Το έργο με τίτλο "η σωτηρία της πατρίδος" ανέβηκε το φθινόπωρο του 2009 εν μέσω τυμπανοκρουσιών, διθυράμβων ποικιλώνυμων προπαγανδιστών και λοιπών ειδημόνων και μη εγχώριων και ξένων για την αξία της παράστασης και την εθνική αναγκαιότητα να την παρακολουθήσει σύμπας ο Ελληνικός λαός. Κακογραμμένο το έργο, μοιραίος, άβουλος και αφελής ο θιασάρχης ως προς τις επιλογές του, ατάλαντοι οι ηθοποιοί που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν τους ρόλους και η δυσανασχέτηση του κοινού γρήγορα έγινε διαμαρτυρία, απαίτηση επιστροφής του αντιτίμου του εισιτηρίου και τέλος οργή.
Περιδεείς οι χορηγοί της παράστασης, το ντόπιο παρασιτικό κεφάλαιο, η τραπεζοκρατία, η αεριτζίδικη επιχειρηματική τάξη της χώρας και οι γνωστοί πατριδόπληκτοι διαπλεκόμενοι οι οποίοι ως γνωστόν πάντα αγωνίζονταν και αγωνίζονται "δια το καλόν της πατρίδος" κατέβασαν άρον- άρον την παράσταση καθαιρώντας θιασάρχη και ηθοποιούς, για να την ανεβάσουν εκ νέου το Νοέμβρη του 2011 με νέο θιασάρχη αυτή τη φορά και άλλους εν μέρει ηθοποιούς. Άνθρακες και πάλι ο θησαυρός. Νέες διαμαρτυρίες, αρνητικές κριτικές ακόμη και από τα πολύχρωμα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια που ξεπέρασαν τον εαυτό τους προπαγανδίζοντας το νέο ανέβασμα του έργου που τώρα ανατέθηκε σε στιβαρά καλλιτεχνικά χέρια.
Επίμονοι όμως και οι ενδιαφερόμενοι χορηγοί ντόπιοι και ξένοι, ταγμένοι οι πρώτοι διαχρονικά στον…αγώνα για την σωτηρία του έθνους, των όσιων και ιερών της πατρίδος όποτε αυτά κινδύνευαν και κινδυνεύουν. Η νέα βερσιόν του έργου έκανε την πρεμιέρα της εφέτος τον Ιούνη, υποσχόμενη να δικαιώσει το φιλοθεάμον κοινό και να το αποζημιώσει πλουσιοπάροχα για τις αστοχίες, τις κακοτεχνίες και τους ανέμπνευστους πειραματισμούς με τους οποίους τους ταλαιπώρησε τόσο καιρό. Τρείς οι θιασάρχες που συνέπραξαν ώστε η επιτυχία να θεωρείται δεδομένη. Μόνο που η δομή του έργου, η εξέλιξη της υπόθεσης και η σκηνοθεσία μας παραπέμπει θέλοντας και μη στο αξέχαστο για τους παλαιότερους κυρίως φιλμ-γουέστερν του πραγματικά μεγάλου Σέρτζιο Λεόνε "ο καλός, ο κακός και ο άσχημος".
Στο ρόλο του καλού ο σεβάσμιος Φώτης- Φανούρης με το καλοκάγαθο ύφος Μητροπολίτη, ο πράος, ο νουνεχής, ο…υπεύθυνος αριστερός. Δύσκολος ο ρόλος και απαιτητικός, όμως ο εν λόγω έχει πείρα και τερτίπια στο τσεπάκι του, ώστε να ξεπερνά δυσκολίες και σκοπέλους. Αφού απέτυχε στις προσωπικές του πολιτικές στοχεύσεις στον πολικό χώρο που βρίσκονταν πριν και νοιώθοντας εαυτόν αδικημένο, φόρεσε τον μανδύα του υπεύθυνου αριστερού, του ρεαλιστή, οπλισμένος και με το τσιτάτο της "κυβερνώσας αριστεράς" έκανε το μέγα άλμα και ιδού ζωντανή η μνημονιακή αριστερά. Μόνο που θα έπρεπε ο κ. Κουβέλης να εξηγήσει με παρρησία και ειλικρίνεια σε πολλούς από τούς πρώην συντρόφους του αν υπεύθυνη και ρεαλιστική αριστερά εννοούσε αυτή την αριστερά την συναγελαζόμενη με τους Γωργιάδηδες, τούς Βορίδηδες, Σαμαράδες, Βενιζέλους και όλο το κακό συναπάντημα. Αν είχε κατά νου αυτού του είδους την αριστερά της συμπαράταξης με το νεοδεξιό πολιτικό τόξο, το απαρτιζόμενο από τη ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και μέρος του ΛΑΟΣ.
Την αριστερά που ψηφίζει επί της ουσίας κάθε μνημονιακή επιλογή, που παρέχει απλόχερα άλλοθι αριστερό στις δυνάμεις εκείνες που συνεργούν στην καταστροφή της κοινωνίας. Γιατί ως τέτοια εκλαμβάνεται η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στο θίασο που απεργάζεται την εξαθλίωση και την δυστυχία του ελληνικού λαού. Για ποιο αξιακό φορτίο και για ποιες αριστερές ευαισθησίες κάνουν λόγο τα περιοδεύοντα στα ΜΜΕ στελέχη του Κουβέλη, όταν τίποτα δεν τηρείται από την προγραμματική συμφωνία της συγκυβέρνησης των τριών θιασαρχών? Ο αριστερός Μιθριδατισμός της ΔΗΜΑΡ τραυμάτισε την προοπτική ανάδειξης μιας αριστερής κυβέρνησης και εξέθεσε στα μάτια της κοινής γνώμης συνολικά όλη την αριστερά. Και γι αυτό είναι υπόλογη απέναντι στην ιστορία και τους έλληνες εργαζόμενους.
Στο ρόλο του κακού ο "Ελλάς-Ελλάς Αντώνης Σαμαράς" για να θυμηθούμε τα καλόπαιδα της ΠΟΛΑΝ όταν το 1993 με το παραπάνω σύνθημα ζητωκραύγαζαν τον νυν πρωθυπουργό. Αντάξιος του ρόλου του αυτός και της πολιτικής καταγωγής του. Από θιασώτης αντιμνημονιακός, κατέληξε φανατικός υποστηρικτής του και πειθήνιο όργανο της Μέρκελ και των ξένων εντολέων του. Εξάλλου έχει καταθέσει δημοσίως τη μετάνοια του στο κεντρικοευρωπαικό ιερατείο για το διάστημα που με τις δηλώσεις και τη στάση του ενοχλούσε τους κυρίαρχους κύκλους. Δίκαια λοιπόν απολαμβάνει το ζεστό χειροκρότημα της εγχώριας εθνικής φύρας- τραπεζιτών, ΣΕΒ, τοκογλύφων και κάθε είδους παρασιτικών λαμόγιων- όσο θα διαρκεί η παράσταση. Τέλος ο ρόλος του άσχημου με την ευρύτερη πολιτική έννοια ανατέθηκε στον περισπούδαστο και επί των πάντων ‘έχοντα γνώμη Ε. Βενιζέλο. Εκ των πραγμάτων σ αυτόν χρεώθηκε, ίσως όχι δίκαια και αναλογικά κάθε κακή πλευρά της πολιτικής πρακτικής, όπως αυτή προέκυψε μεταχουντικά.
Ο ίδιος κάνει ότι μπορεί για να δικαιώσει το ρόλο του. Μεταλλαγμένος πολιτικά στη κυριολεξία δεν συνιστά σήμερα τίποτα περισσότερο από ένα δεξιό απολειφάδι παλιάς κοπής, φορτωμένο με όλα τα αμαρτήματα του παλαιοκομματισμού και του χυδαίου πολιτικαντισμού. Το πάθος με το οποίο στηρίζει τις μνημονιακές πολιτικές, πάθος που αγγίζει τον ακραίο πολιτικό φονταμενταλισμό και η άνευ όρων στήριξη που παρέχει στο σημερινό κυβερνητικό έκτρωμα, προκειμένου αυτό να αποτελειώσει ότι ακόμα έμεινε όρθιο σ αυτό το τόπο, σύντομα θα σημάνει το πολιτικό του τέλος, αλλά και του χώρου που εκπροσωπεί.
Αυτή η κακόγουστη και άκρως επικίνδυνη για την επιβίωση του λαού παράσταση, πρέπει να λάβει τέλος. Ήρθε η ώρα ο τρικομματικός θίασος να καταλήξει στα αζήτητα της ιστορίας. Στο χέρι του λαού μας είναι πλέον η απόφαση για την ανάδειξη μιας ισχυρής κυβέρνησης με ραχοκοκαλιά τη ριζοσπαστική αριστερά. Θα το τολμήσει; Το άμεσο μέλλον θα δείξει.
www.e-pieria
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου