«Ενώπιον του νόμου και της κοινωνίας» ζητούσε την περασμένη Κυριακή το
πρωτοσέλιδο της «Εποχής» να τεθεί η δράση της Χρυσής Αυγής. Δηλαδή να
υποστεί, αφενός, τις συνέπειες που προκύπτουν από την εφαρμογή των νόμων
που συστημικά παραβιάζει το νεοναζιστικό κόμμα με τη δράση του και,
αφετέρου, να αντιμετωπιστεί αυτή η δράση όχι μόνο στο νομικό πεδίο, αλλά
και μέσα στην κοινωνία· εκεί που διαμορφώνονται οι συνθήκες που θρέφουν
τη Χρυσή Αυγή και τη διάδοση των αντιδημοκρατικών και απάνθρωπων
απόψεών της.
Αν το νομικό – πολιτισμικό πλαίσιο ευνοεί, για παράδειγμα, το ρατσισμό και τον αυταρχισμό έναντι των δημοκρατικών και εξισωτικών αντιλήψεων, τότε η μάχη μέσα στην κοινωνία για την καταπολέμηση του νεοναζισμού γίνεται πολύ δυσκολότερη, αν όχι σισύφεια.
Αντιναζισμός χωρίς αντιρατσισμό;
Είναι, για παράδειγμα, διατεθειμένη η κυβέρνηση, πέρα από τις διακηρύξεις περί αυστηρής τήρησης του ποινικού νόμου και τις δοξολογίες των μίντια, να χτυπήσει τη μία από τις σημαντικότερες ρίζες που τροφοδοτούν το νεοναζισμό, δηλαδή το ρατσισμό;
Είναι διατεθειμένη να προσαρμόσει το δίκαιο και την πρακτική για τη χορήγηση ασύλου στους οικονομικούς πρόσφυγες ή τους πρόσφυγες πολέμου στα πρότυπα που υποδεικνύουν οι απαράγραπτες ηθικές αρχές του ανθρωπισμού;
Είναι σε θέση να διανοηθεί την κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους μετανάστες χωρίς χαρτιά και να προχωρήσει στη νομιμοποίησή τους και την παράλληλη ένταξή τους σε προγράμματα αξιοπρεπούς και ανθρώπινης απασχόλησης και αμοιβής;
Μπορεί να διεκδικήσει, να απαιτήσει την τροποποίηση του άδικου και ατελέσφορου καθεστώτος που επιβάλλει το «Δουβλίνο ΙΙ», καθιστώντας την Ελλάδα αποθήκη ψυχών και να υποδείξει την άμεση ανάγκη θετικής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής;
Μπορεί η κυβέρνηση, αντί να καταργεί τον ευνοϊκό νόμο για την απόκτηση ιθαγένειας και να αποκρούει τη βελτίωση της αντιρατσιστικής νομοθεσίας, να δώσει με απλοχεριά την ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται στη χώρα μας – και μαζί όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτή;
Θέλει να καταπολεμήσει τις απαράδεκτες συνθήκες υπερεκμετάλλευσης στις οποίες εργάζονται οι μετανάστες και τις απάνθρωπες συνθήκες υπό τις οποίες διαβιώνουν;
Θέλει, δηλαδή, να διδάξει στην πράξη τους πολίτες αυτής της χώρας δημοκρατία, σεβασμό στην ισότητα όλων των ανθρώπων και αλληλεγγύη ή θα ασπάζεται και θα εφαρμόζει την άποψη των φασιστοειδών, που ισχυρίζονται ότι μόνο η κακομεταχείριση μπορεί να ανακόψει το κύμα των φτωχών προσφύγων, που βλέπουν σαν παράδεισο την Ευρώπη;
Χωρίς αυτά και άλλα αυτής της τάξης μέτρα δεν αποδυναμώνεται ο ένας από τους ισχυρούς πυλώνες του νεοναζισμού, ο καθημερινός, ο έρπων, ο ρέων ρατσισμός. Αυτός που διαποτίζει συνειδήσεις χωρίς καλά καλά να το καταλαβαίνουμε. Όποιος ισχυρίζεται ότι χτυπάει τη ΧΑ, χωρίς να παίρνει παράλληλα τέτοια μέτρα, απλώς αναβάλλει χρονικά την παλινόρθωσή της, γιατί αφήνει ανέγγιχτες τις τροφοδοτικές πηγές της.
Αντίδοτο η δημοκρατία
Σ’ ένα άλλο πεδίο τώρα, της ανάπτυξης δημοκρατικής συνείδησης και της αποκατάστασης της αξίας της πολιτικής –όχι του πολιτικού συστήματος ή των επιμέρους κομμάτων. Είναι διατεθειμένη η κυβέρνησης να εγκαταλείψει την αδιαφάνεια, την υποβάθμιση των δημοκρατικών αντιπροσωπευτικών θεσμών, τον εξορκισμό των άμεσων μορφών έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας; Υπάρχει καλύτερο βούτυρο στο ψωμί της ΧΑ από τον πανικό που επιδεικνύεται, κάθε φορά που προτείνεται η, έκτακτη ή μη, προσφυγή στις κάλπες;
Είναι σε θέση να ενισχύσει τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς, να αναπτύξει θεσμούς άμεσης έκφρασης της λαϊκής, κυριαρχίας, να προωθήσει μόνιμους θεσμούς λαϊκού ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας;
Μπορεί να εξαλείψει όλες τις νομικές διακρίσεις που καθιστούν το πολιτικό προσωπικό απομονωμένο και προνομιακό σώμα σε σχέση με την υπόλοιπη κοινωνία;
Μπορεί να θεσμοθετήσει διαδικασίες που αποκλείουν την αρχή της ατιμωρησίας τόσο των κρατικών λειτουργών όσο και των εκμαυλιστών τους;
Μπορεί να επαναφέρει, τουλάχιστον, στα προ μνημονίου επίπεδα την προστασία της εργασίας, τις εργασιακές σχέσεις, τους θεσμούς διαπραγμάτευσης των όρων εργασίας και αμοιβής, που διασφαλίζουν τον ελάχιστο βαθμό αξιοπρέπειας στους εργαζόμενους;
Είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει την τακτική της μόνιμης υποβάθμισης του κοινοβουλίου και της αυταρχικής εξαλλαγής του πολιτεύματος;
Είναι σε θέση να καθιερώσει στους εκπαιδευτικούς θεσμούς τη συστηματική διδασκαλία της αντιφασιστικής ιστορίας του λαού μας, της ιστορίας των αγώνων για τη δημοκρατία, την ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία;
Είναι πολλά τα σημάδια που δείχνουν ότι μια τέτοια αντίληψη για την αντιμετώπιση του νεοναζισμού είναι ξένη και για τους δύο κυβερνητικούς εταίρους: η μεν ΝΔ κυριαρχείται από αντιλήψεις άκρως αντίθετες από αυτές, το δε ΠΑΣΟΚ δεν είναι διατεθειμένο να διακινδυνεύσει τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση Σαμαρά τραβώντας σε διαφορετική κατεύθυνση.
Οι «υγιείς Έλληνες»
Ο κύριος πρωθυπουργός, κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ, μας έδωσε ένα σαφέστατο δείγμα της εγγενούς αδυναμίας του να αντιληφθεί τα πράγματα από οποιαδήποτε άλλη γωνία πέρα από την οπτική γωνία της ακραίας δεξιάς.
Είχε την «έμπνευση» μιλώντας για τους «ακραίους» να πει ότι «θα βρουν μπροστά τους τους υγιείς Έλληνες». Ένα χαρακτηρισμό που είχαμε να τον ακούσουμε από την μετεμφυλιακή εποχή και, κατόπιν, από την εποχή της χούντας. Με υπόβαθρο μια αντίληψη που δεν διακρίνει τους πολίτες ανάλογα με την κοινωνική, πολιτική, ιδεολογική τοποθέτησή τους, αλλά με βάση το δίπολο υγιείς /προσβεβλημένοι. Διατάσσει, δηλαδή, τους υγιώς σκεπτόμενους, που επιδιώκουν το καλό της πατρίδας, απέναντι σε όσους επιδιώκουν την καταστροφή της. Οι οποίοι δεν χρειάζεται απλώς να ηττηθούν πολιτικά, αλλά να «συντριβούν».
Και για να μη μείνει καμία αμφιβολία για την αβαθή αντίθεσή του προς τις νεοναζιστικές αντιλήψεις, την επόμενη μέρα εξομοίωσε με τη Χρυσή Αυγή, κατονομάζοντάς τους ως το άλλο άκρο που πρέπει να συντριβεί, όσους θέλουν να βγει η Ελλάδα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ!
Η «ακραία» πλειοψηφία
Η «θεωρία» των δύο άκρων έφτασε έτσι στον κολοφώνα της δόξας της υποδεικνύοντάς μας ότι ακραίοι είναι, τελικά, όσοι δεν συμφωνούν με τις ιδέες του κ. Σαμαρά, δηλαδή, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι εκπρόσωποι των δύο τρίτων του εκλογικού σώματος…
Αντιλαμβάνεται, άραγε, ο κ. Σαμαράς, που υποτίθεται ότι είναι ταγμένος στην καταπολέμηση της ΧΑ, πόσο κοντά στις αντιλήψεις της είναι δική του συλλογιστική; Πόσο στρώνει το δρόμο για την κυριαρχία του φασιστικού μανιχαϊσμού, που επικεντρώνει στον «εσωτερικό εχθρό», στον «άλλο» ως θανάσιμο αντίπαλο. Δεν ήταν, τελικά, και τόσο εκτός κλίματος ο κ. Σαμαράς και ο στενός του κύκλος: οι Λαζαρίδηδες και οι Φαήλοι. Όσοι στη ΝΔ δεν συμφωνούν μαζί τους, όμως, δεν καταλαβαίνουν ότι, με οδηγό αυτή τη λογική, με το ένα χέρι διώκεις ποινικά τη ΧΑ και με το άλλο σκαλίζεις και λιπαίνεις ένα το έδαφος για την ανάπτυξη των ιδεών της εθνικιστικής ακροδεξιάς, που αποτελούν προθάλαμο για την καλλιέργεια των ναζιστικών ιδεών, μόλις υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες;
Χ. Γεωργούλας
epohi.gr
Αν το νομικό – πολιτισμικό πλαίσιο ευνοεί, για παράδειγμα, το ρατσισμό και τον αυταρχισμό έναντι των δημοκρατικών και εξισωτικών αντιλήψεων, τότε η μάχη μέσα στην κοινωνία για την καταπολέμηση του νεοναζισμού γίνεται πολύ δυσκολότερη, αν όχι σισύφεια.
Αντιναζισμός χωρίς αντιρατσισμό;
Είναι, για παράδειγμα, διατεθειμένη η κυβέρνηση, πέρα από τις διακηρύξεις περί αυστηρής τήρησης του ποινικού νόμου και τις δοξολογίες των μίντια, να χτυπήσει τη μία από τις σημαντικότερες ρίζες που τροφοδοτούν το νεοναζισμό, δηλαδή το ρατσισμό;
Είναι διατεθειμένη να προσαρμόσει το δίκαιο και την πρακτική για τη χορήγηση ασύλου στους οικονομικούς πρόσφυγες ή τους πρόσφυγες πολέμου στα πρότυπα που υποδεικνύουν οι απαράγραπτες ηθικές αρχές του ανθρωπισμού;
Είναι σε θέση να διανοηθεί την κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους μετανάστες χωρίς χαρτιά και να προχωρήσει στη νομιμοποίησή τους και την παράλληλη ένταξή τους σε προγράμματα αξιοπρεπούς και ανθρώπινης απασχόλησης και αμοιβής;
Μπορεί να διεκδικήσει, να απαιτήσει την τροποποίηση του άδικου και ατελέσφορου καθεστώτος που επιβάλλει το «Δουβλίνο ΙΙ», καθιστώντας την Ελλάδα αποθήκη ψυχών και να υποδείξει την άμεση ανάγκη θετικής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής;
Μπορεί η κυβέρνηση, αντί να καταργεί τον ευνοϊκό νόμο για την απόκτηση ιθαγένειας και να αποκρούει τη βελτίωση της αντιρατσιστικής νομοθεσίας, να δώσει με απλοχεριά την ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται στη χώρα μας – και μαζί όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτή;
Θέλει να καταπολεμήσει τις απαράδεκτες συνθήκες υπερεκμετάλλευσης στις οποίες εργάζονται οι μετανάστες και τις απάνθρωπες συνθήκες υπό τις οποίες διαβιώνουν;
Θέλει, δηλαδή, να διδάξει στην πράξη τους πολίτες αυτής της χώρας δημοκρατία, σεβασμό στην ισότητα όλων των ανθρώπων και αλληλεγγύη ή θα ασπάζεται και θα εφαρμόζει την άποψη των φασιστοειδών, που ισχυρίζονται ότι μόνο η κακομεταχείριση μπορεί να ανακόψει το κύμα των φτωχών προσφύγων, που βλέπουν σαν παράδεισο την Ευρώπη;
Χωρίς αυτά και άλλα αυτής της τάξης μέτρα δεν αποδυναμώνεται ο ένας από τους ισχυρούς πυλώνες του νεοναζισμού, ο καθημερινός, ο έρπων, ο ρέων ρατσισμός. Αυτός που διαποτίζει συνειδήσεις χωρίς καλά καλά να το καταλαβαίνουμε. Όποιος ισχυρίζεται ότι χτυπάει τη ΧΑ, χωρίς να παίρνει παράλληλα τέτοια μέτρα, απλώς αναβάλλει χρονικά την παλινόρθωσή της, γιατί αφήνει ανέγγιχτες τις τροφοδοτικές πηγές της.
Αντίδοτο η δημοκρατία
Σ’ ένα άλλο πεδίο τώρα, της ανάπτυξης δημοκρατικής συνείδησης και της αποκατάστασης της αξίας της πολιτικής –όχι του πολιτικού συστήματος ή των επιμέρους κομμάτων. Είναι διατεθειμένη η κυβέρνησης να εγκαταλείψει την αδιαφάνεια, την υποβάθμιση των δημοκρατικών αντιπροσωπευτικών θεσμών, τον εξορκισμό των άμεσων μορφών έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας; Υπάρχει καλύτερο βούτυρο στο ψωμί της ΧΑ από τον πανικό που επιδεικνύεται, κάθε φορά που προτείνεται η, έκτακτη ή μη, προσφυγή στις κάλπες;
Είναι σε θέση να ενισχύσει τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς, να αναπτύξει θεσμούς άμεσης έκφρασης της λαϊκής, κυριαρχίας, να προωθήσει μόνιμους θεσμούς λαϊκού ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας;
Μπορεί να εξαλείψει όλες τις νομικές διακρίσεις που καθιστούν το πολιτικό προσωπικό απομονωμένο και προνομιακό σώμα σε σχέση με την υπόλοιπη κοινωνία;
Μπορεί να θεσμοθετήσει διαδικασίες που αποκλείουν την αρχή της ατιμωρησίας τόσο των κρατικών λειτουργών όσο και των εκμαυλιστών τους;
Μπορεί να επαναφέρει, τουλάχιστον, στα προ μνημονίου επίπεδα την προστασία της εργασίας, τις εργασιακές σχέσεις, τους θεσμούς διαπραγμάτευσης των όρων εργασίας και αμοιβής, που διασφαλίζουν τον ελάχιστο βαθμό αξιοπρέπειας στους εργαζόμενους;
Είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει την τακτική της μόνιμης υποβάθμισης του κοινοβουλίου και της αυταρχικής εξαλλαγής του πολιτεύματος;
Είναι σε θέση να καθιερώσει στους εκπαιδευτικούς θεσμούς τη συστηματική διδασκαλία της αντιφασιστικής ιστορίας του λαού μας, της ιστορίας των αγώνων για τη δημοκρατία, την ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία;
Είναι πολλά τα σημάδια που δείχνουν ότι μια τέτοια αντίληψη για την αντιμετώπιση του νεοναζισμού είναι ξένη και για τους δύο κυβερνητικούς εταίρους: η μεν ΝΔ κυριαρχείται από αντιλήψεις άκρως αντίθετες από αυτές, το δε ΠΑΣΟΚ δεν είναι διατεθειμένο να διακινδυνεύσει τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση Σαμαρά τραβώντας σε διαφορετική κατεύθυνση.
Οι «υγιείς Έλληνες»
Ο κύριος πρωθυπουργός, κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ, μας έδωσε ένα σαφέστατο δείγμα της εγγενούς αδυναμίας του να αντιληφθεί τα πράγματα από οποιαδήποτε άλλη γωνία πέρα από την οπτική γωνία της ακραίας δεξιάς.
Είχε την «έμπνευση» μιλώντας για τους «ακραίους» να πει ότι «θα βρουν μπροστά τους τους υγιείς Έλληνες». Ένα χαρακτηρισμό που είχαμε να τον ακούσουμε από την μετεμφυλιακή εποχή και, κατόπιν, από την εποχή της χούντας. Με υπόβαθρο μια αντίληψη που δεν διακρίνει τους πολίτες ανάλογα με την κοινωνική, πολιτική, ιδεολογική τοποθέτησή τους, αλλά με βάση το δίπολο υγιείς /προσβεβλημένοι. Διατάσσει, δηλαδή, τους υγιώς σκεπτόμενους, που επιδιώκουν το καλό της πατρίδας, απέναντι σε όσους επιδιώκουν την καταστροφή της. Οι οποίοι δεν χρειάζεται απλώς να ηττηθούν πολιτικά, αλλά να «συντριβούν».
Και για να μη μείνει καμία αμφιβολία για την αβαθή αντίθεσή του προς τις νεοναζιστικές αντιλήψεις, την επόμενη μέρα εξομοίωσε με τη Χρυσή Αυγή, κατονομάζοντάς τους ως το άλλο άκρο που πρέπει να συντριβεί, όσους θέλουν να βγει η Ελλάδα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ!
Η «ακραία» πλειοψηφία
Η «θεωρία» των δύο άκρων έφτασε έτσι στον κολοφώνα της δόξας της υποδεικνύοντάς μας ότι ακραίοι είναι, τελικά, όσοι δεν συμφωνούν με τις ιδέες του κ. Σαμαρά, δηλαδή, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι εκπρόσωποι των δύο τρίτων του εκλογικού σώματος…
Αντιλαμβάνεται, άραγε, ο κ. Σαμαράς, που υποτίθεται ότι είναι ταγμένος στην καταπολέμηση της ΧΑ, πόσο κοντά στις αντιλήψεις της είναι δική του συλλογιστική; Πόσο στρώνει το δρόμο για την κυριαρχία του φασιστικού μανιχαϊσμού, που επικεντρώνει στον «εσωτερικό εχθρό», στον «άλλο» ως θανάσιμο αντίπαλο. Δεν ήταν, τελικά, και τόσο εκτός κλίματος ο κ. Σαμαράς και ο στενός του κύκλος: οι Λαζαρίδηδες και οι Φαήλοι. Όσοι στη ΝΔ δεν συμφωνούν μαζί τους, όμως, δεν καταλαβαίνουν ότι, με οδηγό αυτή τη λογική, με το ένα χέρι διώκεις ποινικά τη ΧΑ και με το άλλο σκαλίζεις και λιπαίνεις ένα το έδαφος για την ανάπτυξη των ιδεών της εθνικιστικής ακροδεξιάς, που αποτελούν προθάλαμο για την καλλιέργεια των ναζιστικών ιδεών, μόλις υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες;
Χ. Γεωργούλας
epohi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου