ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΦΥΛΛΟ THΣ BLOG...

Από τον ΣΤΕΦΑΝΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ

http://stephanosmytilineos.blogspot.com/
mytilineos@blogpress.gr

Mε ρωτάνε τι εισέπραξα από το φύλλο 0 (μηδέν) της «Blog» που κυκλοφόρησε την προηγούμενη Παρασκευή. Τι θέλετε να σας απαντήσω; ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ θα σας πω! Τα έχω έτοιμα: Σκίσαμε, κάναμε πάταγο, γράψαμε μία νέα σελίδα στον ελληνικό Τύπο, τσακίσαμε το κατεστημένο, ανατρέψαμε αντιλήψεις, κάναμε το μαύρο άσπρο, δώσαμε στις Παρασκευές σας νόημα, εμάς περιμένατε για να μάθετε την… αλήθεια… Πείτε μου, ντόμπρα, δεν κουραστήκατε από όλα αυτά τα χιλιοειπωμένα; Σας τα έχουν πει τόσοι και τόσοι άλλοι και στο τέλος σας πούλησαν, ενώ τους αγοράζατε! Τουλάχιστον με εμάς η σχέση σας είναι ειλικρινής: δεν πουλιόμαστε, δε μας αγοράζετε, μέχρι εκεί…
Ωστόσο, αξίζει να παραθέσω -σοβαρά τώρα- τρεις γνώμες για την εφημερίδα μας, που υπέπεσαν στην αντίληψή μου.
ΓΝΩΜΗ Α: «Είστε μια αναρχοκομμουνιστική εφημερίδα» (εκφράστηκε από κυρία των βορείων προαστίων).
ΓΝΩΜΗ Β: «Είστε μια φασιστική εφημερίδα» (γράφτηκε στο ιστολόγιό μου από θαυμάστρια του Σημίτη).
ΓΝΩΜΗ Γ: «Είστε μια πασοκική εφημερίδα» (γράφτηκε στο group της «Blog» στο Facebook).
Και οι τρεις απόψεις… σεβαστές! Εμείς όμως θα επιμένουμε να είμαστε η εφημερίδα των δημοσιογράφων και των bloggers, με μία επιθυμία, να εκφράσουμε την κοινωνία και μια φιλοδοξία, να σας αποκαλύψουμε ποια «παιχνίδια» γίνονται πίσω από τις πλάτες σας.

Και αυτή η εποχή είναι κατεξοχήν «παιχνιδιάρα»… Όλοι «παίζουν». Οι κερδοσκόποι «παίζουν» επιθετικά, η Ευρώπη «παίζει» άμυνα (όχι καλή απ’ ό,τι φαίνεται), οι κυβερνήσεις «παίζουν» με τα εργασιακά δικαιώματα (και με τα νεύρα μας), το ΔΝΤ «παίζει» τον καλό λύκο, οι πολιτικοί «παίζουν» τις αθώες περιστερές («δεν είμαστε όλοι ίδιοι», λένε, δίχως να κάνει κάποιος / κάποια τη διαφορά) και ο Τόλης (εδώ ο κόσμος χάνεται και έχουμε και τον Τόλη) «παίζει» το γνωστό του ρόλο: του φτωχού και κατατρεγμένου βάρδου του έρωτα, με αστρονομικά χρέη στην εφορία 5.500.000 ευρώ!
Εγώ πάλι ξέρω ότι, εάν χρώσταγα τουλάχιστον 5.000 ευρώ στο Δημόσιο, θα τραγουδούσα το «δεν ξανακάνω φυλακή με τον Καπετανάκη» και όχι το «αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά…» σε κάποιο μπαλκόνι της Κέρκυρας με θέα το Ιόνιο.
Αυτή είναι η «δημοκρατία», αυτό είναι το «κράτος δικαίου», αυτή είναι η «ισονομία», η «ισοπολιτεία»; («Άνθρωπε του μόχθου», θες ακόμα να δώσεις το μισθό σου;)
Εντάξει, η Άντζελα παραιτήθηκε από Υπουργός (στο καλό), ο Τόλης πότε θα πληρώσει; Γιατί, πρέπει να πληρώσει -αλλιώς δεν πληρώνει κανείς μας! Και όχι μόνο ο Τόλης, όλοι οι «Τόληδες» αυτού του τόπου πρέπει να πληρώσουν τα χρωστούμενα. Και είναι πολλοί οι «Τόληδες», είναι αμέτρητοι οι «Τόληδες» και «μπαινοβγαίνουν» στη Βουλή οι «Τόληδες». Καταλάβατε τώρα γιατί ο λαός θέλει να κάψει τη Βουλή; Γιατί μέσα σε αυτή δε συνεδριάζουν οι πατέρες και οι μητέρες του έθνους, αλλά «Τόληδες» και «Τόλησες»! (Ναι, ξέρω, δεν είναι όλοι ίδιοι, αλλά τη διαφορά την κάνουν οι πράξεις)
Πριν τις εκλογές έλεγα σε έναν φίλο, υποψήφιο βουλευτή: «Γιατί βρε Χρήστο σκας να εκλεγείς; Αφού, όσοι εκλεγούν τώρα, δε θα εκλεγούν ποτέ ξανά! Θα καούν πολιτικά όλοι τους»… Με κοίταγε με απορία ο Χρήστος, που ήθελε να εκλεγεί για να συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα και να αλλάξει τον κόσμο! Προχθές τον πέτυχα στα Εξάρχεια καβάλα σε ένα παπάκι, σταμάτησε στο πλάι και με αγκάλιασε. «Πόσο δίκιο είχες», μου είπε με το πρόσωπο γεμάτο ανακούφιση! «Πόσο δίκιο είχες», έλεγε και ξανάλεγε! «Φαντάσου να είχα εκλεγεί και να ήθελαν τώρα όλοι να με δείρουν. Καλύτερα στην επόμενη Βουλή, που θα είναι εκείνη που θα αλλάξει τον κόσμο», είπε πριν φύγει με το παπάκι με κατεύθυνση προς Κολωνάκι. Τον θαύμασα τον Χρήστο. Θέλει ακόμα να εκλεγεί για να αλλάξει τον κόσμο.
Σαφώς και δεν είναι όλοι ίδιοι, αλλά οι διαφορετικοί θα είναι στην επόμενη Βουλή. Θυμηθείτε με…