Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

Κινούμενη άμμος...

ΠΑΜΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ
Κάποιο βράδυ αποφάσισα να εγκαταλείψω τη χώρα τους, την πόλη τους, τον ύπνο τους και το φόβο τους. 
Στριμώχτηκα σ’ ένα παλιό ανελκυστήρα και κατέβηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. 
Πήρα ένα ταξί και στριμώχτηκα με πέντε άλλους που κάνανε για δέκα.
 Όταν έφτασα στο αεροδρόμιο, στριμώχτηκα για τα καλά στην είσοδο και στριμωγμένη καθώς ήμουν στριμώχτηκα με αρκετούς άλλους σε μια τεράστια ουρά, στριμωγμένοι και αυτοί με κάμποσες άλλες επίσης στριμωγμένες, αλήθεια στριμώχτηκα πάρα πολύ για να φύγω μακριά από τη στριμωγμένη ζωή τους. 
Παγωμένα κορίτσια τα φώτα τους κλείνουν και κλαίνε 
Το πρωί που τα βρίσκεις τα αγγίζεις και καίνε 
Μια σταγόνα απ’ τα μάτια τους λέει 
Πως για πάντα μονάχη, μονάχη θα ρέει 
Να σκεπάζει τον τρόμο που αφήνει το βράδυ 
Να ελαφρύνει τον πόνο στο βαθύ το σκοτάδι 
Στο μυαλό τους χορεύουν μπερδεμένοι δυο κλόουν 
Μ’ ένα γέλιο πεθαίνουν στην καρδιάς τους το σόου. 
Δυστυχώς όπου και να πήγα μόνο στριμωγμένους έβλεπα. 
Στριμωγμένους άντρες, παιδιά, γυναίκες και γέρους, οι περισσότεροι τυφλοί, κουφοί και προπάντων αδιάφοροι στο στριμωξίδι που τους έδωσαν, κι αυτοί το δέχτηκαν, το πήραν σοβαρά και τράβηξαν με αυτό εβδομήντα και ογδόντα χρόνια. 
Δεκαετίες στριμωγμένοι σε όλα, προσεύχονται σε κράτη, κόμματα κι ολιγαρχίες. 
Τώρα; 
Τώρα πια, φίλε, όλα μοιάζουν Με κινούμενη άμμο 
΄Οσο περισσότερο αντιδράς τόσο περισσότερο στριμώχνεσαι. 
Δεκαετίες στριμωγμένης ζωής. 
Το συνήθισα.

Σε μουσική του Μάνου Ξυδούς, