βαρκούλες αρμενίζουν
χίλια τραγούδια κόκκινα
στο τέλμα μου σαπίζουν
Αδιόριστος καθηγητής
ο έρωτας παλεύει
μα του την πέφτουνε τα ΜΑΤ
και φτάνει αιμόφυρτος στο ΚΑΤ
που δεν εφημερεύει
Να δεις που πάλι σύντροφοι
θα ‘μαστε στους αγώνες
η ταξική προέλευση κρατάει για αιώνες
Αυτή κι αν είναι έρωτας
αυτή κι αν είναι κάρμα
ξυπνάτε ζώα μου αργά πήρε φωτιά η φάρμα
Καλά κοιμήσαμε τον Μαρξ
τον ύπνο του αδίκου
μα έχει βαρύ ροχαλητό
και μου γκρεμίζει στίχους
Αργόμισθος ο έρωτας
μουτζούρωνε χαρτάκια
στα Γιάννενα ήτανε πασάς
μα ο εκσυχρονιστής νταλκάς
τον κάνει κομματάκια"...............
Διάβαζα για αυτοκτονίες λόγω μεγάλου έρωτα όπως στην περιπτωση του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας,για αυτοκτονίες λόγω μεγάλης αγάπης προς την πατρίδα οπως στην περίπτωση της Πηνελόπης Δέλτα,για αυτοκτονίες διάσημων και άσημων...και να τώρα στα σαράντα μου χρόνια ζω την αυτοκτονία ενός ανθρώπου λόγω "μνημονίου" που γίνεται αμέσως γνωστή λογω σημείου..Σύνταγμα..
Ενας ηλικιωμένος άνθρωπος τελείωνει την ζωή του στο Σύνταγμα..για να σώσει οση αξιοπρέπεια του έμεινε και να μην αφήσει χρέη στο παιδί του...
Η πρώτη μου σκέψη...όλοι μαζί του να τινάξουμε τα "ελληνικά μυαλά"μας στον αέρα...Ομαδικά...
Η δεύτερη σκέψη...θα γίνουν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και κάποιοι θα¨"λυπηθούν"βαθια στα ΜΜΕ...αλλοι πάλι θα πουν πως φταίνε οι πολιτικοί για ακόμη μια φορά...και άλλοι πάλι πως ο ηλικωμένος δεν είχε λεβεντιά να αντέξει.....να κάνει κι άλλες θυσίες.....
Πόσο καιρό ένας λαός μπορέι να μένει σαστισμένος και να ακούει για τις θυσίες του...
Ξαναγυρνώ στην πρώτη σκέψη μου....όλοι μας μαζί του...
Ο ηλικωμένος ήταν λεβέντης γιατί...απλά δεν άντεξε....
Εχω νταβατζήδες για τα πάντα...αν βάλω και στη ψυχή μου...μόνο πιστόλι και Σύνταγμα...
Δεν ήταν ο πρώτος δεν θα είναι ο τελευταίος......
kokinorodo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου