Η αρπαγή του εθνικού πλούτου

“ Αν αυτή η πρακτική γενικευτεί και συνδυαστεί με την ευρύτερη «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας, πράγμα πολύ πιθανό, θα οδηγηθούμε σε ένα άρον άρον ξεπούλημα όλων των κρατικών πόρων σε ιδιώτες, με διαδικασίες fast track.  ”

Η ανάπτυξη, εάν ποτέ έρθει στην Ελλάδα, θα είναι γένους αμιγώς γερμανικού και θα έχει την έδρα της στην Εσπερία. Οι πληροφορίες για το περιβόητο Ευρωπαϊκό Ταμείο, που στήνουν εδώ και καιρό οι Ευρωπαίοι «φίλοι» της χώρας μας, με επικεφαλής φυσικά τους Γερμανούς, οδηγούν ευθέως σ' αυτό το συμπέρασμα. 
Έτσι κι αλλιώς την εποπτεία του ταμείου, που προς το παρόν είναι φάντασμα, αφού υπάρχει μόνο στα χαρτιά και στη φαντασία κάποιων σπεκουλαδόρων του κεφαλαίου, έχει ήδη η γερμανική τράπεζα επενδύσεων KfW. Σύμφωνα με τον μέχρι τώρα σχεδιασμό, η ελληνική παρουσία στο ταμείο αυτό θα είναι πολύ περιορισμένη. Πέρα από το γεγονός ότι η έδρα του θα είναι στο εξωτερικό (Λουξεμβούργο), η διαχείρισή του θα ανατεθεί σε ξένη εταιρεία με εμπειρία στη διαχείριση κεφαλαίων.


Αυτό σημαίνει ότι η χώρα μας δεν θα έχει κανέναν απολύτως λόγο στο ποιες επενδύσεις θα γίνονται, πώς θα χρηματοδοτούνται και με ποιον τρόπο αυτές θα αποδίδουν προστιθέμενη αξία στην εγχώρια αγορά. Το ταμείο θα ενεργεί με βάση τους δικούς του κανόνες, τις δικές του προτεραιότητες και βάσει των στόχων που εκείνο έχει θέσει. Μην ξεχνάμε ότι τελικός σκοπός όλων αυτών των πρωτοβουλιών δεν είναι οι αγαθές προθέσεις, αλλά το κέρδος και μάλιστα στη μέγιστη δυνατή μορφή του.

Με τον πλήρη έλεγχο του ταμείου, τα ξένα κεφάλαια θα εξυπηρετήσουν και θα αναδείξουν το νέο οικονομικοπολιτικό κατεστημένο. Αυτό είναι ίσως και φυσικό, ως ένα σημείο, να συμβεί. Είναι ανεπίτρεπτο όμως να γίνεται εις βάρος των εθνικών πόρων. Και ειδικά σε μία οικονομία που παραπαίει και μια κοινωνία που καταρρέει.

Διότι εάν αυτή η πρακτική γενικευτεί και συνδυαστεί με την ευρύτερη «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας, πράγμα πολύ πιθανό, θα οδηγηθούμε σ' ένα άρον άρον ξεπούλημα όλων των κρατικών πόρων σε ιδιώτες, με διαδικασίες fast track. Η χώρα έχει άμεση ανάγκη από πολλές και άμεσες επενδύσεις για να ξορκίσει τον εφιάλτη της ανεργίας. Αλλά αυτό απαιτεί ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ, με συνολικό οικονομικό προγραμματισμό, μεγάλη ροή χρηματοδότησης και σεβασμό στο δημόσιο συμφέρον.

Οι επιλογές που έχουν γίνει μέχρι τώρα για τη λειτουργία του ταμείου αυτού δεν κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Μοιάζουν με «λεόντειο συμφωνία», όπου ο θύτης προσπαθεί να αποτελειώσει το «θύμα» του.

ΠΗΓΗ: enet.gr
via periodista