Πέρα από τις συνέπειες στη ζωή των εργαζόμενων που καλούνται να αποχωρήσουν, οι οποίες είναι αυτονόητες και επώδυνες, υπάρχει περιθώριο να αποχωρήσουν υπάλληλοι από το Δημόσιο;
Αυτό έχει να κάνει με την αντίληψη του καθενός για το ρόλο του δημόσιου τομέα στη χώρα, δηλαδή αν θα πρέπει να υπάρχει επί της ουσίας ή κατά ελάχιστο, με έναν επιτελικό ρόλο, αποκλειστικά ελεγκτικό. Κατά τη γνώμη μου, για να ελέγχει ένας μηχανισμός το βαθμό στον οποίο ανταποκρίνεται -για παράδειγμα- η Παιδεία, θα πρέπει πριν απ’ όλα να υπάρχουν δημόσια σχολεία τα οποία θα επιμορφώνουν τα παιδιά των Ελλήνων πολιτών. Αν σταματήσει να υπάρχει δημόσιο σύστημα Παιδείας, είναι βέβαιο ότι το 70% των παιδιών στην Ελλάδα θα μείνουν αγράμματα ή στην καλύτερη περίπτωση θα αποκτήσουν περιορισμένη γνώση.
Δεν έχει τεθεί θέμα κατάργησης του δημόσιου τομέα αλλά περιορισμού και -σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνεται- εκσυγχρονισμού του.
Κοιτάξτε, εγώ δεν υποστηρίζω ότι θα πρέπει να υπάρχει ένα υπέρογκο Δημόσιο.
Επ’ αυτού, λοιπόν, υπάρχουν κατά τη γνώμη σας περιθώρια αποχώρησης υπαλλήλων από το ελληνικό Δημόσιο;
Αυτό το οποίο δεν έχουμε λάβει ποτέ υπόψη μας στην Ελλάδα είναι η γεωγραφική κατανομή της χώρας. Σκεφτείτε πως υπάρχουν περισσότερα από 3.000 νησιά, το καθένα από τα οποία χρειάζεται αστυνομία, σχολείο, δομές υγείας, υπηρεσίες είσπραξης φόρων κ.ο.κ. Όσο και να μειώσει κανείς τους εργαζόμενους, μόνο για τα νησιά χρειάζονται αθροιστικά 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Αναλογιστείτε, λοιπόν, τις συνολικές ανάγκες της χώρας. Πώς θα εισπραχθούν οι φόροι; Πώς θα στηριχθεί το δημόσιο σύστημα υγείας; Πώς θα διασφαλιστεί η -ανύπαρκτη σήμερα- ασφάλεια του πολίτη;
Υπάρχουν σήμερα υπεράριθμες δημόσιες υπηρεσίες;
Ενδεχομένως, σε κάποιες περιπτώσεις, να υπάρχει μια συσσώρευση η οποία δεν δικαιολογεί το μέγεθος της υπηρεσίας, αλλά πρόκειται για μικρή μειοψηφία. Έχω καλέσει επανειλημμένα σε μια δημόσια -ανοιχτή- επίσκεψη όλων των δημοσίων υπηρεσιών, ώστε να διαπιστωθεί ποιες είναι οι υποχρεώσεις τις οποίες αναλαμβάνει η εκάστοτε υπηρεσία απέναντι στους συμπολίτες μας, απέναντι στις υποχρεώσεις του κράτους.
Δεν είναι καταγεγραμμένες οι ανάγκες των υπηρεσιών;
Δείτε χαρακτηριστικά τις ατελείωτες «ουρές» κατά την είσπραξη του «χαρατσιού» της ΔΕΗ. Δείτε τις ατελείωτες «ουρές» στις εφορίες. Αν ζητήσει κανείς ένα έγγραφο από μια δημόσια υπηρεσία, ξεπερνιέται κάθε όριο ανοχής και αντοχής. Μάλιστα, πολύ συχνά όταν ολοκληρώνεται μια διαδικασία αυτή είναι πλέον άνευ αξίας. Αυτή η κατάσταση, βεβαίως, οφείλεται στην ατελείωτη γραφειοκρατία η οποία ουδέποτε αντιμετωπίστηκε, παρά το γεγονός ότι η ΑΔΕΔΥ ζητά επίμονα τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης, την ενιαία σύνδεση των υπηρεσιών ώστε να μην ταλαιπωρείται ο πολίτης.
Στη γενικότερη αναποτελεσματικότητα του ελληνικού Δημοσίου αναφέρεται και πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, η οποία κάνει λόγο για μεγάλη και αναποτελεσματική κρατική μηχανή στην Ελλάδα.
Ως προς το μέγεθος του ελληνικού Δημοσίου, η αρμόδια γραμματεία του υπουργείου Δημόσιας Διοίκησης κατέθεσε στη Βουλή επίσημο έγγραφο, το Μάιο του 2011, σύμφωνα με το οποίο οι δημόσιοι υπάλληλοι στο στενό δημόσιο τομέα, συμπεριλαμβανομένων των ένστολων και των ιερέων, είναι 668.000. Το 2010 αποχώρησαν 110.000, το 2011 έφυγαν ήδη 90.000 μαζί με όσοι τεθούν σε προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα για να αποφύγουν την εργασιακή εφεδρεία. Επομένως, την τελευταία 2ετία θα έχουν αποχωρήσει από το Δημόσιο περισσότεροι από 200.000 υπάλληλοι. Παρόλη την παραποιημένη εικόνα την οποία περνούν κάποιοι, διότι οι εταίροι στην Ευρώπη έχουν την πληροφόρηση ότι ανέρχονται σε 2 εκατ, στην πραγματικότητα οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν μειωθεί σε λιγότερους από 500.000, με προοπτική να αποχωρήσουν έως το 2015 άλλοι 200.000 με ώριμα δικαιώματα σύνταξης. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, το 2015 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων θα κυμαίνεται στο επίπεδο των 200.000. Τόσους μόνο χρειάζεται το υπουργείο Παιδείας (μαζί με τους διοικητικούς υπαλλήλους) λόγω της γεωγραφικής κατανομής των σχολείων. Αν προσθέσει κανείς και τους περίπου 110.000 εργαζόμενους οι οποίοι είναι απαραίτητοι στην Υγεία, χρειάζονται μόνο για αυτούς τους δύο τομείς 300.000 δημόσιοι υπάλληλοι.
Και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα;
Σημειώνεται και εκεί μία διαρκής συρρίκνωση. Στις εταιρείες του Δημοσίου, όπως ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΤΤ, ΟΠΑΠ, κλπ, οι οποίες σημειωτέον είναι κερδοφόρες, εργάζονται κατά προσέγγιση 170.000 υπάλληλοι.
Τι λέτε για τις διαπιστώσεις του ΟΟΣΑ περί αναποτελεσματικής λειτουργίας του Δημοσίου;
Εμείς έχουμε ήδη διαμηνύσει ότι πρέπει η δημόσια διοίκηση να αποκτήσει ευελιξία, ώστε ο συμπολίτης ο οποίος βρίσκεται -για παράδειγμα- στην Ορεστειάδα να είναι σε θέση να επισκέπτεται την τοπική υπηρεσία και εκείνη με τη σειρά της να είναι ικανή να διεκπεραιώνει την εκάστοτε υπόθεση. Είναι αναγκαία επίσης η ηλεκτρονική σύνδεση των υπηρεσιών, ώστε να μπορεί ο πολίτης από το σπίτι του να υποβάλλει ένα αίτημα χωρίς ταλαιπωρία. Μάλιστα, αποδεδειγμένα, η άμεση επαφή πολίτη - υπαλλήλου ευνοεί και φαινόμενα διαφθοράς. Έχουμε προτείνει, παράλληλα, στο εκάστοτε υπουργείο να λειτουργεί μία υπηρεσία - ρεσεψιόν, η οποία θα λαμβάνει την αίτηση του ενδιαφερόμενου και θα διεκπεραιώνει εκείνη την υπόθεση. Άλλωστε, πολύ μεγάλα προβλήματα δημιουργούνται από την ατέλειωτη νομοθεσία σε αυτή τη χώρα -υπάρχουν περίπου 60.000 νόμοι οι οποίοι συχνά αναιρούν ο ένας τον άλλον. Χρειάζεται, με άλλα λόγια, μία νέα αρχή, μία νέα συλλογική αντιμετώπιση από το πολιτικό καθεστώς της χώρας.
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου