ΕΠΙΚΟ ΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ

(Αποχαιρετισμός στη σύντροφό του Αλέιδα)
Μοναδική μου εσύ στον κόσμο,
λαθραία έβγαλα απ' το αρμάρι του Χικμέτ
ετούτον τον ερωτευμένο στίχο μόνο, για να σου δείξω,
το ακριβές μέγεθος της αγάπης μου.

Παρ΄όλα αυτά,
στον πιο βαθύ λαβύρινθο του μελαγχολικού κοχυλιού
σμίγουν και απωθούνται οι πόλοι του πνεύματός μου:
εσύ και ΟΛΟΙ.

Οι Όλοι απαιτούν την αμέριστη αφοσίωσή μου,
μόνη η σκιά μου να σκοτεινιάζει το δρόμο!
Κι όμως, δίχως να ξεγελάω
τους νόμους του εξαϋλωμένου έρωτα
σ' έχω φυλαγμένη στον ταξιδιωτικό μου σάκο.

(Σε κουβαλάω στο σάκο μου του ακούραστου
ταξιδιώτη σαν τον άρτον ημών τον επιούσιο.)
Πάω να οικοδομήσω τις ανοίξεις του αίματος
και του γουδιού
κι αφήνω, στο κενό της απουσίας μου,
ετούτο το φιλί το δίχως γνωστή διεύθυνση.
Δε μου έχουν ανακοινώσει, όμως, την κρατημένη θέση
στη θριαμβευτική παρέλαση της νίκης
και το μονοπάτι που βγάζει στο δρόμο μου
είναι φωτοστεφανωμένο από δυσοίωνες σκιές.

Αν προορίζουν για μένα το σκοτεινό θώκο
των τσιμέντων,
φύλαξέ τον στο ομιχλώδες αρχείο των αναμνήσεων'
κατάφυγε σ' αυτόν τις νύχτες των δακρύων
και των ονείρων...

Αντίο, μοναδική μου,
μην τρέμεις μπροστά στην πείνα των λύκων
ούτε στις παγωμένες στέπες της απουσίας'
σ' έχω στο μέρος της καρδιάς
και θα πορευτούμε μαζί ώσπου ο δρόμος να σβηστεί...
(Che)

ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕΣ