Κάμποσο καιρό πριν συνάντησα τον Πάμπο Φιλίππου στους «ανέμους» του διαδικτύου, όπως λέει και ο φίλος μου ο Σταμάτης.
Διαβάζοντας ποιήματα και σκέψεις του Πάμπου ένοιωσα πως έχουμε και εμείς ,η γενιά μου, Ποιητή. Χρόνια ήθελα να έχω και εγώ ένα ποιητή που δεν θα τον « δανείζομαι» από τα παλιά, να έχω έναν ποιητή που ζει , γράφει , εργάζεται , αγωνίζεται , πονάει , χαμογελά , ελπίζει , έχει όνειρα ,μαζί μας…στους ίδιους δρόμους με όλους μας….έναν ποιητή που οι αρετές του είναι «καλοντυμένες» και όχι « κακοντυμένες» όπως μας λέει ο Καβάφης στο « Σπίτι της ψυχής », έναν ποιητή που θα μπορούμε να του εμπιστευτούμε το «αχ» ,το «ουφ» , το χαμογελό μας…να τα ακουμπήσει με το μολύβι της ψυχής του και να τα κάνει εικόνες , μουσική ,χαστούκια που τσούζουν στο μάγουλο αλλά και χάδια ,βροχή και «υπναράδες» ήλιους …ήσυχες νύχτες…και γάτες σε γέφυρες με ποιητές.
Σε δύσκολες μέρες και σε καιρούς που η χαρά και η τέχνη μας γλυστρούν από τα χέρια άνθρωποι σαν τον Πάμπο μας τα θυμίζουν πάλι.
Το βιογραφικό του απλό όπως ο ίδιος.
Γεννήθηκε και ζεί στη Λευκωσία.
Από το 1995 εργάζεται επαγγελματικά ως μουσικός παραγωγός ραδιοφωνικών προγραμμάτων.
Κάθε απόγευμα μετά τις 18:00 μας καλεί όλους στην «ΠΛΑΤΕΙΑ ΡΟΚ» στον ραδιοφωνικό σταθμό Αstra 92,8 .
Η εκπομπή του είναι πραγματικά ένα «έργο τέχνης» και τέτοια «έργα» αποτελούν στη χώρα μας είδος προς εξαφάνιση..
Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές.
«ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΩ ΠΑΓΩΤΟ ΜΕ ΒΡΗΚΕ Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ.»
«ΑΝΟΙΞΗ , ΑΝΟΙΞΕ ΜΟΥ.»
«ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΒΟΥΝΟ, ΧΑΝΕΙΣ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΣΟΥ.»
«ΚΑΝΕ Ο,ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΕΙ Η ΠΟΛΗ.»
Από το 2000 σημαντικό μέρος από τις ποιητικές του συλλογές έχει μελοποιηθεί από συγκροτήματα και τραγουδοποιούς.
Μοιράζομαι μαζί σας τρία ποιήματα του Πάμπου που αγαπώ…
«Έρχεται η άνοιξη την βλέπω πλησιάζει
Με κόκκινο πουκάμισο
Και μαύρο μαντήλι στο λαιμό
Την βλέπω κυματίζει μας φωνάζει
Η σημαία του κόσμου είναι εδώ
Σηκωθείται η κουρασμένη
Στο σπίτι της να κάτσει
Και στις πλάτες μας
Τα πόδια της να βάλει
Να μη την χάσουμε και φέτος……»
(Άνοιξη, Άνοιξε μου.)
«Το μυαλό μου γλιστράει
με τις βρεμένες σόλες
της καρδιάς που περπατάει
χωρίς να λογαριάζει τίποτα»
(Μέχρι να Πάρω Παγωτό με Βρήκε ο Χειμώνας)
«Κάνε ό,τι σου λέει η πόλη
Άκου...πως πέφτει η βροχή εδώ σ΄αυτά τα μέρη
Είναι καλό που είμαστε εδώ και που κρατάμε
ακόμη...
Όλα εδώ έχουν όνομα έχουν κι ιστορία βλέπεις...
δεν είναι σαν τα μούτρα όλων αυτών που ξέρεις...
Εδώ είν΄όλα όμορφα γιατί μπορούμε όλοι
και βλέπουν πίσω και μπροστά χωρίς
κανένα ζόρι...
Γι΄αυτό μην ψάχνεις πράγματα νεκρά χωρίς
καμιά ουσία
την πλάτη γύρνα τους απλά,εδώ δεν έχουν σημασία
Ποτέ σου μη ρωτάς τι είναι η συγνώμη
τα μάτια κλείσε απαλά...κάνε ό,τι σου
λέει η πόλη...»
(Κάνε ό,τι σου λέει η πόλη)
Μακάρι τα όνειρα να ξανακαταγραφούν όπως είπε και ο ίδιος ο Πάμπος….Μακάρι.
*(για το kokinorodo)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου