Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το πολιτικό σκηνικό αλλάζει. Τα πολιτικά κόμματα τρίζουν, το συνδικαλιστικό κίνημα πορεύεται αμήχανο και χωρίς πυξίδα. Η κοινωνία και οι πολίτες βράζουν. Κανένας δεν μπορεί να υπολογίσει πως θα ξεσπάσει. Η βία θα τρομοκρατήσει την κοινωνία. Η ανασφάλεια και ο φόβος φαίνεται να κυριαρχούν και τα πολιτικά κόμματα φαίνονται να μην κατανοούν ότι δεν μπορούν να υπάρξουν με την υπάρχουσα ταυτότητα πολύ περισσότερο δεν μπορούν να μεταβληθούν σε άβουλα στρατεύματα μέσα από πειθαρχικές ποινές.
Η Ν.Δ φαίνεται ότι αργά αλλά σταθερά θα μεταβληθεί σ’ ένα κόμμα ανάλογο με εκείνα της χριστιανοδημοκρατικής Ευρώπης. Θα συντηρητικοποιηθεί ακόμα περισσότερο διατηρώντας ταυτόχρονα τα χαρακτηριστικά της λαϊκής δεξιάς.
Θα νοιάζεται δήθεν για τα προβλήματα του λαού για να τον οδηγήσει σε πειθήνια υποστήριξη του κεφαλαίου. Το ΛΑΟΣ αντιπροσωπεύει τη νέα μορφή του νεοφασισμού.
Αποτελεί, όπως του αρμόζει άλλωστε το αναγκαίο στήριγμα της άρχουσας τάξης του κεφαλαίου. Θα στηρίζει όλα τα μέτρα που το ευνοούν στο όνομα του έθνους και της πατρίδας, στο όνομα της κάθαρσης για να εξαπατήσει το φοβισμένο πολίτη. Ανησυχεί για την δημοκρατία μέχρι να την εξαφανίσει. Η Αριστερά δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται την εποχή. Το ΚΚΕ έχει πάγια πολιτική και δεν αλλάζει. Εξ άλλου είναι βέβαιο ότι κάποτε θα οδηγηθούμε στην επανάσταση και στον κουμμουνισμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει την ίδια και απαράλλακτη τακτική του. Αυτοαναγορεύεται τιμητής των πάντων και προφανώς της αλήθειας χωρίς καμία κοινωνική βάση. Στο όνομα της Δημοκρατικής παράταξης αποτελεί εφαλτήριο στελεχών για την αναρρίχηση τους στην εξουσία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εμείς είμαστε η δημοκρατική παράταξη. Εμείς είμαστε το μεγάλο πολυσυλλεκτικό κόμμα που οδήγησε τον λαό στην εξουσία, απελευθέρωσε κοινωνικές δυνάμεις και έδωσε όραμα και προοπτική στον Ελληνικό Λαό.
Σε μας ανήκει και η πολιτική ευθύνη ακόμα μια φορά.
Όμως σήμερα τα πράγματα είναι περισσότερο δύσκολα δηλαδή περισσότερο σύνθετα.
Από τη μία η κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ υιοθέτησε και υπέγραψε την εφαρμογή μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εγγυάται τουλάχιστον για μια τριετία την φτώχεια και την αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Από την άλλη πρέπει να αποφασίσουμε αν όντως έτσι μπορούμε να παραμείνουμε έστω και κατ’ ελάχιστον ένα κόμμα με σοσιαλιστική ταυτότητα.
Ένα είναι βέβαιο ότι οι λεκτικές ακροβασίες και οι δήθεν αναγκαστικές πολιτικές ούτε σώζουν τα προσχήματα και πολύ περισσότερο δεν εξασφαλίζουν την απαραίτητη κοινωνική βάση για να διατηρήσουν την πολυσυλλεκτικότητα και την διαχρονικότητα που μας διακρίνουν.
Πολύ φοβούμαι ότι αυτό που εννοούμε, ως κόμμα σήμερα θα έχει την εικόνα ενός άδειου πουκάμισου χωρίς κορμί και πόδια για να μπορέσει να σταθεί όρθιο. Ήδη είναι γνωστό ότι πέρα από τα κεντρικά γραφεία, οι οργανώσεις είναι ανύπαρκτες. Ο κόσμος αν ακόμα δεν μας έχει εγκαταλείψει, μας προσπερνά αδιάφορα. Και οι τελευταίες επιφυλάξεις του σύντομα θα εξαφανιστούν.
Το ζήτημα, συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι τι κάνουμε.
Οι κρίσεις δεν προσφέρονται για έμψυχες και αυταρχικές εκδηλώσεις και επίδειξη ισχύος. Οι κρίσεις προσφέρονται για αυτοκριτική και δημιουργία ανακατατάξεων όπου το φθαρμένο, το παλιό, το άχρηστο θα περάσει στο περιθώριο και θα εξαφανιστεί.
Είναι χρέος της σημερινής πολιτικής ηγεσίας του κινήματος να κατανοήσει ότι σήμερα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ πάσχουμε από έλλειψη νομιμοποίησης.
Ως κόμμα δεν εμπνέουμε καμία πολιτική εμπιστοσύνη, στην κοινωνία και τους πολίτες. Το υπάρχον πολιτικό και κομματικό προσωπικό δεν διαθέτει το ανάλογο κύρος και προπαντός την εμπειρία και το πολιτικό αισθητήριο για να αναδομήσει το κόμμα και να αφυπνιστεί από το λήθαργο που το διακρίνει.
Αντί λοιπόν για ασκήσεις επί χάρτου και άστοχες αποφάσεις που δεν τις διακρίνει καμία συλλογική διαβούλευση καλό θα είναι να υπάρξει ένα γενικό προσκλητήριο όλων των δυνάμεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ που θα συζητήσουν και θα αποφασίσουν πως θα εξέλθει η χώρα από την κρίση με ένα ΠΑ.ΣΟ.Κ ενωμένο, δυνατό.
Είναι στιγμές που στην πολιτική νοιώθεις μόνος.
Είναι στιγμές που τα επιχειρήματα δεν επαρκούν να ικανοποιήσεις την ανάγκη να πειστείς.
Είναι στιγμές που τα πιστεύω σου σε οδηγούν σε επανάσταση, η συνείδηση σου σε αντίδραση, η προσωπική σου διαδρομή σε έκρηξη.
Είναι στιγμές που δεν θέλουμε να ζούμε, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να τις γευτούμε γιατί ταχθήκαμε να υπηρετήσουμε το λαό και τις ανάγκες του.
Γιατί μένουμε πιστοί – αθεράπευτα ρομαντικοί, θα πούνε κάποιοι, στα ιδανικά που μας ξεσήκωσαν και μας στράτευσαν στο ΠΑΣΟΚ.
Γιατί δεν ζητήσαμε ποτέ και δεν θα το κάνουμε, να εξαργυρώσουμε κομματικά ένσημα με θέσεις.
Γιατί απλά υπηρετούμε αυτό που πιστεύουμε, όχι αυτό που άλλοι θα θέλανε να πιστεύουμε.
Δεν είναι εύκολες οι στιγμές που ζούμε σαν πολίτες της χώρας μας, σαν πολιτικές οντότητες, σαν ΠΑΣΟΚ, σαν Αριστεροί, σαν ιδεολόγοι.
Παλέψαμε ενάντια στην αδικία και την βλέπουμε μπροστά μας, να επιβάλλεται με έναν τρόπο απίστευτο.
Παλέψαμε ενάντια στην κοινωνική αδικία, για την κοινωνική απελευθέρωση και τη δικαιοσύνη και τη βλέπουμε μπροστά μας με επιλογές που δημιουργούνε κοινωνικές εντάσεις απροσδιόριστου μεγέθους.
Παλέψαμε για το δικαίωμα του συνταξιούχου για ανθρώπινη διαβίωση και τον βλέπουμε να τρώει από τις σάρκες του. Χωρίς να φταίει, χωρίς να ευθύνεται σε κάτι.
Παλέψαμε για τα εργασιακά δικαιώματα και επιβάλλαμε ένα πρωτοποριακό νομοθετικό πλαίσιο σε ολόκληρη την Ευρώπη τη δεκαετία του ’80 και το βλέπουμε να διαλύεται.
Παλέψαμε για τα απλά, τα στοιχειώδη δικαιώματα του εργαζόμενου, του μισθωτού, του νέου και της νέας και αυτά αμφισβητούνται.
Παλέψαμε για μια Ελλάδα δημοκρατική και ανεξάρτητη και τη βλέπουμε υπό πολιτική επιτήρηση, όπως μας είπε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός .
Παλέψαμε για το μεγάλο ΠΑΣΟΚ της αλλαγής, των τομών, της κοινωνικής προόδου και το βλέπουμε να οδηγείται αργά αλλά σταθερά στην απαξίωση.
Είναι ώρες δύσκολες και ώρες ευθύνης. Για όλους μας και τον καθένα ξεχωριστά.
Το εύκολο θα είναι να μιλήσω για τις αυταπόδεικτες τεράστιες και εγκληματικές ευθύνες της Κυβέρνησης της ΝΔ. Για τις επιλογές που μας οδήγησαν στο σήμερα, για τις πολιτικές που κατέστρεψαν τη χώρα. Αυτές καταδίκασε ο ελληνικός λαός, ζητώντας ταυτόχρονα από το ΠΑΣΟΚ την αλλαγή πορείας αλλά και την τιμωρία των ενόχων για την κατασπατάληση του Δημόσιου πλούτου.
Το δύσκολο είναι να απαντήσεις στα πραγματικά διλλήματα του σήμερα και να προσδιορίσεις τα αναγκαία βήματα για το αύριο.
Ένα αύριο σκοτεινό, δύσκολο για τους εργαζόμενους, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
Και τα πραγματικά διλλήματα είναι τα εξής:
Μπορεί αυτή η επιλογή της πολιτικής να οδηγήσει τη χώρα σε έξοδο από την κρίση ή θα την ανακυκλώνει μέχρι την οριστική καταστροφή;
Μπορεί αυτή η επιλογή της θυσίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του απλού πολίτη να εξασφαλίσει διέξοδο ή θα τους οδηγήσει στην φτώχεια και τη δυστυχία;
Έχει σχέση αυτή η πολιτική με τις αρχές και τους στόχους μας ή βρισκόμαστε μπροστά σε μια μετάλλαξη της φυσιογνωμίας και της ιδεολογίας του ΠΑΣΟΚ;
Μπορούν αυτές οι πολιτικές να βρούνε συμμάχους στα πλατιά λαϊκά στρώματα που οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ή θα το οδηγήσουν σε πλήρη ρήξη με τις κοινωνικές δυνάμεις που μας στήριξαν και θα πυροδοτήσουν κοινωνικές εκρήξεις με απρόβλεπτες συνέπειες ;
Οι απαντήσεις είναι απλές. Και δεν μπορούν να είναι διαφορετικές.
Το μίγμα της νεοσυντηρητικής πολιτικής που καλούμαστε να εφαρμόσουμε δοκιμάστηκε και αλλού με τα γνωστά αποτελέσματα.
Οι επιλογές του ΔΝΤ είναι γνωστές και για την κατεύθυνση τους και για τα αποτελέσματά τους.
Σήμερα στο όνομα της σωτηρίας της χώρας συγκρουόμαστε με τις αρχές μας και τα πιστεύω μας.
Σήμερα καλούμαστε να υλοποιήσουμε αυτό που καταγγέλλαμε μέχρι χθες.
Σήμερα «αποθεώνουμε» τις λογικές του Ανδριανόπουλου και του Μάνου και ξεγυμνώνουμε από πολιτικά επιχειρήματα ένα κόμμα που υπηρέτησε το λαό.
Σήμερα κάποιοι σύμβουλοι του Πρωθυπουργού επέλεξαν για το ΠΑΣΟΚ μια πορεία αυτοκτονική.
Βεβαίως και δεν πρέπει να υπολογίσουμε το πολιτικό κόστος όταν υπηρετούμε πολιτικές αναδιανομής, κοινωνικής δικαιοσύνης, ενίσχυσης των δημοκρατικών θεσμών.
Όταν όμως οι επιλογές μας οδηγούν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση τότε δεν είναι το πολιτικό κόστος που θα προβληματίσει αλλά το αν μπορούμε να το κάνουμε όχι απλά σε αντίθεση με τις προεκλογικές μας εξαγγελίες αλλά σε αντίθεση με τις αρχές του κόμματος.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ νοιώθουμε πονεμένοι, απογοητευμένοι και εξαγριωμένοι.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η Ελλάδα πάλλεται απ’ άκρη σ’ άκρη.
Νέες δυναμικές αναπτύσσονται.
Νέα συνθήματα γεννιούνται.
Νέες ελπίδες φυτρώνουν παντού.
Ένα νέο ΠΑ.ΣΟ.Κ γεννιέται σαν πνεύμα αντίστασης των Ελλήνων που προτιμούν τη μάχη απ’ τη βεβαιότητα ενός ντροπιαστικού και αργού εθνικού θανάτου.
Εδώ είναι Ελλάδα.
Εδώ είναι ΠΑ.ΣΟ.Κ
Εδώ στεκόμαστε εμείς.
Εδώ, για να γεννηθεί η νέα ελπίδα.
Για να μεταφέρουμε την ψυχή της Ελλάδας, την ψυχή του ΠΑ.ΣΟ.Κ στο σώμα του λαού, σε νέο σώμα.
Τη μάχη θα τη δώσουμε μέσα στο ΠΑΣΟΚ και μέσα στην κοινωνία, όπως κάναμε πάντοτε.
Ξέρω ότι οι συνθήκες δεν ευνοούν και ότι οι δυσκολίες είναι μεγάλες. Η πρόκληση είναι μεγάλη. Αλλά θα είμαστε παρόντες για να υπηρετήσουμε τον απλό πολίτη, το λαό, τη δημοκρατία και το όραμα του ιδρυτή μας.
Το πολιτικό σκηνικό αλλάζει. Τα πολιτικά κόμματα τρίζουν, το συνδικαλιστικό κίνημα πορεύεται αμήχανο και χωρίς πυξίδα. Η κοινωνία και οι πολίτες βράζουν. Κανένας δεν μπορεί να υπολογίσει πως θα ξεσπάσει. Η βία θα τρομοκρατήσει την κοινωνία. Η ανασφάλεια και ο φόβος φαίνεται να κυριαρχούν και τα πολιτικά κόμματα φαίνονται να μην κατανοούν ότι δεν μπορούν να υπάρξουν με την υπάρχουσα ταυτότητα πολύ περισσότερο δεν μπορούν να μεταβληθούν σε άβουλα στρατεύματα μέσα από πειθαρχικές ποινές.
Η Ν.Δ φαίνεται ότι αργά αλλά σταθερά θα μεταβληθεί σ’ ένα κόμμα ανάλογο με εκείνα της χριστιανοδημοκρατικής Ευρώπης. Θα συντηρητικοποιηθεί ακόμα περισσότερο διατηρώντας ταυτόχρονα τα χαρακτηριστικά της λαϊκής δεξιάς.
Θα νοιάζεται δήθεν για τα προβλήματα του λαού για να τον οδηγήσει σε πειθήνια υποστήριξη του κεφαλαίου. Το ΛΑΟΣ αντιπροσωπεύει τη νέα μορφή του νεοφασισμού.
Αποτελεί, όπως του αρμόζει άλλωστε το αναγκαίο στήριγμα της άρχουσας τάξης του κεφαλαίου. Θα στηρίζει όλα τα μέτρα που το ευνοούν στο όνομα του έθνους και της πατρίδας, στο όνομα της κάθαρσης για να εξαπατήσει το φοβισμένο πολίτη. Ανησυχεί για την δημοκρατία μέχρι να την εξαφανίσει. Η Αριστερά δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται την εποχή. Το ΚΚΕ έχει πάγια πολιτική και δεν αλλάζει. Εξ άλλου είναι βέβαιο ότι κάποτε θα οδηγηθούμε στην επανάσταση και στον κουμμουνισμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει την ίδια και απαράλλακτη τακτική του. Αυτοαναγορεύεται τιμητής των πάντων και προφανώς της αλήθειας χωρίς καμία κοινωνική βάση. Στο όνομα της Δημοκρατικής παράταξης αποτελεί εφαλτήριο στελεχών για την αναρρίχηση τους στην εξουσία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εμείς είμαστε η δημοκρατική παράταξη. Εμείς είμαστε το μεγάλο πολυσυλλεκτικό κόμμα που οδήγησε τον λαό στην εξουσία, απελευθέρωσε κοινωνικές δυνάμεις και έδωσε όραμα και προοπτική στον Ελληνικό Λαό.
Σε μας ανήκει και η πολιτική ευθύνη ακόμα μια φορά.
Όμως σήμερα τα πράγματα είναι περισσότερο δύσκολα δηλαδή περισσότερο σύνθετα.
Από τη μία η κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ υιοθέτησε και υπέγραψε την εφαρμογή μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εγγυάται τουλάχιστον για μια τριετία την φτώχεια και την αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Από την άλλη πρέπει να αποφασίσουμε αν όντως έτσι μπορούμε να παραμείνουμε έστω και κατ’ ελάχιστον ένα κόμμα με σοσιαλιστική ταυτότητα.
Ένα είναι βέβαιο ότι οι λεκτικές ακροβασίες και οι δήθεν αναγκαστικές πολιτικές ούτε σώζουν τα προσχήματα και πολύ περισσότερο δεν εξασφαλίζουν την απαραίτητη κοινωνική βάση για να διατηρήσουν την πολυσυλλεκτικότητα και την διαχρονικότητα που μας διακρίνουν.
Πολύ φοβούμαι ότι αυτό που εννοούμε, ως κόμμα σήμερα θα έχει την εικόνα ενός άδειου πουκάμισου χωρίς κορμί και πόδια για να μπορέσει να σταθεί όρθιο. Ήδη είναι γνωστό ότι πέρα από τα κεντρικά γραφεία, οι οργανώσεις είναι ανύπαρκτες. Ο κόσμος αν ακόμα δεν μας έχει εγκαταλείψει, μας προσπερνά αδιάφορα. Και οι τελευταίες επιφυλάξεις του σύντομα θα εξαφανιστούν.
Το ζήτημα, συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι τι κάνουμε.
Οι κρίσεις δεν προσφέρονται για έμψυχες και αυταρχικές εκδηλώσεις και επίδειξη ισχύος. Οι κρίσεις προσφέρονται για αυτοκριτική και δημιουργία ανακατατάξεων όπου το φθαρμένο, το παλιό, το άχρηστο θα περάσει στο περιθώριο και θα εξαφανιστεί.
Είναι χρέος της σημερινής πολιτικής ηγεσίας του κινήματος να κατανοήσει ότι σήμερα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ πάσχουμε από έλλειψη νομιμοποίησης.
Ως κόμμα δεν εμπνέουμε καμία πολιτική εμπιστοσύνη, στην κοινωνία και τους πολίτες. Το υπάρχον πολιτικό και κομματικό προσωπικό δεν διαθέτει το ανάλογο κύρος και προπαντός την εμπειρία και το πολιτικό αισθητήριο για να αναδομήσει το κόμμα και να αφυπνιστεί από το λήθαργο που το διακρίνει.
Αντί λοιπόν για ασκήσεις επί χάρτου και άστοχες αποφάσεις που δεν τις διακρίνει καμία συλλογική διαβούλευση καλό θα είναι να υπάρξει ένα γενικό προσκλητήριο όλων των δυνάμεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ που θα συζητήσουν και θα αποφασίσουν πως θα εξέλθει η χώρα από την κρίση με ένα ΠΑ.ΣΟ.Κ ενωμένο, δυνατό.
Είναι στιγμές που στην πολιτική νοιώθεις μόνος.
Είναι στιγμές που τα επιχειρήματα δεν επαρκούν να ικανοποιήσεις την ανάγκη να πειστείς.
Είναι στιγμές που τα πιστεύω σου σε οδηγούν σε επανάσταση, η συνείδηση σου σε αντίδραση, η προσωπική σου διαδρομή σε έκρηξη.
Είναι στιγμές που δεν θέλουμε να ζούμε, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να τις γευτούμε γιατί ταχθήκαμε να υπηρετήσουμε το λαό και τις ανάγκες του.
Γιατί μένουμε πιστοί – αθεράπευτα ρομαντικοί, θα πούνε κάποιοι, στα ιδανικά που μας ξεσήκωσαν και μας στράτευσαν στο ΠΑΣΟΚ.
Γιατί δεν ζητήσαμε ποτέ και δεν θα το κάνουμε, να εξαργυρώσουμε κομματικά ένσημα με θέσεις.
Γιατί απλά υπηρετούμε αυτό που πιστεύουμε, όχι αυτό που άλλοι θα θέλανε να πιστεύουμε.
Δεν είναι εύκολες οι στιγμές που ζούμε σαν πολίτες της χώρας μας, σαν πολιτικές οντότητες, σαν ΠΑΣΟΚ, σαν Αριστεροί, σαν ιδεολόγοι.
Παλέψαμε ενάντια στην αδικία και την βλέπουμε μπροστά μας, να επιβάλλεται με έναν τρόπο απίστευτο.
Παλέψαμε ενάντια στην κοινωνική αδικία, για την κοινωνική απελευθέρωση και τη δικαιοσύνη και τη βλέπουμε μπροστά μας με επιλογές που δημιουργούνε κοινωνικές εντάσεις απροσδιόριστου μεγέθους.
Παλέψαμε για το δικαίωμα του συνταξιούχου για ανθρώπινη διαβίωση και τον βλέπουμε να τρώει από τις σάρκες του. Χωρίς να φταίει, χωρίς να ευθύνεται σε κάτι.
Παλέψαμε για τα εργασιακά δικαιώματα και επιβάλλαμε ένα πρωτοποριακό νομοθετικό πλαίσιο σε ολόκληρη την Ευρώπη τη δεκαετία του ’80 και το βλέπουμε να διαλύεται.
Παλέψαμε για τα απλά, τα στοιχειώδη δικαιώματα του εργαζόμενου, του μισθωτού, του νέου και της νέας και αυτά αμφισβητούνται.
Παλέψαμε για μια Ελλάδα δημοκρατική και ανεξάρτητη και τη βλέπουμε υπό πολιτική επιτήρηση, όπως μας είπε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός .
Παλέψαμε για το μεγάλο ΠΑΣΟΚ της αλλαγής, των τομών, της κοινωνικής προόδου και το βλέπουμε να οδηγείται αργά αλλά σταθερά στην απαξίωση.
Είναι ώρες δύσκολες και ώρες ευθύνης. Για όλους μας και τον καθένα ξεχωριστά.
Το εύκολο θα είναι να μιλήσω για τις αυταπόδεικτες τεράστιες και εγκληματικές ευθύνες της Κυβέρνησης της ΝΔ. Για τις επιλογές που μας οδήγησαν στο σήμερα, για τις πολιτικές που κατέστρεψαν τη χώρα. Αυτές καταδίκασε ο ελληνικός λαός, ζητώντας ταυτόχρονα από το ΠΑΣΟΚ την αλλαγή πορείας αλλά και την τιμωρία των ενόχων για την κατασπατάληση του Δημόσιου πλούτου.
Το δύσκολο είναι να απαντήσεις στα πραγματικά διλλήματα του σήμερα και να προσδιορίσεις τα αναγκαία βήματα για το αύριο.
Ένα αύριο σκοτεινό, δύσκολο για τους εργαζόμενους, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
Και τα πραγματικά διλλήματα είναι τα εξής:
Μπορεί αυτή η επιλογή της πολιτικής να οδηγήσει τη χώρα σε έξοδο από την κρίση ή θα την ανακυκλώνει μέχρι την οριστική καταστροφή;
Μπορεί αυτή η επιλογή της θυσίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του απλού πολίτη να εξασφαλίσει διέξοδο ή θα τους οδηγήσει στην φτώχεια και τη δυστυχία;
Έχει σχέση αυτή η πολιτική με τις αρχές και τους στόχους μας ή βρισκόμαστε μπροστά σε μια μετάλλαξη της φυσιογνωμίας και της ιδεολογίας του ΠΑΣΟΚ;
Μπορούν αυτές οι πολιτικές να βρούνε συμμάχους στα πλατιά λαϊκά στρώματα που οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ή θα το οδηγήσουν σε πλήρη ρήξη με τις κοινωνικές δυνάμεις που μας στήριξαν και θα πυροδοτήσουν κοινωνικές εκρήξεις με απρόβλεπτες συνέπειες ;
Οι απαντήσεις είναι απλές. Και δεν μπορούν να είναι διαφορετικές.
Το μίγμα της νεοσυντηρητικής πολιτικής που καλούμαστε να εφαρμόσουμε δοκιμάστηκε και αλλού με τα γνωστά αποτελέσματα.
Οι επιλογές του ΔΝΤ είναι γνωστές και για την κατεύθυνση τους και για τα αποτελέσματά τους.
Σήμερα στο όνομα της σωτηρίας της χώρας συγκρουόμαστε με τις αρχές μας και τα πιστεύω μας.
Σήμερα καλούμαστε να υλοποιήσουμε αυτό που καταγγέλλαμε μέχρι χθες.
Σήμερα «αποθεώνουμε» τις λογικές του Ανδριανόπουλου και του Μάνου και ξεγυμνώνουμε από πολιτικά επιχειρήματα ένα κόμμα που υπηρέτησε το λαό.
Σήμερα κάποιοι σύμβουλοι του Πρωθυπουργού επέλεξαν για το ΠΑΣΟΚ μια πορεία αυτοκτονική.
Βεβαίως και δεν πρέπει να υπολογίσουμε το πολιτικό κόστος όταν υπηρετούμε πολιτικές αναδιανομής, κοινωνικής δικαιοσύνης, ενίσχυσης των δημοκρατικών θεσμών.
Όταν όμως οι επιλογές μας οδηγούν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση τότε δεν είναι το πολιτικό κόστος που θα προβληματίσει αλλά το αν μπορούμε να το κάνουμε όχι απλά σε αντίθεση με τις προεκλογικές μας εξαγγελίες αλλά σε αντίθεση με τις αρχές του κόμματος.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ νοιώθουμε πονεμένοι, απογοητευμένοι και εξαγριωμένοι.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η Ελλάδα πάλλεται απ’ άκρη σ’ άκρη.
Νέες δυναμικές αναπτύσσονται.
Νέα συνθήματα γεννιούνται.
Νέες ελπίδες φυτρώνουν παντού.
Ένα νέο ΠΑ.ΣΟ.Κ γεννιέται σαν πνεύμα αντίστασης των Ελλήνων που προτιμούν τη μάχη απ’ τη βεβαιότητα ενός ντροπιαστικού και αργού εθνικού θανάτου.
Εδώ είναι Ελλάδα.
Εδώ είναι ΠΑ.ΣΟ.Κ
Εδώ στεκόμαστε εμείς.
Εδώ, για να γεννηθεί η νέα ελπίδα.
Για να μεταφέρουμε την ψυχή της Ελλάδας, την ψυχή του ΠΑ.ΣΟ.Κ στο σώμα του λαού, σε νέο σώμα.
Τη μάχη θα τη δώσουμε μέσα στο ΠΑΣΟΚ και μέσα στην κοινωνία, όπως κάναμε πάντοτε.
Ξέρω ότι οι συνθήκες δεν ευνοούν και ότι οι δυσκολίες είναι μεγάλες. Η πρόκληση είναι μεγάλη. Αλλά θα είμαστε παρόντες για να υπηρετήσουμε τον απλό πολίτη, το λαό, τη δημοκρατία και το όραμα του ιδρυτή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου