Συντρόφισσες και σύντροφοι, Δεν θα κάνω διαπιστώσεις. Τις έχουμε κάνει πολλές φορές. Ούτε θα αναλύσω την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Αν σήμερα εδώ θέλω κάτι να πω, είναι για αυτό που με πονάει, που σας πονάει, που μας πονάει όλους. Για το κίνημά μας, για την ίδια μας τη ζωή, για το ΠΑΣΟΚ. Οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις ήταν ιδιαίτερα – μη σας φανεί παράξενο – χρήσιμες και παιδευτικές για όλους μας.
Γιατί μέσα από τη θλίψη, την οργή, την απογοήτευση, την αγανάκτηση, το θυμό, βγαίνουν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.
Ø Αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά με εμφατικό τρόπο ότι όταν το ΠΑΣΟΚ αποκόπτεται από τη βάση του οδηγείται σε ήττες.
Ø Γιατί συντρόφισσες και σύντροφοι, η τακτική που ακολουθήθηκε από την ηγετική μας ομάδα, η περιθωριοποίηση του οργανωμένου ΠΑΣΟΚ, η χειμερία νάρκη στην οποία οδηγήθηκαν οι οργανώσεις μας, η εποχή της πολιτικής κατάψυξης για τα στελέχη μας, οδήγησε σήμερα σε ένα ΠΑΣΟΚ οργανωτικά, πολιτικά και ιδεολογικά ηττημένο, φοβισμένο και προβληματικό.
Ø Αφοπλίσανε την κρίσιμη ώρα της μάχης το μοναδικό τους σύμμαχο.
Ø Αποδεικνύεται το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει με το προβαλλόμενο πολιτικό προσωπικό του κινήματος και αναφέρομαι σε όσους είτε μέσα από υπουργικούς ρόλους είτε μέσω των τηλεοπτικών παραθύρων επιλέχτηκαν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, ζούμε την περίοδο της αποκάλυψης και της απαξίωσης αυτών που είπανε πολλά και κάνανε λίγα.
Και είναι εντυπωσιακό το ότι σήμερα διαπιστώνουμε πως το κεντρικό πολιτικό προσωπικό του κινήματος είναι «καμένο»!
Ποιοι όμως;
Υπήρξε μια περίεργη επετηρίδα για το κίνημα στην αξιοποίηση προσώπων σε κρίσιμες θέσεις.
Ανακυκλώσαμε τους ίδιους και τους ίδιους χωρίς ποτέ να κάνουμε σοβαρή πολιτική αξιολόγηση των πεπραγμένων τους στα διάφορα κυβερνητικά πόστα.
Αναδείξαμε από το πουθενά πολιτικάντηδες και τους εμπιστευτήκαμε κρίσιμες θέσεις, με κριτήριο όχι την ικανότητα αλλά τη δουλικότητα.
Μας επιβλήθηκαν «στελέχη» με κριτήριο όχι τη δυνατότητα να διοικήσουν αλλά τη σχέση τους με διάφορους πόλους εξουσίας.
Έτσι βρεθήκαμε σε μια κυβερνητική πλειοψηφία με πρόσωπα είτε που δεν είχανε καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική, είτε με παράγοντες που ήρθανε στο ΠΑΣΟΚ μετά το 2000, είτε με αλεξιπτωτιστές που έκαναν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις με πόλους εξουσίας διαβατήριο για την προσωπική τους ανέλιξη.
Και τους επιβάλαμε στη συνείδηση μας σαν ικανούς, αρεστούς, μόνιμους διαχειριστές μιας εξουσίας. Την ίδια στιγμή κλείσανε τα μάτια στο τεράστιο πολιτικό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ, σε δεκάδες στελέχη που και γνώση και εμπειρία είχανε και δυνατότητες να ανταποκριθούν στη δύσκολη κατάσταση.
Οι αρεστοί και πάλι αρίστευσαν και οι άριστοι έμειναν μετεξεταστέοι.
Μα χωρίς συνείδηση της παράταξης μπορείς να διαχειριστείς κρίσιμα θέματα πολιτικής; Χωρίς να γνωρίζεις το ΠΑΣΟΚ μπορείς να κυβερνήσεις στο όνομα του;
Είναι ευκαιρία λοιπόν για μια συνολική επαναξιολόγηση του στελεχιακού μας δυναμικού και μια ανατροπή και σε επίπεδο των λεγόμενων κορυφαίων στελεχών, γιατί και αυτά πρέπει να αναδεικνύονται όχι μέσα από τις σκοτεινές διαδρομές της παραπολιτικής αλλά από την καθημερινή τους δράση στην κοινωνία και τους χώρους δουλειάς.
Ø Αποδεικνύεται επίσης συντρόφισσες και σύντροφοι ότι η εξουσία είναι ιδιαίτερα βλαπτική για το κίνημα μας όταν δεν υπάρχει σαφής και συγκεκριμένη κατεύθυνση, όταν δεν υπάρχει σχέδιο, όταν δεν υπάρχει στρατηγική.
Ø Για πολλούς έγινε αυτοσκοπός.
Ø Για άλλους συνδέθηκε με την προσωπική τους εξέλιξη.
Ø Για πολύ λίγους δυστυχώς, ίσχυσε ότι «είμαστε στην εξουσία για να υπηρετήσουμε το λαό».
Ø Δυστυχώς από υπηρέτες του λαού γίνανε υπηρέτες της προσωπικής τους πολιτικής καριέρας και καθοδηγήθηκαν από την αμετροέπεια και τη φιλοδοξία του ρόλου τους στην επόμενη ημέρα!
Είναι λοιπόν μια καλή ευκαιρία να ξανασυζητήσουμε τη σχέση μας με την εξουσία.
Να οριοθετήσουμε τις πολιτικές μας αντοχές και να σχεδιάσουμε προσεκτικά, με δεδομένα τα όσα ζήσαμε, την επόμενη ημέρα.
Δεν είναι αυτοσκοπός η εξουσία.
Είναι μοναδικός μας σκοπός να υπηρετούμε τους πολίτες. Στην αντίθετη περίπτωση μπορούν και άλλοι να διαχειριστούν την εξουσία και την κυβέρνηση.
Ø Αποδεικνύεται επίσης συντρόφισσες και σύντροφοι, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να επιβιώσει έχοντας απέναντι του το σύνολο της κοινωνίας.
Όσοι σχεδίασαν σε κλειστά γραφεία πολιτικές σύγκρουσης με το λαό να είναι έτοιμοι να πληρώσουν το τίμημα.
Γιατί στη συνείδηση του κόσμου, στη συνείδηση όλων των Ελλήνων το ΠΑΣΟΚ υπάρχει όχι για να τους τιμωρεί, να τους εξοντώνει οικονομικά και ηθικά, όχι για να διατηρεί τις ανισότητες και τις αδικίες αλλά για να υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζόμενων, των συνταξιούχων, των νέων, των αδύναμων.
Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει για να εκχωρεί αλλά για να κατοχυρώνει την Εθνική Ανεξαρτησία.
Άρα όταν οι πολιτικές τους αντιστρατεύονται τις αρχές μας, στην ουσία αντιστρατεύονται τα συμφέροντα αυτών που μας πιστεύουν.
Και άρα φέρνουν απέναντί μας τους συμμάχους μας, διαλύουν την πολιτική μας βάση, κόβουν τα πόδια στα οποία στηριζόμαστε.
Η πτώση είναι αναπόφευκτη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, αποδείχθηκε το τελευταίο διάστημα η τεράστια κρίση ιδεολογίας, που σαρώνει το κίνημα.
Το είπα και άλλη φορά στο ερώτημα τι είμαστε δεν υπάρχουν απαντήσεις.
Καταλήξαμε σε ένα συνονθύλευμα απόψεων, λογικών και πρακτικών, που όμοιο του ίσως να μην υπάρχει πουθενά αλλού.
Τι είμαστε;
Σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί γενικώς και αορίστως, νεοφιλελεύθεροι, αριβίστες και προσαρμοζόμενοι στις ανάγκες του συστήματος, κεντροαριστεροί και κεντροδεξιοί;
Τι είμαστε;
Ο καθένας ερμηνεύει το ΠΑΣΟΚ με το δικό του τρόπο. Ο καθένας έχει το δικό του ΠΑΣΟΚ στο μυαλό. Ο καθένας κάνει τις δικές του αναλύσεις, παρουσιάζει τα δικά του ιδεολογήματα, προσαρμόζει τις έννοιες στα μέτρα του.
