στην Αποικία
δεν΄μεν΄ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ'
εμπpός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι
να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.
'ομως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί.
(Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς).
Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ΄εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές
μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν
άνευ αναβολής.
'Εχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη
η κατοχή σας είν΄επισφαλής,
ή, τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν
τες Αποπικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην,
ως συνέπεια φυσική
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει,
σας δημιουργούν μια επιβλεβή ευθύνη.
Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά,
και να παυθούν ζητούνε
πράγματα που όμως Δύσκολα
τα καταργεί κανείς.
Κι όταν με το καλό τελειώσουνε
την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντετο παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δίκαια
μισθοδοσία,
να δούμε τι απόμένει πια,
μετά τόση δεινότητα χειρουργική.
Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα
ειν΄επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολά, βεβαίως και
δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον
χωρίς ατέλεια ;
Και τέλος πάντων, να τραβούμ΄ εμπρός.
Κ.Π.Καβάφης.
Από τις σημειώσεις του Ελ. Τζιολα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου