Και εδώ, υπό την προϋπόθεση ότι οι Γάλλοι (Societe Generale και Credit Agricole) θα κρατήσουν τα δύο ελληνικά μαγαζιά (Εμπορική και Γενική) που απέκτησαν πριν από μερικά χρόνια (πληρώνοντας δύο τουλάχιστον ελληνικά τραπεζικά συστήματα με σημερινές αποτιμήσεις...) και ότι τα αραβικά κεφάλαια θα ελέγξουν το κοινό σχήμα Alpha - Eurobank, το ενδιαφέρον στρέφεται αναγκαστικά στην Εθνική Τράπεζα.
Για τη «μεγάλη μας φίλη», που έλεγαν κάποτε τα σποτάκια της TV, μόνιμος ενδιαφερόμενος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είναι η Deutsche Bank. Είτε αναφορικά με την πολύφερνη συμμετοχή της ΕΤΕ στη FinansBank της Τουρκίας είτε με το απευθείας ενδιαφέρον για την ίδια την τράπεζα που τελεί υπό ημικρατικό καθεστώς.
Μόνο τα ονόματα
Το δεύτερο θέμα αφορά την Πειραιώς, αλλά ακόμη περισσότερο το πού θα καταλήξουν οι μικρές κρατικές τράπεζες που λειτουργούν υπό καθεστώς ιδιωτικού τομέα (Attica κ.λπ.), που είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι θα κρατικοποιηθούν μετά το PSI. Για το θέμα αυτό βέβαια οι υποψήφιοι περιμένουν τα δεδομένα που θα προκύψουν μετά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για το κούρεμα, ώστε να γνωρίζουν αν μετά τις διεργασίες αυτές θα υπάρχουν τράπεζες ή απλώς κελύφη με υποχρεώσεις και κρατικές εγγυήσεις...
Τι θα μείνει από το τραπεζικό σύστημα, όπως το γνωρίζαμε; Πιθανότατα μόνο τα ονόματα. Αν εξαιρέσουμε το ηγετικό σχήμα Alpha - Eurobank, που έχει τις περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης (καθώς είναι αυτό που φέρνει ως προίκα τα λεφτά των Αράβων), οι περισσότεροι άλλοι που στελεχώνουν τις σημερινές θέσεις διοίκησης θα περάσουν σε άλλα «καθήκοντα», είτε οι τράπεζες προφτάσουν να μετεξελιχθούν και να παραμείνουν ιδιωτικές, όπως ζητά ο Τόμσεν (που είναι και το πιθανότερο σενάριο), είτε κρατικοποιηθούν.
Ακόμη χειρότερη είναι η εικόνα στον κατασκευαστικό κλάδο. Στις τελευταίες χρηματιστηριακές συνεδριάσεις οι μεγαλύτεροι κατασκευαστικοί όμιλοι (Ελλάκτωρ, ΓΕΚ - ΤΕΡΝΑ, J&P Άβαξ), μέσω των οποίων θεωρείται πως θα υλοποιηθεί ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των προσδοκώμενων επενδύσεων στη χώρα, βρέθηκαν σε χαμηλά έτους. Μάλλον, λοιπόν, η αγορά αμφιβάλλει για το αν θα αποδώσουν (και) αυτήν τη φορά οι πρωτοβουλίες Βενιζέλου.
Και στην περίπτωση των κατασκευαστών είτε η διαφοροποίηση δραστηριοτήτων (όπως γίνεται στην ενέργεια για την ΓΕΚ - ΤΕΡΝΑ) είτε η εξωστρέφεια (όπως συμβαίνει για την J&P Άβαξ) βοήθησαν τους ομίλους να απορροφήσουν μερικές από τις ζημιές που απειλούν να συνθλίψουν ακόμα και τους πιο ισχυρούς της αγοράς. Έτσι, ΓΕΚ και J&P κατάφεραν να παρουσιάσουν κέρδη στο εννε-άμηνο, σε αντίθεση με τον σοβαρότερο ανταγωνιστή τους, τον Ελλάκτορα, που εμφανίζει ζημίες 27 εκατ. ευρώ. Στο στραβοπάτημα του τελευταίου, ήρθε να προστεθεί και η επισημοποίηση της αναστολής του έργου Blue City στο Ομάν.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ο Ελλάκτωρ προχώρησε στα γρήγορα στην «επένδυση» της European Goldfields με το Κατάρ. Ο όμιλος μίλησε επίσημα για στρατηγική συνεργασία, αλλά η αλήθεια παραμένει ότι αυτό που τον ενδιαφέρει άμεσα είναι η είσπραξη των 179 εκατ. ευρώ για τη μείωση της καθαρής δανειακής θέσης του. Σε κάθε περίπτωση το ρευστό μπορεί να βοηθήσει την εταιρεία, ενώ εξελικτικά ο Ελλάκτωρ θα μπορούσε να διασφαλίσει το μεγαλύτερο μέρος των κατασκευαστικών έργων που προβλέπει η συμφωνία.
Πολλοί πάντως βλέπουν ένα ευρύτερο ντιλ του Ελλάκτορα με το Κατάρ, λίγο αργότερα, με στόχο αφενός τη χρηματοδότηση επενδύσεων που συνδέονται με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αφετέρου την αποπληρωμή του υψηλού τραπεζικού δανεισμού του κατασκευαστικού ομίλου.
Ας μην ξεχνάμε ότι από το καλοκαίρι οι συνολικές υποχρεώσεις ανέρχονταν σε 3,1 δισ. ευρώ, τα 600 εκατ. από τις οποίες αφορούσαν βραχυπρόθεσμα τραπεζικά δάνεια. Μεγαλύτερο πρόβλημα, ότι τα περισσότερα μεγάλα έργα στα οποία στηριζόταν ο όμιλος έχουν «παγώσει» εξαιτίας της δημοσιονομικής στενότητας. Τα στοιχεία εννεαμήνου δείχνουν πως ο άλλοτε κραταιός κλάδος θα αποτελείται σύντομα από 3 - 4 εταιρείες, όταν την περίοδο των Ολυμπιακών έργων ξεπερνούσε τις 30. Με συνολικές υποχρεώσεις άνω των 7 δισ. ευρώ και ζημίες κοντά στα 150 εκατ. στο εννεάμηνο, αποτελείται ως επί το πλείστον από εταιρείες που είτε έχουν υπαχθεί είτε θα υπαχθούν (αν τα καταφέρουν) στο άρθρο 99, ενώ τον τελευταίο χρόνο ο ένας στους τέσσερις εργαζόμενους έμεινε άνεργος...
Όλα δείχνουν ότι το προσεχές διάστημα, και αφού ολοκληρωθεί το ξεσκαρτάρισμα των επιχειρήσεων, πολλές θα περάσουν σε ξένα χέρια...
topontiki.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου