Ενθαρρυντική (ότι κάπου τα γραπτά μου πιάνουν τόπο) και σίγουρα τιμητική για μένα είναι η ακόλουθη επιστολή, που μου έστειλε ο αρεοπαγίτης Χαρ. Αθανασίου, πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων:«Κύριε Γ.Β.,
Παρακολουθώ τις αναλύσεις σας στην "Ελευθεροτυπία" ανελλιπώς. Στη χθεσινή (11-7-2011) ανάλυσή σας με ικανοποίηση είδα ότι αναφέρεσθε στο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν "Το Δόγμα του Σοκ" και τη σύσταση να μελετηθεί από τους υπουργούς.
»Κατά την ετήσια γενική συνέλευση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, στις 11 Δεκεμβρίου 2010, στην ίδια παρότρυνση είχα προβεί προς πολιτικούς, δικαστές, νομικούς κ.ά. (βλ. φύλλο 115, σελ. 5 της επισυναπτόμενης εφημερίδας μας "ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΝΕΑ").
»Πράγματι το βιβλίο δεν είναι μόνον "ανατριχιαστικά συναρπαστικό", αλλά και πάντα επίκαιρο. Πολλοί συνάδελφοι μου τηλεφώνησαν για να μου επισημάνουν το δημοσίευμά σας.
»Σας εύχομαι καλές διακοπές».
Επειδή έχει τη σημασία της, αναδημοσιεύσω και την παρότρυνση του κ. Αθανασίου προς τους συναδέλφους του:
«Πριν λίγες ημέρες ο πρόεδρος του ΔΣΑ κ. Παξινός μού χάρισε ένα βιβλίο της Ναόμι Κλάιν με τίτλο "Το Δόγμα του Σοκ", που χαρακτηρίσθηκε διεθνές μπεστ-σέλερ. Καλό θα ήταν να το διαβάσουμε όλοι -πολιτικοί, δικαστές, δικηγόροι... Ολοι. Θα κατανοήσουμε ευκολότερα τις θυσίες που μας ζητούν να υποβληθούμε, για να επιβληθούν στη συνέχεια νέες (ανήθικες;) οικονομικές πολιτικές σε χώρες που είτε αντιστέκονται είτε βρίσκονται σε ανάγκη...».
Τους δικαστές τούς θέλουμε (και έτσι, πιστεύω, πρέπει να είναι σε μια ευνομούμενη πολιτεία) αδέκαστους, αλλά και βαθιά δημοκρατικούς, ανοιχτόμυαλους, καλλιεργημένους και ουμανιστές - με ανεπτυγμένη, άρα κοινωνική ευαισθησία.
Είναι, συνεπώς, ευχάριστο και ελπιδοφόρο να διαπιστώνεις ότι και δικαστές περιλαμβάνονται στο μόλις 2% (αλίμονο) του ενήλικου πληθυσμού που διαβάζει πάνω από είκοσι βιβλία το χρόνο. Και μάλιστα βιβλία με σύγχρονο κοινωνικό προβληματισμό, που συγκρούεται με την κυρίαρχη ιδεολογία -του νεοφιλελευθερισμού, αυτή την εποχή.
Ας μου επιτρέψει, λοιπόν, ο κ. Αθανασίου να του προτείνω ένα άλλο βιβλίο, με Ελληνα συγγραφέα (εξαιρετικά πυκνό, αλλά εύληπτο και με 60 όλες κι όλες σελιδούλες), για μια επόμενη παρότρυνσή του προς τους συναδέλφους του -εφ' όσον, βεβαίως, συμφωνεί με το περιεχόμενό του:
Ο εκδότης Θ. Μαλικιώσης («Θεμέλιο») είχε την καλή ιδέα να ανατυπώσει σε αυτοτελές τομίδιο και με τον τίτλο «Οι αιτίες της παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας» ένα εξαιρετικά σημαντικό δοκίμιο, που ο μεγάλος διανοητής Παναγιώτης Κονδύλης (δυστυχώς, έφυγε νωρίς...) είχε ως εισαγωγή στο βιβλίο του «Η παρακμή του Αστικού Πολιτισμού» (1991).
Τώρα που μας έχουν ζώσει τα φίδια απ' όλες τις μεριές, τούτο το δοκίμιο, καυτά επίκαιρο αν και γραμμένο πριν από 20 ολόκληρα χρόνια, θα μπορούσε να αποτελεί τη βάση για κάθε σοβαρή αναζήτηση της γηγενούς παθογένειας, της οποίας απότοκος είναι η ελληνική εκδοχή της κρίσης...
Καλά είναι κι αυτά που λέμε, αλλά θα προτιμούσα ο πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, ως συνδικαλιστικός ηγέτης, να αντιδράσει στο αμέσως επόμενο κείμενό μου σ' αυτές τις στήλες (25-7-11) υπό τον τίτλο «Τρομοκρατία κρατική και παρακρατική». Οπου χαρακτηρίζονται, όχι μόνο σκληρές και εξοντωτικές, αλλά και σκοπίμως τρομοκρατικές, όπως ακριβώς επιτάσσει «Το Δόγμα του Σοκ», οι ποινές που επέβαλε ομοφώνως το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων σε έξι εικοσάχρονα αγόρια και κορίτσια για τις πασίγνωστες πια «τρομοκρατικές» κροτίδες με τα γκαζάκια σε κατσαρόλες: 130 χρόνια κάθειρξης, συνολικά! Δύο, μάλιστα, φιλοδωρήθηκαν από 37 χρόνια! Δηλαδή, με ποινή διπλάσια σχεδόν απ' αυτήν που πιθανότατα θα επιβληθεί (21 χρόνια) στο ανθρωπόμορφο φασιστικό τέρας της ειδυλλιακής Νορβηγίας! Για όνομα του Θεού!
Εχουμε, φευ, και συνέχεια - σε άλλο κλίμα και άλλη κλίμακα: Ούτε ο Αρειος Πάγος αναίρεσε την ποινή φυλάκισης για τέσσερα χρόνια που επιβλήθηκε, πρωτοδίκως και σε δεύτερο βαθμό, στον πρώην τοξικομανή Κώστα για... ληστεία. Υπό την επήρεια ναρκωτικών και για να εξασφαλίσει τη δόση του, 18χρονο πρεζόνι τότε, ο Κώστας βούτηξε από ένα βουλκανιζατέρ μία ζάντα! Με το Δημόσιο Ταμείο καταληστευμένο και τη διαφθορά να οργιάζει και από την ατιμωρησία, αυτόν το μεγάλο ληστή βρήκαν να τιμωρήσουν παραδειγματικά τα δικαστήρια όλης της δικαιοδοτικής ιεραρχίας. Ως επιβαρυντικό και όχι ελαφρυντικό στοιχείο εξέλαβαν, προφανώς, οι δικαστές την τοξικομανία -σε μια εποχή που, επιτέλους, η χρήση όλων των ουσιών τείνει να αποποινικοποιηθεί.
Άκουγα στο κρατικό ραδιόφωνο την Κατερίνα Μάτσα (διευθύνει τη μονάδα απεξάρτησης «18 Ανω») να χαρακτηρίζει την ποινή άδικη και παράλογη και πρωτίστως εγκληματικά απάνθρωπη: στέλνουν στη φυλακή για να ξανακυλήσει σίγουρα στην πρέζα ένα νέο, που με σκληρό αγώνα τρεισήμισι χρόνων κατάφερε να απεξαρτηθεί. Ελεος!
Μόνη του ελπίδα τώρα, η απονομή χάριτος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρ. Παπούλια. Με την κοινωνική ευαισθησία που τον διακρίνει, ευελπιστώ ότι θα κάνει το χρέος του ο πρώτος πολίτης της χώρας. Ολοι εμείς οι, πανταχόθεν βαλλόμενοι, άλλοι πολίτες, καλέ μου κ. Χαρ. Αθανασίου, για να νιώσουμε απαντοχή μας τη Δικαιοσύνη σ' αυτούς τους χαλεπούς καιρούς θέλει δουλειά πολλή...
*Άρθρο του Γιώργου Βότση για την "Ελευθεροτυπία", Δευτέρα 07/08/2011
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου