Οι εποχές όπου οι δικτατορίες επέβαλαν την εξουσία τους με τεθωρακισμένα ανήκουν πια στο παρελθόν. Ακόμη και στη Νότια και Λατινική Αμερική η οποία ιστορικά είναι η πλουσιότερη ήπειρος σε τέτοιες επιβολές εξουσίας οι δικτάτορες έχουν εκσυγχρονιστεί αντιλαμβανόμενοι πως αυτή η πρακτική και μικρή αναγκαστικά είναι σε διάρκεια χρόνου και αποδοτική ως προς τους σκοπούς τους δεν είναι λόγο των αντιδράσεων και των αντιστάσεων που όπως είναι φυσικό γεννούνται.
Μόνο ενδεχομένως σε κάποιες λίγες χώρες της Αφρικής χρησιμοποιείται έως και σήμερα η παλαιά ωμή μορφή δικτατορίας με τις γνωστές σε όλους λιγο-πολύ αιματηρές πρακτικές, τις αιματηρές εξεγέρσεις και εμφυλίους που ως φυσικό επόμενο ακολουθούν αυτές τις δικτατορίες.
Δεδομένου λοιπόν της αναποτελεσματικής αυτής της πρακτικής ,τουλάχιστον στον υποτιθέμενα ‘πολιτισμένο’ δυτικό κόσμο αλλά και την ανάγκη χειραγώγησης των λαών του έπρεπε να βρεθεί μια λύση ώστε και ο σκύλος (παλαιός δικτάτορας) να είναι χορτάτος και η πίτα (εξουσία) να είναι ολόκληρη.
Και εγένετο φως… Δημιουργήθηκε η νέα ειδικού τύπου δημοκρατία.
Η νέα αυτή ‘’δημοκρατία’’ (ειδικού τύπου) λοιπόν μπορεί να παρέχει και χρόνο άπλετο στους νέο-(ειδικού τύπου) ‘’δημοκράτες’’ ώστε να υλοποιούν με περίσσια άνεση τους στόχους που εκ των προτέρων έχουν κατά νου αλλά και την απαιτούμενη ασφάλεια ώστε να μην βρεθούν στη ''δυσάρεστη'' θέση κάποιου που ''κρέμεται'' ανάποδα σε κάποια πλατεία λόγο μιας ενδεχόμενης εξέγερσης του λαού δεν είναι άλλη από την κοινοβουλευτική (‘’ειδικού τύπου’’ όμως)..δημοκρατία. Λύση υποτίθεται σίγουρη και αποτελεσματική. Είναι όμως έτσι;
Αυτού του είδους η ‘’δημοκρατία’’, αποφεύγει την σωματική βία (όσο μπορεί και όχι πάντα) η την χρησιμοποιεί σε οριακό σημείο πριν εκτραπεί εντελώς και κυρίως εστιάζει στην ψυχολογική και με έναν μοναδικό τρόπο πνευματική βία.
Οι ‘’τεχνολόγοι’’ σχεδιαστές και εν τέλει κατασκευαστές ενός τέτοιου μοντέλου εξουσίας πρώτα απ' όλα μελετούν τον εκάστοτε λαό ,βρίσκουν τα σημεία ελέγχου του και καταλήγουν στο πλαίσιο που του διαμορφώνουν έτσι ώστε να μην υπάρχει τρόπος διαφυγής του από το πολύ καλά σχεδιασμένο πρότυπο του ''σωστού (νέου τύπου) πολίτη'' που στην ουσία οι ίδιοι του έχουν επιβάλλει.
¨Ότι διαφορετικό από το επίπλαστο που έχουν οριοθετήσει ως δήθεν(αλλά πολύ μακράν) ''δημοκρατικό'', ανακηρύσσεται αυτομάτως σε ''ανατρεπτικό για την κοινωνία'' και εχθρός της ,''αναρχικό'' ,''κομμουνιστικό'' η οτιδήποτε μπορεί να σκεφτεί ο νους ώστε να φτάσει εν τέλει στο ''φταίει η τάδε ομάδα΄΄ η ''φταίει η δείνα'' και συχνά στο για όλα φταίει ο ..(ονόματα δεν λέμε ,υπολήψεις δεν θίγουμε) το οποίο πιθανόν να αντιμετωπίζουμε και στα μέρη μας (ξέρουμε αλλά δεν το λέμε).
Ποιες όμως είναι οι σταθερές οι οποίες ακολουθούνται σε αυτές τις περιπτώσεις μιας πιθανής ''κοινοβουλευτικής νέου τύπου δημοκρατίας'';
Αριθμώντας θα δούμε ότι κάποια μας είναι γνωστά και κάποια μάλιστα μας τα ταυτοποιεί ο εγκέφαλος μας απ' ευθείας δίχως κόπο ιδιαίτερο.
1. Eλέγχουν την παιδεία διότι μέσω εκείνης αναπαράγουν την όποια ιδεολογία τους. Χρησιμοποιούν τα σχολεία σαν μηχανισμούς προληπτικού ελέγχου και λογοκρισίας των πολιτών. Προετοιμάζουν συνειδήσεις.
2.
Προβάλλουν τον ατομισμό αντί της συλλογικής προσπάθειας, γιατί θέλουν να εκμηδενίσουν προληπτικά τις συλλογικότητες που θελήσουν πιθανά να τους ανατρέψουν. Νομοθετούν κατά το δοκούν κι όχι για την εύρυθμη και δίκαιη για τους πολίτες κοιωνία.
3. Ελέγχουν τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημερώσεως εξαγοράζοντας τον έλεγχο με μερίδιο από την κρατική διαφήμιση και τα δημόσια έργα. Σαν αντιπαροχή λαμβάνουν κυρίως την ''επιλεκτική'' πληροφόρηση. Σημασία με τα ΜΜΕ δεν έχει το τί λένε αλλά το τί δεν λένε για εκείνους, δηλαδή το τί αποσιωπούν και αφήνουν στο απυρόβλητο.
4. Κατασκευάζουν τεχνητή ομοφωνία της κοινής γνώμης (δήθεν γκάλοπ, δήθεν ''ζωντανά'' ρεπορτάζ, αγανακτισμένοι ,ειδικού πάντα τύπου, ''δημοκρατικοί'' πολίτες απέναντι στους κακούς της ΔΕΗ, του ΟΣΕ, του ΟΤΕ, της Τ. Αυτοδιοίκησης, του ΜΕΤΡΟ, των Ναυτεργατών ,των Καθηγητών, θέμα μεταναστών και λοιπά. Επιβάλουν επιστράτευση για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Κάνουν συλλήψεως και δίκες των ‘’κακών’’ συνδικαλιστικών η όποιων άλλων ομάδων. Ποινικοποιούν το δικαίωμα στην απεργία, δημιουργούν καλά καλυμμένες διώξεις.
5. Θέτουν εκβιαστικά-απειλητικά ψευτοδιλήμματα όπως ''δημοκρατία ή χάος'' ''Μνημόνιο η χρεωκοπία'' τα οποία και αναπροσαρμόζουν ανάλογα τις ανάγκες τους κατά καιρούς.
6. Επιβάλλουν την αγραμματοσύνη στον λαό (υποβάθμιση ολόκληρου του συστήματος παιδείας) και την διαγραφή της ιστορικής του μνήμης(το Σκοπευτήριο της Καισαριανής στο ΤΑΙΠΕΔ π.χ.).
7. Έλεγχος ιατρικής - φαρμακευτικής περίθαλψης και ασφαλιστικών παροχών( διάλυση νοσοκομείων, ανεπαρκές σύστημα παροχής φαρμάκων, διαλυμένη ασφαλιστική κάλυψη) ,όποιος νοσεί δεν αντιστέκεται.
8. Διάλυση συλλογικών συμβάσεων, έλεγχος μισθών και συντάξεων στα κατώτατα( όποιος πεινάει ελέγχεται εύκολα με ένα έξτρα ξεροκόματο όταν έρθει η ώρα, το λένε και ανάπτυξη κατά περίπτωση και άνοδο των σχετικών δεικτών μετά το ξεροκόματο).
9. Έντεχνη αύξηση της ανεργίας σε απελπιστικά επίπεδα ώστε στον κατάλληλο χρόνο που θα κρίνουν να φτιάξουν στρατούς από προσλήψεις ,με φτηνά,''ευέλικτα''ημερομίσθια σκλαβιάς που σκοπός είναι να νιώθουν υπόχρεοι στον ηγέτη που τους έβγαλε από την πείνα (που ο ίδιος έχει προκαλέσει αλλά ποιος θυμάται) οπότε να εδραιωθεί ως εξουσία για άλλα τριάντα χρόνια και θα πίνουν νερό στο όνομα του. Οι βάσεις για νέο κύκλο.
10. Αφήνουν ανοικτές μικρές βαλβίδες εκτόνωσης της κοινωνικής έκρηξης μέσω μίας ψευδεπίγραφης ελευθερίας κι αφού έχουν δημιουργήσει μια κοινωνία φυλακή. Αργότερα μια ελάχιστη παροχή κάποιας ,όποιας, όπως, ελευθερίας, πάντα όμως ελάχιστη ,θα μοιάζει σαν τεράστιο άλμα στον πολιτισμό και απόδειξη μεγάλης και βαθιάς δημοκρατικής κουλτούρας του συστήματος και του ‘’νέου και ειδικού τύπου ηγέτη’’.
Σίγουρα υπάρχουν κι άλλα ,αυτά είναι μια γεύση .Η ιστορία πάντως διδάσκει πως όταν μια εξουσία, μια κυβέρνηση, φτάνει στο σημείο να χρειάζεται την βοήθεια μιας δικτατορίας παλαιότερα η έστω μιας βαπτισμένης σύγχρονης ‘’ειδικού τύπου’’ κοινοβουλευτικής …δημοκρατίας ,τότε είναι σαφές πως αμύνεται με νύχια και με δόντια μπροστά στην πτώση της. Όσο πιο πολύ σκληρή γίνεται ,με τερτίπια η χωρίς, τόσο δηλώνει και βροντοφωνάζει φοβισμένη την αδυναμία της να παραμείνει στα πράγματα και να σταθεί όρθια. Ξέρει πολύ καλά και εκ των προτέρων πια πως ο χρόνος της τέλειωσε, πως η Ρώμη γκρεμίζεται γύρω της ,πως οι συγκλητικοί σφουγγοκωλάριοι της είναι ανίκανοι να σταματήσουν την κατάρρευση και πως δεν θα προλάβει να υλοποιήσει το σχέδιο πώλησης μιας χώρας.
Λίγη εμπιστοσύνη να έχουμε σύντροφοι. Το καράβι μας παρά τις όποιες φουρτούνες μας πλησίασε στον ντόκο και θα δέσει.
Λίγη υπομονή. Κουράγιο και φτάσαμε.
Καλό μας συνέδριο. Καλή αρχή για το λαό μας, τη χώρα και για το μέλλον των παιδιών που τα εναπόθεσαν στο κενό.
Στ.Θ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου