Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

Λάμια...

Σ΄ένα παράθυρο μετράς
της εθνικής αποσταμένα χιλιόμετρα.
Τα μάτια αποξεχάστηκαν στης άνοιξης τα θαύματα
και στα μνημεία των ηρώων
απο τις Θερμοπύλες ως την Αλαμάνα.

Που πάς;
Πως αντέχεις την ανηφόρα των αισθήσεων
λάμια του Γοργοπόταμου.
Πώς αναδύθηκες γυμνή και τρέχεις
στου Βελουχιώτη την πλατεία να χορέψεις.
Ποιός το πρόσωπό σου θα ξεπλύνει
από το αίμα του αιώνα.
Δεν είδες στην παρέλαση του χρόνου
την αξιοπρέπεια;
Κορμοστασιά και βήμα χάθηκαν.
Το άγαλμα
-οξειδωμένο θραύσμα στη βροχή-
τον άντρα που γυρεύεις
λάμια
θέλει να σου δείξει.
Άσκυφτο στάχυ
του σήμερα αγωνιστή.

Πρόφτασε!
Στον κάτω δρόμο σε προσμένει
μες τ' άσπρο του πουκάμισο
''για δες καιρό που διάλεξε...''
του Διάκου ανασταίνει.

ΒΕΡΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ-ΠΕΤΣΑ
31/3/12

Δεν υπάρχουν σχόλια: