Καλημέρα λέξεις. Καλημέρα αλητάκια του μυαλού μου.
Μετά τον καφέ και τα πρώτα μου τσιγάρα σας θέλω.
Τυχερές μου λέξεις. Πήρα καινούργιο τετράδιο χθες. Εκεί πάνω θα παίξετε σήμερα.
Εκεί πάνω σας θέλω. Έχω μια ιδέα στο μυαλό.
Σε λίγο αρχίζουμε και σας θέλω έτοιμες. Θα σας φωνάζω και θα παίρνετε τη θέση σας εκεί που θέλω. Το μελάνι μου είναι έτοιμο να σας κάνει να κυλίσετε επάνω στις σελίδες μου τρελά μου διαβολάκια.
Τώρα είστε ένα τίποτα. Ένα τίποτα.
Σε λίγο όμως πολλές από σας θα έχουν ένα ρόλο, ένα χώρο, έναν ήχο.
Την ομορφιά σας θέλω…
Τώρα είστε ένα τίποτα. Ένα τίποτα που κάνει απλά θόρυβο.
Σε λίγο όμως θα σας βάλω στη θέση σας. Μόνο έτσι πραγματικά θα υπάρχετε.
Μόνο έτσι πραγματικά θα υπάρχω!
Τώρα όμως είστε ένα τίποτα. Ούτε ένα πιάτο δεν μπορείτε να μου αγοράσετε.
Ούτε ένα ράφι δεν μπορείτε να μου ξεσκονίσετε.
Και όμως, χωρίς εσάς δεν υπάρχω. Είμαι πιο τίποτα και απ’ το τίποτα.
Πιο τίποτα και από σας που αυτή τη στιγμή είστε ένα θλιβερό τίποτα που κάνει θόρυβο…
Σε λίγο σας υπόσχομαι πως θα αλλάξουν όλα. Σε λίγο πιάνουμε δουλειά.
Εγώ και σεις. Μαζί.
Μαζί είμαστε δύναμη. Εμπρός λοιπόν ήρθε η ώρα. Έχουμε πολλά να κάνουμε.
Έχουμε πολλά να πούμε μικρά πολλά μου διαβολάκια. Από ένα τίποτα που είστε θα γίνετε ιστορία.
Θα γίνεται ένας κόσμος που γεννάει εικόνες, εικόνες, εικόνες.
Με δρόμους και πλατείες, με ποτάμια και γεφύρια, με βροχές και τρένα, με φθινόπωρο και καλοκαίρι, με μάγισσες και γάτες, με κόκκινες με μαύρο σημαίες, με ήλιους και χάρτες, με χελιδόνια και αράχνες, με πεινασμένους και νεράιδες, με τοίχους που πέφτουν και γίνονται σκόνη.
Λέξεις που κλαίτε και λέξεις που γελάτε πλούσιος γίνομαι μαζί σας
Και ας μην έχω λίγα ευρώ να περάσω το καλοκαίρι μου…
ΠΑΜΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ.
Από την ποιητική συλλογή ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΒΟΥΝΟ, ΧΑΝΕΙΣ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΣΟΥ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου