Τα βήματα της απόστασης
Που σε χωρίζουν απ την βαθύτερη σκέψη.
Παρακολουθώ την κάθε σου κίνηση
Τα βλέπω όλα, και το αύριο και το χθες.
Προσπαθώ να συναρμολογήσω το τοπίο γύρω σου
Χωρίς να είμαι ποτέ σίγουρος
Για το αποτέλεσμα που περιμένεις.
Χτυπάς κάθε τόσο στο κεντρικότερο
Σημείο των πραγμάτων
Χωρίς να λογαριάζεις τίποτα.
Μια μέρα θα νικήσω φώναξες
Η σχετικότητα των πραγμάτων με ακολουθεί
Και η κόκκινη Ρόζα είναι ακόμα φίλη μου.
Όμως τώρα, μια ομίχλη σκεπάζει
Τις μέρες που μας βρίσκουν
Τις μέρες τις ανάξιες να μας ακολουθήσουν
Τις ανάξιες να μας ικανοποιήσουν.
Μπορούμε άραγε για καλύτερες;
Μόνο οι καλές μας πράξεις το γνωρίζουν
Μα δεν το φωνάζουν ποτέ.
Εξάλλου δεν αρκεί μόνο εμείς να το θέλουμε
Πρέπει και οι άλλοι να φανούν
Άξιοι την ώρα της Άνοιξης
Την ώρα των πουλιών των δέντρων και των ζώων
Την ώρα των άλλων ανθρώπων
Που το επιβλητικό τους πέρασμα
Θα τσακίσει το παρελθόν
Προς το παρόν είμαι φτωχός
Με πλούσια σοδιά και όνειρα μεγάλα
Φτωχός όμως, και έτσι θα συνεχίσω να είμαι
Με ένα χαμόγελο και μια σημαία στην τσέπη.
ΠΑΜΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ.
Από την ποιητική συλλογή "Άνοιξη άνοιξέ μου."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου