Να ανατρέψουμε

Αν δε γίνει πραγματικότητα το όνειρο μιας πανευρωπαϊκής εξέγερσης, θα καταρρακωθούν οι ζωές πολλών ανθρώπων
Του Βασίλη Ρόγγα
Ο οποιοσδήποτε μπορεί να ρωτήσει: μα είναι δυνατόν να αλλάξουν τόσο εύκολα τα πράγματα στηρίζοντας τη ριζοσπαστική αριστερά;
Η απάντηση είναι κάθετη και κατηγορηματική. Όχι.
Θα μπορούσε επίσης να ρωτήσει: είναι η αριστερά εκείνη που θα θέλαμε, είναι άξια των περιστάσεων;
Πάλι η απάντηση είναι όχι κι όποιος το αρνείται λέει ψέματα, πρώτα στον εαυτό του.
Καμία κυβέρνηση, ακόμα κι εκείνη που θα είχε το πιο κρυστάλλινο αντισυστημικό, αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, δε θα μπορούσε να εφαρμόσει τίποτε, αν δεν είχε τη στήριξη και ταυτόχρονα την πίεση της κοινωνίας.
Οι ανατροπές με προοδευτικό πρόσημο γίνονται από εκείνους που τις επιτελούν κινηματικά, από εκείνους που δεν φιμώνουν την κριτική τους για τα όποια στραβά των ριζοσπαστικών αριστερών σχηματισμών.
Οι ρήξεις όμως έχουν και κόστος. Η άρνηση της δανειακής σύμβασης σημαίνει τσαμπουκάς με όλο το σύστημα της σάπιας, νεοφιλελεύθερης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σημαίνει πρακτικά ανατροπή των πολιτικών της. Και πού θα οδηγήσει;Είναι πιθανό αλλά όχι βέβαιο να οδηγηθούμε στην έξοδο από το ευρώ ή και από την ίδια την Ένωση. Είναι αυτό κάτι το εύκολο;

Πάλι η απάντηση είναι κατηγορηματική. Όχι, η ζωή θα είναι δύσκολη. Η χώρα για να μπορέσει να ξεφύγει από τη φτώχεια, θα περάσουν αρκετά χρόνια. Και για να μην έχει μια στρεβλή ανάπτυξη, που να εκμεταλλεύεται τη φύση και τους ανθρώπους, θέλει πολύ δουλειά από την ίδια την κοινωνία.

Μπορεί μόνη της η Ελλάδα να έχει μια αυτοδύναμη ανάπτυξη; Η απάντηση είναι πάλι και πάλι όχι. Θα χρειαστεί να κάνει εμπόριο, να δημιουργήσει συμμαχίες γεωπολιτικές, να επικοινωνεί.

Όμως η ανατροπή της δανειακής σύμβασης, η άρνηση των όρων του μνημονίου θα σκάσει σα βόμβα στη Βόρεια Ευρώπη. Είναι πιθανόν να παρασύρει τους πληττόμενους ευρωπαϊκούς λαούς σε χειραφετητικές κατευθύνσεις, πέρα από τη νεοφιλελεύθερη δικτατορία.

Αν δε γίνει πραγματικότητα το όνειρο μιας πανευρωπαϊκής εξέγερσης, θα καταρρακωθούν οι ζωές πολλών ανθρώπων. Και χρειάζεται να το σκεφτόμαστε όχι ως το τέρμα μιας διαδρομής, αλλά ως την αρχή ενός δρόμου πειραματικού, δρόμου των δυνατοτήτων (και ποτέ, μα ποτέ, των βεβαιοτήτων) για μια άλλη κοινωνία.

Αυτοί, οι εξεγερμένοι ευρωπαίοι θα είναι οι σύμμαχοί μας.

Μπορεί να μη διαφθαρεί μια αριστερή κυβέρνηση; Όχι, δεν μπορεί. Θα διαφθαρεί. Αν δεν ελεγχθεί κοινωνικά, αν δεν υπάρξει ανεξάρτητος ταξικός συνδικαλισμός, αν δεν πιεστεί η εξουσία να κατέβει και να κατεβαίνει συνέχεια προς τα κάτω, είναι σίγουρο πως δε θα μπορέσει να σταθεί για πολύ.

Αν δεν υπάρχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συναπόφαση από τους πολλούς για τα σημαντικά, συνεχή πειράματα συνεταιρισμών, αμεσοδημοκρατικών θεσμίσεων, αυτοοργανώσεων, δημοκρατικός σχεδιασμός που να θέτει τις ανάγκες των πολιτών πάνω από οτιδήποτε άλλο, η κοινωνία θα σαπίσει.

Τίποτα δεν είναι εύκολο στις ανατροπές. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε χίλια δυο στραβά που ήδη υπάρχουν και άλλα τόσα που θα προκύψουν στη πορεία. Έχουμε να τα αλλάξουμε όλα, ακόμα και τους ίδιους μας τους εαυτούς. Μπορούμε;

Θα έλεγα πάλι όχι, όμως «στην απαισιοδοξία της γνώσης αντιτάσσω την αισιοδοξία της βούλησης».

Η άλλη μας επιλογή, η συνέχιση αυτών των πολιτικών είναι απείρως πιο οδυνηρή. Την ευθύνη θα την έχουμε όλοι και όλες για ότι και αν αποφασιστεί: να ζήσουμε σα σκλάβοι του 21ου αιώνα ή να πράττουμε την ενδεχόμενη ελευθερία που αν κοπιάσουμε θα έρχεται όλο και πιο κοντά.

Υ.Γ 1. Ο Μελανσόν, ο υποψήφιος της Αριστεράς στη Γαλλία, δήλωσε: "Είμαστε ο κρατήρας του ηφαιστείου της Ευρώπης" . Εμείς είμαστε σύντροφε. Και θα το δεις.
Υ.Γ. 2 «Τι άνοιξη ονειρεύεσαι; Μια ασταμάτητη άνοιξη». Ζαν Φερά

Έτσι θα είναι η δικιά μας. Δε θα την φτάσουμε ποτέ. Δε θα σταματήσουμε ποτέ να την κυνηγάμε.