τ' οργανωμένο απ΄τους μεταμοντέρνους τυμβωρύχους.
Εκσφενδόνιζαν έναν ήλιο καταμεσίς στη νύχτα της απόγνωσής τους
την εγκατεστημένη με τις τεχνικές των αγορών της βαρβαρότητας.
Ήταν εκεί κι ήταν δικοί μας
Στις γροθιές τους η δύναμη της σκέψης, πιο πέρα απ΄τη οργή
Στα πρόσωπά τους της κοινωνίας το φως, πιο πέρα απ΄ τ΄ όριο.
Αλλιώς κινιούνται, τώρα, του νέου μεσαίωνα οι τροχοί...
Μιά έρημος κρανία
Στη θέση των ματιών χάσκει απειλητικό το μαύρο τ΄απείρου
Δεν υπάρχει απειλή για τ΄αρπακτικά
Η ανάγκη μιά θλιβερή επαίτις.
Σπασμένα είδωλα σε Κίνα, Κούβα, Ρωσία και σ΄όλα τ΄ακρωτήρια των ιδεών
Η Ευρώπη πολυτελείας προαγωγός ελπίδας κι η Αμερική πρώτη χορεύτρια, στου κόσμου το καταγώγιο
Στις καρδιές των παιδιών μου πεσμένα ορήγματα άμυνας, αφύλακτα πια
Εδώ κι εκεί,- και πίσω μέσα μας-, σπαρμένες φλόγες μισόσβηστες και ιδανικά τραμαυτίες.
Την καταιγίδα ήλιων κι αστεριών
Που έρχεται μέσα απ΄το σκοτεινό πεπρωμένο και τις νύχτες της απόγνωσης
Βλέπει ο Θεός και τρομάζει !
Βλέπει και ο Αιώνας,
Ανταριάζεται
Κι αναγαλλιάζει !
Ελευθέριος Τζιόλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου