Όχι άλλα Σταυρωμένα Χριστούγεννα

Μετά από μήνες υστερίας για την 6η δόση που διακυβεύεται, τη νέα δανειακή σύμβαση που μένει στον αέρα, την επιβίωση του ευρώ που κρέμεται από το αν θα γίνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα, τις μεταρρυθμίσεις που καθυστερούν (όπου «μεταρρυθμίσεις»: πουλάμε κράτος σε τιμή ευκαιρίας) επιστρέψαμε ξανά στα ίδια.
Μεσολάβησε ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, αλλά δε βαριέσαι. Ήταν μηντιακό και είχε άλλη χάρη. Άσε που δεν είχε και αίματα.
Η κατάσταση λοιπόν... ομαλοποείται στους γνώριμους ρυθμούς «έρχεται η τρόικα», ζητάει νέα μείωση μισθών και συντάξεων, νέους φόρους, νέες θυσίες και γενικώς , το κεφάλι του νεόφτωχου Έλληνα επί πίνακι.

Σιγά σιγά όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει « η τάδε δόση διασφαλίζει τους μισθούς και τις συντάξεις»: Αυτό που περισσεύει κάθε φορά από τα τοκοχρεολύσια πρέπει να ισούται με τους μισθούς και τις συντάξεις. Αν δε φτάνει, υπάρχει λύση: κόβουμε τα εισοδήματα στο μισό και απολύουμε ό,τι βρούμε. Αν απομένουν ψίχουλα και βέβαια φτάνουν για ... μισθούς και συντάξεις. Είναι απλό.
Από την άλλη το πολιτικό σύστημα ετοιμάζεται για εκλογές, με ορίζοντα κανά δίμηνο μετά την υποτιθέμενη αρχική ημερομηνία της 19ης Φεβρουαρίου. Αν και η εν λόγω ημερομηνία ήταν το τυράκι για να δεχτούμε τη συγκυβέρνηση που υποτίθεται ότι θα έχει υπηρεσιακό χαρακτήρα, ενώ έχει αναλάβει κανονικότατα να επιταχύνει την καταστροφή, όλοι δέχονται ότι θα γίνουν εκλογές μέσα στο επόμενο εξάμηνο. Το ερώτημα είναι πιο θα είναι το πολιτικό σύστημα μέχρι τότε...
Κι εμείς που τρώμε τα μέτρα κατακέφαλα και παίζουμε κλεφτοπόλεμο με τα χαράτσια; Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να σταματήσουμε τον καθημερινό χρόνο, να πατήσουμε pause στη λογική «η ζωή συνεχίζεται», έστω κι έτσι, και δεν θα τον ξαναενεργοποιήσουμε πριν να τους διώξουμε. Ας ευχηθούμε, μέρες που είναι, ότι δεν θα τους ξαναφήσουμε να μας σταυρώνουν κάθε Χριστούγεννα...
Από το Μαρικάκι
 Ποντίκι