Κραυγές και ψίθυροι .....

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Τo τελευταίο διάστηµα είχα την τύχη να συμμετάσχω σε αρκετές συζητήσεις, γύρω από την οικονοµική κρίση που οργανώθηκαν από εργατικά σωματεία, κοινωνικές συλλογικότητες και οργανώσεις της Αριστεράς. Αυτό που κυριαρχούσε ήταν η ανησυχία, η αυξανόµενη, ειδικά το τελευταίο διάστηµα, η μαχητικότητα και ο σοβαρός προβληματισμός – στοιχεία που έβαλαν τη σφραγίδα τους και στην πολύ πετυχηµένη εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την περασμένη παρασκευή, στη Λάρισα, µε τη συµµετοχή του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Ωστόσο, πουθενά δεν συνάντησα τόσο θυµό, τόσο εκρηκτικές διαθέσεις, τόση πίεση για δραµατικές ρήξεις «εδώ και τώρα», όσο στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Αριστερή Πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ, την περασμένη Κυριακή, στη Θεσσαλονίκη.

Με την εκδήλωση αυτή, η Αριστερή Πρωτοβουλία, που συγκροτήθηκε από τον Γιώργο Παναγιωτακόπουλο και άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ το 2000, ξεκίνησε µια πορεία πανελλαδικής συσπείρωσης, µε μέτωπο εναντίον των εξοντωτικών µέτρων της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου – τον οποίο, ας σηµειωθεί, είχε στηρίξει η Πρωτοβουλία στην αναµέτρησή του µε τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Μιλώνταςστη συγκέντρωση, ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος έκανε λόγο για «κυβέρνηση λογιστών, χωρίς πολιτικό ανάστηµα» και κατηγόρησε την κυβέρνηση Παπανδρέου ότι «παρέλαβε µια βόµβα (από τη Νέα Δηµοκρατία), αλλά άναψε η ίδια το φυτίλι». Καυτηρίασε το διαβόητο µνηµόνιο και ιδιαίτερα την υποταγή στο ΔΝΤ, προσθέτοντας ότι «σήµερα, αποθεώνουµε τις λογικές του Ανδριανόπουλου και του Μάνου και ξεγυµνώνουµε από πολιτικά επιχειρήµατα το ΠΑΣΟΚ)). Στην ίδια εκδήλωση, ο πρώην υπoυργός Στέφανoς Τζουµάκας καυτηρίασε την «ιδεολογική τροµοκρατία περί δήθεν χρεοκοπίας της Ελλάδας, και την υποταγή της κυβέρνησης στα συµφέροντα του ευρωπαϊκού, χρηµατιστικού κεφαλαίου

Η µεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων του ξενοδοχείου Porto Palace, στα Παλιά Σφαγεία (συµβολικός χώρος!) ήταν κατάµεστη από ανθρώπους που αντιπροσωπεύουν το δια- χρονικό «βαθύ ΠΑΣΟΚ)) – από τον 35χρονο οδοντίατρο που µίλησε πολύ συνκροτηµένα για το «τέλος εποχής», µέ χρι τον 70χρονο παλιό ΠΑΚίτη, που θύµισε το παλιό σύνθηµα του αντιδικτατορικού αγώνα: «Χωρίο συµβιβασµό στους στόχους, χωρίς περιορισµό στα µέσα»! Διάχυτη ήταν η διάθεση της ρήξης µε την ηγεσία και συχνές οι κραυγές του τύπου «πείτε µας ονόµατα», «ντρέποµαι που είµαι ΠΑΣΟΚ)), «να τους διώξουµε από το ΠΑΣΟΚ ή να φύγουµε εµείς. Ή ακόµη και «οι προδότες στο Γουδή»! Θα έλεγε κανείς ότι ο κόσµος αυτός ζει το δικό του «1989)), µε ανάµεικτα συναισθήµατα ήττας, οργής και ντροπής, χωρίς ωστόσο να έχει ξεκάθαρο πολιτικό σχέδιο για το µέλλον – αν δηλαδή αρκεστεί στο ρόλο εσωκοµµατικής οµάδας πίεσης, αν αποπειραθεί ένα νέο πολιτικό εγχείρηµα (κάτι για το οποίο, βέβαια, δεν αποτελούν επαρκή κρίσιµη µάζα η Αριστερή Πρωτοβουλία και οι τρεις αντάρτες βουλευτές) ή, αν αποσυρθεί, απλώς, στο περιθώριο.

Αν κάτι επιβεβαίωσα από αυτή τη συγκέντρωση, ήταν ότι ο λαϊκός κόσµος του ΠΑΣΟΚ «βράζει» και ότι η δηµιουργία ρήγµατος σ’ αυτόν το χώρο, εκτός από απολύτως αναγκαία, αν η Αριστερά επιδιώκει ένα κίνηµα ανατροπής και όχι απλώς διαµαρτυρίας, είναι και δυνατή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα από τα ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ στη συµπρωτεύουσα, αφού τόνισε την ανάγκη κοινής δράσης µε το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, έκλεισε την οµιλία του µε τη φράση: «Οντως, υπάρχει ανάγκη σήµερα για ένα νέο ΕΑΜ. Αυτό που χρειαζόµαστε δεν είναι ένας Έλληνας Λαφοντέν, αλλά ένας σύγχρονος Βελουχιώτης»!

(Εφημ. Δρόμος 15/5/10)

afterhistory.blogspot.com