Μετά την πτώση των δίδυμων Πύργων, οι ΗΠΑ, στο όνομα της ασφάλειας και της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας,προχώρησαν σε μέτρα που αναίρεσαν δικαιώματα και ελευθερίες. Η αναίρεση αυτή έγινε αποδεκτή, επειδή ακριβώς δημιουργήθηκε ένα αίσθημα συλλογικής ανασφάλειας. Είναι εύκολο να αποδεχθείς ένα κακό αν πειστείς πως βοηθά να αντιμετωπιστεί ένα μεγαλύτερο.
Ο κύριος Δένδιας, απ΄ ό,τι φαίνεται έχει ξεκινήσει τη δική του μάχη απέναντι σε όσους απειλούν κατά αυτόν, την συλλογική ασφάλεια. Μόνο που δεν περιμένει να γκρεμίσει κάποιος δίδυμους πύργους. Τους κατασκευάζει μόνος του και στη συνέχεια θα τους ανατινάξει για να αποδείξει πόσο κινδυνεύουμε.
Επί τρία χρόνια, το αίσθημα της ανασφάλειας, καλλιεργείται με επιμέλεια, μέσα από την επικοινωνιακή διόγκωση συμβάντων, που ως τώρα ήταν συνηθισμένα και ακίνδυνα περιστατικά του αστυνομικού δελτίου. Τα γκαζάκια στον μαντρότοιχο του σπιτιού του αδελφού του Κεδίκογλου, οι πυροβολισμοί τα ξημερώματα στην πινακίδα των έρημων γραφείων της ΝΔ, γκαζάκια σε ΑΤΜ Τραπεζών που κάποτε δεν γράφονταν ούτε σε μονόστηλο επαρχιακής εφημερίδας...
Και ενώ ποτέ δεν είναι γνωστός ο φυσικός αυτουργός, πολύ εύκολα και γρήγορα αποδίδονται ευθύνες στον υποτιθέμενο ηθικό. Πρόκειται για μια νομική πρωτοτυπία, ενώ δεν βρίσκεται ο δράστης για να διαπιστωθεί αν είναι υποκινούμενος, τρελός, οργισμένος ή προβοκάτορας ανακαλύπτονται ηθικοί αυτουργοί.
Η κυβέρνηση και μαζί της ο κύριος Δένδιας, έχει περάσει από το στάδιο της προπαγάνδας, το οποίο πια είναι αναποτελεσματικό σε αυτό της βίαιης καταστολής. Η καταστολή βέβαια δεν είναι πλέον οι ψεκασμοί με χημικά στις πλατείες ή οι ξυλοδαρμοί, αλλά η επίθεση στα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα.
Ο κοινωνικός χώρος ενοχοποιείται, η κοινωνική δραστηριότητα καθίσταται ύποπτη, οι κοινωνικές ευαισθησίες στοιχεία που μπαίνουν σε δικογραφίες και η αλληλεγγύη θεωρείται «συνάθροιση άνω των τριών» κατά τα πρότυπα της δεκαετίας του 60. Η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής ήταν τελικώς μια χρυσή ευκαιρία για να δικαιολογηθούν μέτρα που ξεφεύγουν από κάθε συνταγματική πρόβλεψη. Η Χρυσή Αυγή που ουδέποτε αποτέλεσε απειλή στην αντίληψη Δένδια, ο οποίος συλλάμβανε γκαζάκηδες αντί για Ναζί, ως απειλή νέας εσοδείας, μετατρέπεται στο άλλοθι της αστυνομοκρατίας.
Το προφίλ της αποφασισμένης κυβέρνησης να τελειώνει με το κακό, εξαργυρώνεται ωστόσο σε αυτό που η ίδια βαφτίζει κακό. Η Αστυνομία μπουκάρει σε δύο χώρους κοινωνικής δράσης το «Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού» και τους διεθνώς αναγνωρισμένους «Γιατρούς του Κόσμου», ψάχνοντας για ναρκωτικά «μετά από καταγγελίες». Αυτή η ασφαλίτικη αντίληψη δεν στοχεύει στα ναρκωτικά που δεν υπάρχουν, αλλά στο να εξασφαλίσει στο Δένδια και την Αστυνομία του το δικαίωμα στα μάτια του κόσμου, να μπουκάρει όπου θέλει στο όνομα της νομιμότητας. Μόνο που τη νομιμότητα μπορείς να την κατασκευάσεις.
Υπάρχουν βέβαια κάποιες λεπτομέρειες. Λίγες μέρες πριν ο εκπρόσωπος του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου, Γιώργος Βήχας, ξεφτίλισε στην εκπομπή του Χατζηνικολάου τον Άδωνι Γεωργιάδη για την πολιτική Υγείας. Ο εκπρόσωπος της οργάνωσης «Γιατροί του Κόσμου» Νικήτας Κανάκης, είχε κάνει επώνυμες καταγγελίες στο HOT DOC για το πώς Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις χρηματοδοτήθηκαν από την κυβέρνηση αλλά δεν έκαναν ποτέ έργο. Οι δύο αυτές κοινωνικές οργανώσεις, είναι δηλαδή εκ των πραγμάτων, όχι μόνο αποκούμπι των φτωχών που δημιουργεί η κυβέρνηση Σαμαρά και των αλλοδαπών που θέλει να διώξει, αλλά και παράδειγμα κοινωνικής δράσης. Όπως καταλαβαίνει κάποιος, ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Βενιζέλος, ούτε ο Δένδιας θέλουν η κοινωνική δράση να υπερβαίνει τους τοίχους του Μεγάρου Μουσικής ή της θρησκευτικής φιλανθρωπίας προς τους φτωχούς και αδέσποτους αυτής της χώρας, είτε πρόκειται για σκυλιά είτε για ανθρώπους.
Χιλιάδες κάτοικοι της Χαλκιδικής ήταν υπό διαρκή παρακολούθηση επί μήνες, γιατί αντιδρούν στο να ξεπουληθεί έναντι 11 εκατομμυρίων ευρώ χρυσός αξίας 25 δισ. και στο να πεθαίνουν τα παιδιά τους. Η κυβέρνηση Σαμαρά όρισε τη νομιμότητα ως τα συμφέροντα της εταιρίας, παρά την επιβολή προστίμου από την Ευρωπαϊκή Ένωση για χαριστική αντιμετώπιση της Ελληνικός Χρυσός. Όπως αποκαλύπτει άλλωστε η ίδια η εταιρεία χρηματοδοτεί την Αστυνομία στο «έργο» της. Στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της «εγκληματικότητας στις Σκουριές» ο κύριος Δένδιας και οι υπηρεσίες του παρακολουθούσαν τα τηλέφωνα δεκάδων δημοσιογράφων ελληνικών Μέσων και ξένων πρακτορείων. Πρόκειται για πρωτοφανή πράγματα. Μερικοί αστυνομικοί, από αυτούς που δεν αποκλείεται να είναι από τους πολλούς που υποστήριζαν την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, αποφασίζουν ποιούς θα παρακολουθήσουν και τι είναι νόμιμο.
Το επιχείρημα του κυρίου Δένδια βεβαίως είναι πως όλα γίνονται νόμιμα. Είναι ψέματα. Όπως αποκαλύπτει η ΑΔΑΕ, η Ανεξάρτητη Αρχή για το Απόρρητο των επικοινωνιών, οι υποκλοπές έχουν αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια και δεν μπορεί να υπάρξει έλεγχος της νομιμότητάς τους. Η άδεια για τις υποκλοπές παρέχεται από Δικαστικό Συμβούλιο ή από εισαγγελέα μέσω διάταξης. Όταν σε κάποιον εισαγγελέα γίνεται αίτημα για συνακρόαση, ο εισαγγελέας δεν γνωρίζει πόσο ενέχονται οι υπό παρακολούθηση στην υπόθεση. Δηλαδή ο αστυνομικός μπορεί να υποβάλει αίτημα για όσους θέλει, εμφανίζοντας βάσιμη την ανάγκη. Όταν θα τελειώσει η συνακρόαση, αν γίνει δικογραφία, ο εισαγγελέας δεν μπορεί να ελέγξει πόσα από τα τηλέφωνα που παρακολουθήθηκαν ήταν πραγματικά αναγκαίο να παρακολουθηθούν. Ούτε μπορεί να ελέγξει το σύνολο των συνομιλιών που μπορεί να είναι δεκάδες χιλιάδες σελίδες.
Το σημαντικό είναι πως η Αστυνομία μπορεί να ξεκινήσει παρακολούθηση μετά από ανώνυμη καταγγελία. Κάποιος δηλαδή εμφανίζεται να κάνει καταγγελία, αυτή ενεργοποιεί την συνακρόαση και αφού μάθουν όσα θέλουν, απλώς κλείνουν την υπόθεση λέγοντας πως δεν προέκυψε κάτι. Έτσι μπορούν να παρακολουθήσουν δημοσιογράφους, κοινωνικούς φορείς και ό,τι άλλο θέλουν. Επίσης η ΑΔΑΕ, αποκαλύπτει πως δεν μπορεί να ελεγχθεί η νομιμότητα υποκλοπών που έγιναν με τα γνωστά βαλιτσάκια, αφού οι χειριστές τους, πληκτρολογούν απλώς έναν αριθμό και κάνουν την παρακολούθηση.
Οι θεσμικές εγγυήσεις είναι ανύπαρκτες. Έτσι ο κύριος Δένδιας και οι υπό αυτόν αξιωματικοί, έχουν απλώς να ορίσουν ποιόν θέλουν να παρακολουθήσουν και στη συνέχεια να ορίσουν ή και να εφεύρουν την νομιμότητα. Δεν μπορεί κανένας να προστατευτεί από το κράτος που επιλέγει να λειτουργεί ως παρακράτος.
H επιθετικότητα της αντίληψης Δένδια ωστόσο δεν βρίσκεται στο εύρος της λειτουργίας αυτού του συστήματος, αλλά στην προσπάθεια που κάνει να ποινικοποιήσει κοινωνικές λειτουργίες. Να καταστήσει κοινά αποδεκτό να παρακολουθούνται δημοσιογράφοι, πολιτικοί, άτομα που έχουν κοινωνικές δραστηριότητες. Η αντίληψη Δένδια επιστρέφει την Ελλάδα στην δεκαετία του ΄50,τότε που οι μανάδες σήκωναν το δάχτυλο ως το στόμα και με ένα συνεχές «σσσσσ…» απαιτούσαν από τα παιδιά τους να μη μιλάνε και να μην μπλέκουν με πράγματα που μπορούσαν να χαρακτηριστούν «κομμουνιστικά». Σήμερα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, επιστρέφει στη λογική ότι πρέπει να διώκονται «οι αριστεροί και οι συνοδοιπόροι τους». Αυτό ίσως γι αυτόν να είναι μια ιδεολογική επιτυχία, για την κοινωνία όμως είναι όνειδος.
Υ.Γ. Την Τετάρτη 23 Οκτωβρίου, είχα ραντεβού με άτομο το οποίο ήταν υπό αστυνομική φύλαξη. Οι αστυνομικοί φρουροί του, εντόπισαν δύο άτομα που με παρακολουθούσαν και στα πρόσωπά τους αναγνώρισαν συναδέλφους τους. Πίστεψαν πως ήταν προσωπική μου φρουρά. Τους ενημέρωσα πως δεν έχω. Κύριε Δένδια, πάρτε τους γιατί την επόμενη φορά θα τους φωτογραφίσω και θα τους ανεβάσω στο facebook.
koutipandoras
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου