Βέρα Βασιλείου-Πέτσα-Μια ποιήτρια που δεν σιωπά στο κάλεσμα των καιρών

ΦΥΣΑΕΙ ΒΙΑ

Θα έρθει καιρός 

που το μαχαίρι 

το κόκκινο ατλάζι θα τρυπήσει 

Θα έρθει καιρός 

που οι πληγές 

θα αιμορραγούν ακατάπαυτα. 

Σήκωσε τη ζωή σου 

απ' τη χυμένη σκουριά πριν να κλειδώσει 

Πέτρα κι ασπίδα στο κοφτερό λεπίδι 

πριν να σημαδέψει. 

Φύλαξε την αντοχή 

στης αγρύπνιας τα βλέφαρα. 

Πρόλαβε το βοριά της βίας 

πριν φυσήξει δριμύτερα. 

Κάλεσε τις φωνές των ποιητών 

που βίαια σώπασαν 

να ξαναγράψει ''ο δρόμος τη δική του ιστορία'' 

Κούρδισε το παλιό ακορντεόν 

''δεν θα περά- δεν θα περάσει ο φασισμός'' 

να ξανατραγουδήσει.
Ντύσου βαρύ αγώνα. 

Φυσάει βία ο καιρός.

Η Βέρα Βασιλείου-Πέτσα γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας όπου και έζησε μέχρι τα εφηβικά της χρόνια. Οι σπουδές της και ο διορισμός της στο δημόσιο την κράτησαν στην Αθήνα. Στα γράμματα ήρθε το 2006 με το μυθιστόρημα ''Μην περάσεις το ποτάμι'' εκδ.ΚΨΜ.

Το 2011 κυκλοφόρησε η ποιητική της συλλογή ''Σαράντα μίλια σιωπή'' από τις εκδ.''Ιωλκός''.
Στο τυπογραφείο βρίσκεται το νέο της βιβλίο ''Αφορμές'' εκδ. ''Ιωλκός''. Συνεργάζεται με λογοτεχνικά περιοδικά, στα οποία κατά καιρούς δημοσιεύονται ποιήματα και διηγήματά της. Ασχολήθηκε με το ραδιόφωνο (Δίαυλος 10, Ράδιο Υγεία Οικολογία κ.ά.), με παραγωγές εκπομπών λόγου και μουσικής. Οι συνθέτες: Λίνος Κόκοτος, Νεοκλής Νεοφυτίδης και Πάνος Μπούσαλης έχουν μελοποιήσει ποιήματα και στίχους της, τα οποία θα δισκογραφηθούν.

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ
Στ' ανάλγητα του χρόνου περάσματα ανθρώπινα καραβάνια πορεύονται 
Αλήθειες αναζητούν 
σε πράξεις προγόνων 
συνειδήσεις ιθυνόντων. 
Αναψηλαφούν το παρελθόν 
με τα βαθιά σημάδια 
ενώ ο φόβος ακονίζεται στις καταδρομές των καιρών 
να μοιάζει απειλή, 
Δαμόκλειος σπάθη στο λαιμό της ζωής 
τόσο μακριά, τόσο κοντά 
όσο η αναπάντεχη ώρα δ
ίχως σινιάλο για τα επερχόμενα. 
Με την ψυχή συνουσιάζεται 
να γεννηθεί ο πανικός. 
Ρέει στου τοκετού το αίμα 
γοερά κλαίει 
για το αίμα που θα χυθεί 
μην παίξει το ίδιο έργο 
η θολή οθόνη του μέλλοντος.

 
ΥΠΟΘΗΚΗ
Σαύρα η πείνα 
αναρριχιέται σε τοίχους με συνθήματα, 
έρπει ανάμεσα από λέξεις αιχμηρές 
την αφιονισμένη ειρήνη αφυπνίζει, 
λογχίζει την ελεγχόμενη ελευθερία

Σέρνει το τραύμα της 
σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. 
Ανατροπές ζητάει 
-κραυγάζοντας την ανάγκη 
με το θλιβερό της στόμα. 
Και άλλοθι 
να υποθηκεύσει την Ιστορία 
για να σώσει το μέλλον.

 
Η δίκη των στεναγμών, Βέρα Βασιλείου-Πέτσα (στίχοι), Βασίλης Διαμάντης (απαγγελία)