Φτάσαμε στο σημείο να ταυτίζουν το Σοσιαλισμό με την Κεντροαριστερά!
Σοσιαλισμός είναι ένα οικονομικό σύστημα που ορίζεται από το γεγονός ότι τα μέσα παραγωγής έχουν κοινωνική ιδιοκτησία.
Ο παραπάνω είναι ο πιο βασικός, πρωταρχικός ορισμός του σοσιαλισμού.
Μετά η έννοια οικοδομήθηκε, απέκτησε ρίζες πολιτικές και κοινωνικές, ώστε καταστάλαξε στην τωρινή του δαιδαλώδη και δυσκολοφόρετη μορφή του.
Κεντροαριστερά είναι η πολιτική ιδεολογία του κεντροαριστερού φάσματος σε μία αστική δημοκρατία.
Η διαφορά των δύο εννοιών έχει να κάνει με τη φύση τους και όχι με τα αποτελέσματά τους.
Η πρώτη έννοια αφορά στη ρίζα του την οικονομία και η δεύτερη την πολιτική.
Όσοι, λοιπόν, στον πολιτικό λόγο χρησιμοποιούμε τις δύο έννοιες ως ταυτόσημες, μπερδεύουμε μήλα με πορτοκάλια.
Δείτε για παράδειγμα ότι άνθρωποι που καμία σχέση δεν είχαν με το ΠΑΣΟΚ προσπαθούν σήμερα να μιλήσουν για τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία ταπεινώνοντάς την στα μέτρα τους.
Ξεχνούν όμως ότι ο κεντρικός ρόλος του κράτους δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Εκτός και αν ανακαλύψαμε νέες μεθόδους ανάλυσης…
Η κρίση ιδεολογίας, οδηγεί σε αδυναμία ανάλυσης και σε κρίση στρατηγικού σχεδιασμού. Αλλά πάνω από όλα θέτει ένα τεράστιο και ίσως το πιο κρίσιμο ερώτημα: Κάτω από αυτές τις συνθήκες ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξης μας;
Όταν λοιπόν σαν κίνημα αντιμετωπίζουμε τόσο αρχειακά θέματα επιβάλλεται να λυθούν και να απαντηθούν. Γιατί όλα τα άλλα ακολουθούν. Γιατί έτσι γνωρίζοντας το ποιοι είμαστε θα ξέρουμε και με ποιους μπορούμε να πάμε και με ποιους όχι!
Τελευταία παρατήρηση, σε συνέχεια των προηγουμένων:
Δεν είναι κακό να πούμε ότι δεν μπορούμε να πάμε όλοι μαζί.
Μα δεν γίνεται να ταυτιστούμε ούτε με δεξιές, ούτε με νεοφιλελεύθερες απόψεις, ούτε με φασίζουσες λογικές που αποθεώνουν το πρόσωπο και τον τακτικισμό.
Μπορούμε να συμφωνήσουμε με τους εμπνευστές της μεγάλης κεντροδεξιάς, της διαχείρισης, της σπατάλης και του συμβιβασμού;
Μπορούμε να συμφωνήσουμε με τους εκφραστές της διαπλοκής, τους εκπροσώπους των ντόπιων συμφερόντων;
Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να συμβιβαστώ με τους υπεύθυνους της πολιτικής μας χρεοκοπίας.
Μπορεί σε ένα πολιτικό νεφέλωμα με διαχειριστική λογική να χωράνε πολλά, αλλά αυτό δεν είναι κόμμα που μπορεί να έχει μακρά πνοή.
Όσοι βρισκόμαστε σήμερα εδώ, έχουμε και κοινές καταβολές και κοινή διαδρομή και κοινούς αγώνες και κοινές αγωνίες αλλά και κοινή προοπτική.
Ξέρουμε και κατανοούμε ότι σήμερα παρά ποτέ είναι επίκαιρες οι αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη.
Γιατί και η Εθνική Ανεξαρτησία είναι ζητούμενη και η Κοινωνική δικαιοσύνη αναδεικνύεται ως πρωτεύον ζήτημα διεκδίκησης και η Λαϊκή Κυριαρχία αναζητείται απέναντι στον ορισμό Πρωθυπουργών και τον εκβιασμό σε παραίτηση του εκλεγμένου Πρωθυπουργού της χώρας.
Οφείλουμε να δράσουμε και να δράσουμε συγκροτημένα, οργανωμένα, συλλογικά και ισότιμα.
Οφείλουμε να υπερασπιστούμε αυτό που χτίσαμε και οφείλουμε να το κάνουμε για το λαό και μόνο.
Για το λόγο αυτό και ενόψει του Συνεδρίου, προτείνω:
Ø Να συγκροτήσουμε άμεσα τρείς ομάδες εργασίας για την επεξεργασία της πολιτικής μας πρότασης για την επανίδρυση και αναγέννηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ ως ριζοσπαστικού, δημοκρατικού, σοσιαλιστικού κινήματος, της οργανωτικής του δομής και των αναγκαίων αλλαγών στο καταστατικό μας, που θα πρέπει να έχουν ολοκληρώσει τη δουλειά τους αμέσως μετά τις γιορτές.
Ø Να συμφωνήσουμε σε αυτό σε νέα συνάντηση μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου και να αποτελέσει την πολιτική πλατφόρμα για την επόμενη ημέρα.
Ø Να συναντήσουμε σε ολόκληρη την Ελλάδα στελέχη του κινήματος και να συζητήσουμε μαζί τους παρουσιάζοντας τους την πρόταση μας.
Ø Να κινητοποιήσουμε τα μέλη μας προκειμένου να είναι παρόντα στις επερχόμενες εξελίξεις και βεβαίως στις διαδικασίες του Συνεδρίου.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Κάποιοι σκέφτονται να δρομολογήσουν εξελίξεις έξω και πέρα από τα καταστατικά προβλεπόμενα, έξω και πέρα από την οργάνωση. Κάποιοι έχουν ξεκινήσει τον αγώνα δρόμου για την υποτιθέμενη επόμενη ημέρα.
Κάποιοι λογαριάζουν χωρίς το ξενοδόχο και προσπαθούν να ευτελίσουν το ΠΑΣΟΚ για να επιβιώσουν οι προσωπικοί τους μηχανισμοί.
Δεν έχει ανάγκη η κοινωνία ούτε το ΠΑΣΟΚ του συμβιβασμού, ούτε το ΠΑΣΟΚ της εκσυγχρονιστικής περιόδου, ούτε το ΠΑΣΟΚ των κηπουρών και των παρατρεχάμενων.
Δεν έχει η κοινωνία ανάγκη τα δημιουργήματα του συστήματος που καταρρέει.
Ούτε ΠΑΣΟΚ πλας ούτε ΠΑΣΟΚ μπας κλας.
Εμείς θα συναντήσουμε και πάλι το ΠΑΣΟΚ της Εθνικής Ανεξαρτησίας και Περηφάνιας, το ΠΑΣΟΚ της Λαϊκής Κυριαρχίας και των αγώνων, το ΠΑΣΟΚ της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και της Ισότητας.
Αυτό το ΠΑΣΟΚ θέλουμε και αυτό θα προσπαθήσουμε να ανασυγκροτήσουμε από τις στάχτες του. Θα δώσουμε τον αγώνα. Οφείλουμε να το κάνουμε.
Και ας είναι ο τελευταίος. Και ας είναι ο καθοριστικός.
Ενός κινήματος που θα αγκαλιάσει τους έλληνες και θα υπογράψει μαζί τους ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο τιμής. Που θα σηκώσει τον ήλιο ψηλά και θα κάνει τους έλληνες υπερήφανους.
Αυτό το ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπάρχει στην καρδιά κάθε δημοκράτη, κάθε αγωνιστή, κάθε απλού ανθρώπου που δεν ξεχνά και περιμένει.
Αυτό το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπορεί να ξαναγίνει η ελπίδα των νέων.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που συζητά, που προτείνει, που σέβεται, που παράγει πολιτική, που μάχεται και που τιμά τον άνθρωπο.
Οι καιροί το απαιτούν, η κοινωνία το θέλει, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. των οραμάτων και των μεγάλων αλλαγών μπορεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου