«Δεν ήμουν σε κανένα όργανο του ΠΑΣΟΚ για να παραιτηθώ. Στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ έχω πατήσει μόνο μια φορά. Το βράδυ των εκλογών που ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα. Και αυτοί με διέγραψαν από κάτι στο οποίο δεν ήμουν. Δέχθηκα συνειδητά την έδρα για να καταψηφίσω το μνημόνιο»
Η Άννα Βαγενά κατέχει το δικό της ρεκόρ στο ελληνικό κοινοβούλιο, καθώς υπήρξε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ για δώδεκα μόνο ώρες. Διαδέχθηκε τη συνάδελφό της ηθοποιό Πέμη Ζούνη, στην έδρα της Α’ Αθήνας, από την οποία είχε παραιτηθεί λίγο πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία για το δεύτερο μνημόνιο. Η Άννα Βαγενά δέχθηκε τη βουλευτική έδρα και ορκίστηκε, μόνο και μόνο για να καταψηφίσει τους νόμους του μνημονίου. Και το έκανε, αφού πρώτα ανέβηκε στο βήμα της Βουλής, μιλώντας για πρώτη και τελευταία φορά, με λόγια απλά: «Όταν φτάνεις σε ένα σημείο και είσαι συνταξιούχος και δεν μπορείς να ζήσεις, εδώ είναι η πικρή στιγμή» είπε. «Είναι σαν να παίζεται ένα έργο εδώ μέσα, άσχετο με το έργο που παίζεται στην κοινωνία…».
-Πόσες ώρες ήσασταν βουλευτής;
«Ούτε δώδεκα. Στις 2.00 το μεσημέρι ορκίστηκα και αμέσως μετά την ψηφοφορία, τα μεσάνυχτα, διαγράφηκα».
-Με το ΠΑΣΟΚ πως συνεργαστήκατε;
«Πάντα ήμουν ενεργός πολίτης. Ήμουν και δημοτική σύμβουλος στη Λάρισα για δύο τετραετίες. Ο χώρος μου ήταν η Αριστερά όμως, αν και ποτέ δεν ήμουν οργανωμένη σε κανένα κόμμα.
Βρέθηκα στο ΠΑΣΟΚ, επειδή αυτοί μου έκαναν πρόταση. Έβλεπα τον κατήφορο της χώρας. Πίστεψα τότε ότι οι προθέσεις του Γιώργου Παπανδρέου ήταν… καλές!».-Δηλαδή τι νομίζατε;
«Ότι θα τα έπαιρνε από τους έχοντες και θα τα έδινε…
στους φτωχότερους. Αυτά άκουγα και είπα να συστρατευθώ. Μάλιστα εγώ ζήτησα να μπω στην Α’ Αθήνας, όπου δεν είχα ελπίδα να εκλεγώ, αλλά ήταν μια ευκαιρία να μιλήσω για τα προβλήματα του κέντρου της πόλης. Δεν πιστεύω μόνο στην ασφάλεια της αντιπολίτευσης. Πρέπει να προσπαθείς να αλλάξεις τα πράγματα στην πράξη».-Αυτά τα δύο χρόνια που είδατε το ΠΑΣΟΚ να κυβερνά, χάσατε υποθέτω την πίστη σας στις καλές προθέσεις του Γιώργου. Γιατί δεν διαφοροποιηθήκατε;
«Δεν ήξερα πόσο τραγική ήταν η οικονομική κατάσταση της χώρας. Από εκεί και πέρα έβλεπα κι εγώ, όπως όλοι, αυτή την κατρακύλα. Δεν ήμουν σε κανένα όργανο του ΠΑΣΟΚ για να παραιτηθώ. Στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ έχω πατήσει μόνο μια φορά. Το βράδυ των εκλογών που ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα. Και αυτοί με διέγραψαν από κάτι στο οποίο δεν ήμουν. Δέχθηκα συνειδητά την έδρα για να καταψηφίσω το μνημόνιο».
-Ήταν εύκολη απόφαση;
«Ναι δεν είχα κανέναν ενδοιασμό. Δεν χρωστάω τίποτα στο ΠΑΣΟΚ. Δεν με ψήφισαν οι δικοί τους. Το αντίθετο. Οι ψήφοι που πήρα ήταν προσωπικοί».
-Σήμερα τοποθετείτε τον εαυτό σας στην αριστερά;
«Εγώ λέω ότι είμαι ένας ευαίσθητος άνθρωπος που νοιάζεται για τους συνανθρώπους του, που πονάει και προσπαθεί να το αποδείξει στην πράξη. Αν αυτό είναι Αριστερά, είμαι αριστερή».
-Θέλετε να ξαναπάτε στη Βουλή;
«Το σκέφτομαι, αλλά νομίζω ότι δεν με θέλουν έτσι όπως είμαι».
-Γιατί;
«Γιατί είμαι ανεξάρτητο άτομο. Σκέφτομαι ότι σε αυτή τη στιγμή που η Αριστερά καλείται να παίξει ένα ρόλο, θα μπορούσα ίσως να κάνω πράγματα, με προσωπική θυσία, γιατί θα άφηνα τη δουλειά μου που αγαπώ και με αγαπάει. Μέσα μου υπάρχει αυτή η αγωνία και θυμώνω ακόμα για πράγματα. Θυμώνω ας πούμε με τον κυνισμό που λένε ότι θα πρέπει να μειωθούν κι άλλο οι μισθοί… Κάθε φορά λέω: τι θες κι ανακατεύεσαι; Αλλά μετά βλέπω κάτι και αγανακτώ, προσβάλλομαι ως πολίτης. Είναι στον χαρακτήρα μου φαίνεται. Θέλω ξανά να προσπαθήσω να κάνω κάτι».
-Σας έχουν γίνει προτάσεις από κόμματα της Αριστεράς;
«Όχι. Η μόνη πρόταση που μου έγινε, είναι από το κόμμα της κυρίας Κατσέλη και του κυρίου Καστανίδη, την οποία δεν αποδέχθηκα»
-Για ποιο λόγο;
«Γιατί θεωρώ ότι είναι ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που κουβαλάει κι αυτό πολλές αμαρτίες. Δεν θέλω και δεν μπορώ να ταυτιστώ με αυτό που εγώ δεν είχα καμία σχέση. Ψήφισαν μάλιστα το πρώτο μνημόνιο. Δεν σας κάνει εντύπωση που δεν μου έκαναν πρόταση τα κόμματα της αριστεράς;»
-Ναι.
«Κι εμένα μου κάνει εντύπωση. Και πίκρα μεγάλη».
-Κάποιοι μπορεί να σας χρεώνουν και ως πολιτική αφέλεια την προσδοκία που είχατε το 2009 ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα τηρούσε τα υπεσχημένα.
«Καλύτερα να είναι κανείς αφελής, παρά πονηρός. Αφελής δεν σημαίνει κουτός. Είναι ο άνθρωπος που κρατάει την παιδική του ψυχή. Και είμαι περήφανη που μπορώ και κρατάω την ψυχή αυτή ακόμα, σε ηλικία 65 χρονών. Είμαι πιο ρομαντική κι ενθουσιώδης από τα παιδιά μου. Τα παιδιά μου, μου λένε: «Εσύ ρε μαμά θα πας πάλι να τα διορθώσεις τα πράγματα;».
-Πολύς κόσμος στρέφει τις ελπίδες του στην Αριστερά. Αλλά αυτή, κατακερματισμένη καθώς είναι, μπορεί να ανατρέψει αυτή την πολιτική;
«Δε θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες γιατί αύριο μπορεί να συστρατευθώ με ένα από τα κόμματα της Αριστεράς, αφού αυτός είναι ο πολιτικός μου χώρος, αλλά φοβάμαι ότι τα κόμματα της Αριστεράς περιχαρακώνονται το καθένα στα δικά του κομματικά πλαίσια, προσπαθώντας να κρατήσουν τα κεκτημένα τους κι αυτό απογοητεύει τον κόσμο».
-Η στιγμή όμως είναι κρίσιμη.
«Είναι κρίσιμη. Πρέπει να γίνει κάτι. Εγώ μετά τη μοναδική ομιλία που έκανα στη Βουλή το βράδυ, δέχθηκα πάρα πολλά μηνύματα από τον κόσμο. Όλοι μου λένε να πας στη Βουλή, να υπάρχει η φωνή σου. Με ποιον να πάω; Πώς να πάω; Ναι κι εγώ θα ήθελα. Πέστε μου εσείς το δρόμο. Κι εγώ ψάχνω. Και τι θα γίνει άμα πάω στη Βουλή; θα μου πείτε. Να υπάρχει λίγη αντίσταση. Να μην παραδοθούμε έτσι. Δεν πιστεύω ότι είναι τελειωμένα όλα. Ότι πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να κάνουμε αυτό που λέει το ΔΝΤ. Ακόμα και στην Ευρώπη, μπορεί να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Δεν είμαστε μόνο εμείς που στενάζουμε. Σε όλη την Ευρώπη, οι φτωχοί διαμαρτύρονται. Άλλωστε η ιστορία έτσι προχωράει»
-Πώς δηλαδή;
«Η ιστορία προχωράει με όσους ξεσηκώνονται. Τίποτα δε μας δίνεται έτοιμο. Έχει δύναμη ο κόσμος να την κινήσει. Μεγάλη».
-Με τον Γιώργο Παπανδρέου γνωριζόσασταν;
«Όχι. Μια φορά τον συνάντησα μόνο στη Βουλή. Χαιρετηθήκαμε και αυτό ήταν όλο».
-Ποια η γνώμη σας σήμερα για αυτόν;
«Τι να πω για τον Γιώργο Παπανδρέου; Είναι κάποια πρόσωπα που περνούν από την πολιτική ζωή του τόπου –όχι μόνο αυτός και ο Κώστας Καραμανλής και άλλοι- αλλά όταν περνάνε στην ιστορία και τα βλέπεις από μια απόσταση, τα βλέπεις με τις πραγματικές τους διαστάσεις. Γίνονται δηλαδή τόσα (σ.σ λέει και σχεδόν ενώνει τον δείχτη με τον αντίχειρα).-Αυτή η συζήτηση για τους μετανάστες που άνοιξε πρόσφατα πιστεύετε ότι ήταν ειλικρινής;
«Όχι πιστεύω ότι γίνεται καθαρά για προεκλογικούς λόγους. Θορυβήθηκαν μάλλον και από τα υψηλά ποσοστά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στην Χρυσή Αυγή. Σε κάποιες περιοχές του κέντρου είναι πάρα πολύ ψηλό. Δεν έγιναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι ξαφνικά ακροδεξιοί. Κανονικοί άνθρωποι είναι όλοι αυτοί. Καταλαβαίνετε που φτάσαμε;».
-Εδώ στον Κεραμεικό έχετε προβλήματα;
«Αστειεύεστε; Δεν μπορούμε να μπούμε και να βγούμε, ούτε από τη μία ούτε από την άλλη πόρτα. Μην κοιτάτε σήμερα με τις σκούπες και τις παρασκούπες. Σήμερα είναι παράδεισος η περιοχή. Το μεγάλο μας πρόβλημα εδώ είναι το εμπόριο ναρκωτικών και η χρήση στους κάθετους δρόμους. Ανοίγουμε τις πόρτες και είμαστε μέσα στα αίματα με σωριασμένους χρήστες έξω από τα σπίτια μας. Εδώ κοιμούνται, εδώ αφοδεύουν. Η μαφία των ναρκωτικών της περιοχής είναι Σομαλοί. Σε αυτούς έχει περάσει φαίνεται το εμπόριο ναρκωτικών εδώ στην περιοχή. Εγώ κάνω συνέχεια υπομνήματα, σχεδιαγράμματα όπου τους δείχνω τα σημεία με το πρόβλημα, αλλά η πολιτεία δεν κάνει τίποτα. Νομίζω ότι αν ήθελαν μπορούσαν να το λύσουν, αλλά υπάρχουν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Ελπίζω να μη βρεθώ καμιά μέρα μαχαιρωμένη. Αν βρεθώ θα ξέρετε…».
-Μα ποιος πιστεύει τα δυο μεγάλα κόμματα ότι θα λύσουν το μεταναστευτικό όταν είναι αυτοί που υπέγραψαν το Δουβλίνο Ι και το Δουβλίνο ΙΙ ;
«Φυσικά και δεν πρόκειται να το λύσουν ποτέ. Αυτοί που μας κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια, αυτοί έχουν τις ευθύνες. Αυτοί και οι αποικιοκράτες που παίρνουν τις πηγές πλούτου των λαών αυτών που στέλνουν μετανάστες. Οι αποικιοκράτες, όμως, τώρα νίπτουν τας χείρας τους κι εμείς έχουμε κυβερνήσεις είτε ανίκανες είτε ύποπτες. Έφτασαν να κάνουν κάποιους να θεωρούν ότι ο μόνος τρόπος είναι η αυτοπροστασία. Εγώ ξέρω ότι δεν φταίνε οι ίδιοι οι μετανάστες και ξέρω και ποιος φταίει, αλλά τι μπορώ να κάνω όταν δεν μπορώ να βγω από το σπίτι μου; Θα πάω να πιάσω τη Μέρκελ και τον Ομπάμα; Όχι. Θα πάω –δεν εννοώ εμένα τώρα, σχήμα λόγου είναι- σε αυτόν που νομίζω ότι θα με προστατεύσει. Και πάνε στη Χρυσή Αυγή. Καταλαβαίνετε τι έγκλημα έχει γίνει; Ή άλλος σκέφτεται στην απόγνωση ότι «θα πάρω ένα καδρόνι και θα χτυπάω όποιον στέκεται απ’ έξω για να βγω από την πόρτα μου. Τα λέω εδώ και καιρό όλα αυτά, αλλά κάποιοι λένε ότι είμαι ξενοφοβική. Ποια; εγώ; Αλλά τι να πεις».
-Οι πολιτικοί δεν μοιάζει να ανησυχούν ιδιαίτερα για αυτά.
«Γι’ αυτό τους είπα στη Βουλή ότι είναι κλεισμένοι πίσω από τα τείχη των επαύλεων και νομίζουν ότι είναι ασφαλείς».
-Ωστόσο, παρά τη φτώχεια στην οποία ζει ήδη πολύς κόσμος, δεν υπάρχει κάποια εξέγερση.
«Η εξέγερση θα γίνει από τους εξαθλιωμένους. Από αυτούς που δεν έχουν να φάνε, να κοιμηθούν, να ζεσταθούν. Και δεν θα είναι πολιτική εξέγερση. Θα είναι κοινωνική έκρηξη η οποία δεν θα ελέγχεται. Αυτό που έρχεται είναι η έκρηξη των εξαθλιωμένων».
-Η επόμενη κυβέρνηση ελπίζετε ότι μπορεί να λύσει κάποια προβλήματα;
«Όχι. Νομίζω ότι θα συγκυβερνήσει η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ και θα κάνουν ό,τι τους λέει η τρόικα».
-Για την πρόταση της στάσης πληρωμών του χρέους ποια είναι η γνώμη σας;
«Πιστεύω ότι μπορούμε να το κάνουμε. Δεν με βρίσκει αντίθετη. Πιστεύω ότι και ως χώρα μπορούσαμε να έχουμε μια αυτάρκεια. Αλλά χρειάζεται να είναι πολύ συνειδητοποιημένος ο λαός. Όλοι όμως. Όπως πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε λεφτά από αυτούς που έχουν και να ζουν όλοι καλύτερα. Αλλά ίσως αυτά ακούγονται πολύ ρομαντικά».
-Η κυβέρνηση Παπανδρέου έλεγε ότι θα συνεργαστεί με την Ελβετία, αλλά η ελβετική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν υπήρξε κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον από την ελληνική.
«Θέλει επανάσταση, αγάπη μου. Τι να σου πω; Δε γίνεται αλλιώς. Να πας να πιάσεις όλους αυτούς που έχουν πάρα πολλά χρήματα και είναι χρήματα δικά μας και να τους πεις: «Έλα εδώ! Αυτά από πού τα έχεις εσύ; Δεν είναι δικά σου αυτά. Κράτα τόσα και είσαι μια χαρά». Εγώ αυτό θα ήθελα να γίνει».
-Με τις εκλογές έχουμε να ελπίζουμε κάτι;
«Ναι, να υπάρχει ισχυρή αντιπολίτευση ώστε να πιέζει όσο μπορεί τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Να υπάρχει μια αντίσταση και μέσα στη Βουλή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου