαιτούνται πολιτικές συνυφασμένες με το κράτος δικαίου, τις δημοκρατικές αρχές και με την ανάπτυξη κοινωνικό-πολιτικών κινημάτων ενάντια στην ασυδοσία των αγορών, το παρασιτικό κεφάλαιο και τα καρτέλ.

• Το εν λόγω πολιτικό ρεύμα σκέψης και δράσης αποσκοπεί στη συγκρότηση μιας Πολιτικής Πρωτοβουλίας για την Προοδευτική Πολιτική Εξόδου από την Κρίση. Στόχος είναι η εκπόνηση ενός μεταβατικού προγράμματος εξόδου από την οικονομική και κοινωνική κρίση και ύφεση με αναπτυξιακό και αναδιανεμητικό προσανατολισμό. Με σχεδιασμό και εξειδίκευση πολιτικών, με το μεταβατικό αυτό πρόγραμμα, επιδιώκουμε τον επανασχεδιασμό της στρατηγικής για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, μέσω της ενίσχυσης του παραγωγικού δυναμικού, της ποιότητας, των θέσεων εργασίας και εντέλει, της ανασύνταξης της ελληνικής οικονομίας στη διεθνή αγορά.
• Στόχος είναι η ανασύνταξη της Προοδευτικής πολιτικής, της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας μετά από το σοκ που υπέστη η χώρα από τα νεοφιλελεύθερης επιταγής, μέτρα που προκύπτουν από το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Ο άξονας της πολιτικής ζωής της χώρας έχει μετατοπιστεί όσο ποτέ άλλοτε προς τα δεξιά, γεγονός που έχει ενισχυθεί σημαντικά από κυβερνητικές πρακτικές φόβου, κινδυνολογίας και διλημμάτων που δεν συνάδουν με τις αρχές ενός προοδευτικού κόμματος.
• Το μείζον θέμα είναι η στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού και οι κρίκοι του όπως το βαθύτατα συντηρητικό και μονεταριστικό πλαίσιο του μηχανισμού στήριξης που θα τεθεί σε ισχύ με το Σύμφωνο του Ευρώ, ως συνέχεια του μνημονίου που λήγει το Μάιο του 2013 και του μεσοπρόθεσμου. Με το πλαίσιο αυτό μέχρι τώρα, έχει επιβληθεί η άμεση πολιτική παρέμβαση στην πολιτική διακυβέρνηση από την Ε.Ε. Η σύσταση ιδιωτικών μονοπωλίων. Η κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, η μείωση εισοδημάτων και η μείωση των αμοιβών εργασίας. Η πολιτική αυτή δεν συμβάλλει στην έξοδο από την κρίση αλλά τουναντίον, βαθαίνει την κρίση και την ύφεση. Αυτή είναι μια συντηρητική επιλογή για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Η γενικευμένη φτωχοποίηση, η εκποίηση του δημοσίου πλούτου και η ευθεία πολιτική παρέμβαση και δραματική συρρίκνωση της εθνικής και της λαϊκής κυριαρχίας μετατρέπουν την αρχική κρίση δανεισμού της χώρας- απόρροια της παγκόσμιας, ευρωπαϊκής και ελληνικής καπιταλιστικής κρίσης- σε κρίση στρατηγικού χαρακτήρα, σε οικονομικό- παραγωγικό, δημοσιονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και εθνικό- δημοκρατικό επίπεδο.
• Χρειάζεται άμεση επαναδιαπραγμάτευση του χρέους μας με τους βασικούς πιστωτές μας, με στόχο την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του συνολικού χρέους, τη γενναία μείωση των επιτοκίων και το «κούρεμα» του χρέους, με μεθόδους που έχουν προταθεί και δεν πλήττουν τα ασφαλιστικά ταμεία, ούτε οδηγούν σε κατάρρευση το τραπεζικό σύστημα της χώρας.
• Συμμαχία σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την εκ βάθρων αλλαγή των θεμελίων του ευρώ από τη μονεταριστική, υφεσιακή βάση του σε μια αναπτυξιακή κατεύθυνση με κοινωνικό χαρακτήρα. Κοινή πολιτική διαχείριση της κρίσης, κοινές επενδυτικές πρωτοβουλίες, αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού, σύγκλιση περιφερειών, αλλαγή της ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής και υιοθέτηση αναπτυξιακού ευρωομολόγου, που θα δώσει τη δυνατότητα αναθέρμανσης της οικονομικής δραστηριότητας στις περιφερειακές οικονομίες της Ευρωζώνης.
• Όπως καθίσταται προφανές από τα παραπάνω απορρίπτουμε την προωθούμενη γενική εκποίηση όλων των κομβικών τομέων της εθνικής οικονομίας, προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων. Με αυτήν την πολιτική το δημόσιο θα στερηθεί μερικών εκ των σημαντικότερων αναπτυξιακών εργαλείων του, σε πολλές περιπτώσεις μονίμων πηγών εσόδων, της δυνατότητας πραγματικής παρέμβασης στην αγορά και φυσικά της προοπτικής του όποιου ουσιαστικού, δημοκρατικού σχεδιασμού για την εθνική οικονομία. Θα συνταχθούμε με τους εργαζομένους απέναντι στην κυβερνητική αυτή πολιτική.
• Αναδιοργάνωση και εξυγίανση των προβληματικών ΔΕΚΟ με διατήρηση του δημοσίου χαρακτήρα των στρατηγικών τομέων της εθνικής οικονομίας. Πολιτικές ενίσχυσης των παραγωγικών και αποδοτικών ΔΕΚΟ με δυναμική διείσδυσή τους σε νέες αγορές, προς όφελος του ελληνικού δημοσίου και των καταναλωτών.
• Αναπτυξιακή αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου. Στην υπηρεσία μας μπορούν να τεθούν σύγχρονα χρηματοδοτικά εργαλεία που θα μας επιτρέψουν την άμεση εκμετάλλευση, αποδίδοντας όμως ένα σημαντικό κοινωνικό μέρισμα.
• Στήριξη του εισοδήματος των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αναστροφή των περικοπών μισθών και συντάξεων, κοινωνικός μισθός, μείωση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και των φόρων στα καύσιμα, διατίμηση σε προϊόντα που υπάρχει αποδεδειγμένα κερδοσκοπία. Επιπλέον στήριξη μέσω της ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους και των παροχών του.
• Την έλλειψη ανταγωνιστικότητας οφείλουμε να την αντιμετωπίσουμε με την αντιμετώπιση των στρεβλώσεων της αγοράς και της ύπαρξης καρτέλ και ολιγοπωλίων σε όλους τους κομβικούς τομείς της οικονομίας που λειτουργούν με υψηλά περιθώρια κέρδους. Με ενίσχυση της παραγωγικότητας και του τεχνολογικού και καινοτομικού δυναμικού της χώρας. Με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής, της ανασφάλιστης εργασίας και της ανισοκατανομής του εισοδήματος. Όχι με περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, με συρρίκνωση των κοινωνικών και εργατικών τους δικαιωμάτων ή με την προώθηση ανασφαλούς και κακοπληρωμένης εργασίας. Χρειάζεται μια ουσιαστική, αναπτυξιακή χαρτογράφηση της εθνικής οικονομίας ανά κλάδο και περιφέρεια με στόχο να ενισχυθούν οι βιώσιμοι κλάδοι της εθνικής οικονομίας και οι δυνατότητες ενίσχυσής τους, στο πλαίσιο μέσο- μακροπρόθεσμου, δημοκρατικού σχεδιασμού.
• Αναδιάταξη του πρωτογενούς τομέα στη βάση αγροτικών, συνεταιριστικών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων υψηλής προστιθέμενης αξίας και ποιότητας.
• Συνολικό στρατηγικό σχέδιο για το δευτερογενή τομέα, με εξειδίκευση κατά κλάδο με ταυτόχρονη αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Ακόμα και προσπάθειες όπως η σύνδεση πράσινης οικονομίας με την εγχώρια παραγωγή δείχνουν να έχουν εγκαταλειφθεί πλήρως.
• Ισχυρά κίνητρα για την αναδιάταξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες είναι συχνά- όχι πάντα- πολύ μικρές και παρωχημένες για να επιβιώσουν.
• Επανασχεδιασμός του δημοσίου τομέα όχι στη βάση μείωσης εισοδημάτων, απολύσεων και συκοφάντησης των δημοσίων υπαλλήλων. Δημόσιος τομέας με χαρακτήρα ρυθμιστικό- κοινωφελή και αναπτυξιακό. Εθνικός- κοινωνικός διάλογος σχετικά με το ποιες υπηρεσίες πρέπει να παρέχει το δημόσιο, σε ποιο κόστος και με ποιους αποδέκτες. Σύγχρονο μάνατζμεντ και ταχύτατη προώθηση της μηχανοργάνωσης και της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.
• Πραγματικό χτύπημα στη φοροδιαφυγή και στη νόμιμη φόρο- αποφυγή που σε μεγάλο τους τμήμα είναι εντοπισμένες σε συγκεκριμένα συμφέροντα. Τόσο η φοροδιαφυγή όσο και η γενική σπατάλη στο δημόσιο τομέα έχουν συγκεκριμένη ταξική κατεύθυνση και συνιστούν τμήματα του παρασιτισμού της ελληνικής ελίτ. Απαιτείται πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα.
• Δημιουργία ισχυρού δημόσιου τραπεζικού πυλώνα και αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του με αναπτυξιακή κατεύθυνση, δίνοντας ρευστότητα στην αγορά.
• Κόμματα χωρίς ιδεολογικές, πολιτικές και κοινωνικές αρχές είναι απλώς μηχανισμοί, εν πολλοίς ελεγχόμενοι από εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας. Ως εκ τούτου, για το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ενόψει και της Εθνικής Συνδιάσκεψης του κόμματος για την ανάπτυξη της χώρας, επανατίθεται το θέμα της προοδευτικής του ανασύνταξης, της πολιτικής του αυτονομίας και της προγραμματικής του ενότητας που έχουν πληγεί από τις εφαρμοζόμενες μονεταριστικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
• Το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην συγκρότηση ενός κινήματος αγώνων και αλληλεγγύης με σαφείς προγραμματικές διεκδικήσεις.
• Συνολικά, η απαλλαγή από τα μέτρα του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου θα είναι μια υπόθεση οργάνωσης και αγώνων των εργαζομένων, των νέων, των ανέργων και των πολιτών στο σύνολο τους. Για τον σκοπό αυτό χρειάζεται προετοιμασία και συνεχής προσπάθεια.
• Καλούμε κάθε εργαζόμενο, άνεργο και νέο πολίτη να αυτοοργανωθεί και να συγκροτήσει πολιτική πρωτοβουλία για την προοδευτική πολιτική εξόδου από την κρίση στους χώρους κατοικίας, εργασίας και σπουδών. Οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας θα δώσουν τη μάχη για την ανόρθωση του βιοτικού επιπέδου της ελληνικής κοινωνίας και την κατάργηση του παρόντος νομοθετικού πλέγματος και των μέτρων που απορρέουν από αυτό