Αυτή η βδομάδα είναι η 62η επέτειος της μεγάλης παλαιστινιακής Νάκμπα (καταστροφή), στην οποία έγινε ο ξεριζωμός του παλαιστινιακού λαού από τη γη του και η εξορία του στα μέρη της προσφυγιάς και της διασποράς, για να αντικατασταθεί από χιλιάδες Εβραίους που συλλέχτηκαν από όλα τα μέρη του κόσμου.
Τι είναι η Νάκμπα; Είναι η απομάκρυνση ενός ολόκληρου λαού από την πατρίδα του, ο διωγμός των κατοίκων 531 πόλεων και χωριών από τα σπίτια τους το 1948, ενώ αποτελούσαν το 85% των κατοίκων της χώρας που πλέον ονομάζεται Ισραήλ. Και αυτά τα σπίτια, αυτές οι περιουσίες αποτελούν το 92% του Ισραήλ. Με λίγα λόγια, το 70% των Παλαιστινίων έγιναν πρόσφυγές και ο αριθμός τους ανέρχεται σήμερα στους 5.200.000 ανθρώπους, των οποίων λιγότερο από 4 εκατομμύρια έχουν καταγραφεί στα αρχεία των Ηνωμένων Εθνών που προσφέρουν όλο και λιγότερες βοήθειες κάθε χρόνο για την επιβίωση τους. Η γη τους στο Ισραήλ έχει έκταση 18.700 τ.χλμ., έχει κατασχεθεί από το Ισραήλ και ενοικιάζεται αποκλειστικά σε Εβραίους. Επίσης, το Ισραήλ άρχισε να πουλάει γη στον κάθε ενδιαφερόμενο, αρκεί να είναι Εβραίος, ακόμα και αν δεν κατέχει ισραηλινή υπηκοότητα, ακόμα και αν ζει στην Αυστραλία ενώ απαγορεύει την απλή εκμίσθωση σε Παλαιστίνιους και ας έχουν ισραηλινή υπηκοότητα.
Εξαιτίας της σιωνιστικής επίθεσης εναντίον της Παλαιστίνης, τα δεινά του Παλαιστινιακού λαού είναι διαρκή και αυξανόμενα. Ο Σιωνισμός ιδρύθηκε πάνω στον μύθο ότι η Παλαιστίνη είναι “γη χωρίς λαό, για ένα λαό χωρίς γη”, και για να κάνουν πραγματικότητα αυτό το ψευδές σύνθημα, σιωνιστικές οργανωμένες ομάδες προέβησαν στις πιο βάρβαρες σφαγές κατά τη διάρκεια και μετά το πόλεμο του 1948, για να αφανιστεί ο μεγαλύτερος δυνατός αριθμός Παλαιστινίων και ανάγκασαν πολλούς να μεταναστεύσουν και να ζήσουν στη διασπορά. Και αν το δικαίωμα της επιστροφής των Παλαιστινίων προσφύγων εξαρτιόταν μόνο από τους παράγοντες του αγώνα, της επιμονής και της αντίστασης, αυτή τη στιγμή ο παλαιστινιακός λαός δε θα υπέφερε.
Τι είναι η Νάκμπα; Είναι η απομάκρυνση ενός ολόκληρου λαού από την πατρίδα του, ο διωγμός των κατοίκων 531 πόλεων και χωριών από τα σπίτια τους το 1948, ενώ αποτελούσαν το 85% των κατοίκων της χώρας που πλέον ονομάζεται Ισραήλ. Και αυτά τα σπίτια, αυτές οι περιουσίες αποτελούν το 92% του Ισραήλ. Με λίγα λόγια, το 70% των Παλαιστινίων έγιναν πρόσφυγές και ο αριθμός τους ανέρχεται σήμερα στους 5.200.000 ανθρώπους, των οποίων λιγότερο από 4 εκατομμύρια έχουν καταγραφεί στα αρχεία των Ηνωμένων Εθνών που προσφέρουν όλο και λιγότερες βοήθειες κάθε χρόνο για την επιβίωση τους. Η γη τους στο Ισραήλ έχει έκταση 18.700 τ.χλμ., έχει κατασχεθεί από το Ισραήλ και ενοικιάζεται αποκλειστικά σε Εβραίους. Επίσης, το Ισραήλ άρχισε να πουλάει γη στον κάθε ενδιαφερόμενο, αρκεί να είναι Εβραίος, ακόμα και αν δεν κατέχει ισραηλινή υπηκοότητα, ακόμα και αν ζει στην Αυστραλία ενώ απαγορεύει την απλή εκμίσθωση σε Παλαιστίνιους και ας έχουν ισραηλινή υπηκοότητα.
Εξαιτίας της σιωνιστικής επίθεσης εναντίον της Παλαιστίνης, τα δεινά του Παλαιστινιακού λαού είναι διαρκή και αυξανόμενα. Ο Σιωνισμός ιδρύθηκε πάνω στον μύθο ότι η Παλαιστίνη είναι “γη χωρίς λαό, για ένα λαό χωρίς γη”, και για να κάνουν πραγματικότητα αυτό το ψευδές σύνθημα, σιωνιστικές οργανωμένες ομάδες προέβησαν στις πιο βάρβαρες σφαγές κατά τη διάρκεια και μετά το πόλεμο του 1948, για να αφανιστεί ο μεγαλύτερος δυνατός αριθμός Παλαιστινίων και ανάγκασαν πολλούς να μεταναστεύσουν και να ζήσουν στη διασπορά. Και αν το δικαίωμα της επιστροφής των Παλαιστινίων προσφύγων εξαρτιόταν μόνο από τους παράγοντες του αγώνα, της επιμονής και της αντίστασης, αυτή τη στιγμή ο παλαιστινιακός λαός δε θα υπέφερε.
Η Ισραηλινή πολιτική της επίθεσης και της μόνιμης πίεσης εις βάρος των Παλαιστινίων προσφύγων στους καταυλισμούς, που αποτελούν ζώσα μαρτυρία της ιστορικής αδικίας και της στέρησης θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχει στόχο να σπρώξει τον Παλαιστινιακό λαό σε πολιτικά σχέδια που δεν πληρούν τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου και των ψηφισμάτων και στην αποδοχή ενός «προκαταρκτικού κράτους χωρίς σύνορα», χωρίς εθνική κυριαρχία και χωρίς την Ιερουσαλήμ, ενώ οι παράνομοι Εβραϊκοί εποικισμοί συζητούνται ως πιθανό αντάλλαγμα έναντι του δικαιώματος των 
Παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν στα σπίτια τους.Χαρακτηριστική φράση της Ισραηλινής πολιτικής είναι η περίφημη φράση: “ Οι μεγάλοι πεθαίνουν, και οι μικροί ξεχνούν”. Όντως, πέθαναν οι μεγάλοι, αλλά οι μικροί ακολούθησαν το δρόμο των μεγάλων και συνέχισαν τον αγώνα και την πάλη για τα δικαιώματά τους. Τη μεγαλύτερη απόδειξη γι’ αυτό αποτελεί το γεγονός ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των μαρτύρων της δεύτερης Ιντιφάντα (Ιντιφάντα της ανεξαρτησίας) είναι άτομα νεαρής ηλικίας. Όποιος παρατηρήσει τα βλέμματα των παιδιών και της νεολαίας της Παλαιστίνης, στην πατρίδα, στους προσφυγικούς καταυλισμούς, στη διασπορά, θα δει ότι δε ξέχασαν. Θα δει ότι συνεχίζουμε την προσπάθεια και την πάλη για την προάσπιση των δικαιωμάτων μας. Δε τα παρατάμε και συνεχίζουμε να παλεύουμε και να αντιστεκόμαστε στην κατοχή και τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις του Ισραήλ, των Η.Π.Α. και των μεγάλων διεθνών δυνάμεων. Παλεύουμε για τα δικαιώματά μας, την ελευθερία μας, την επιστροφή στην πατρίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου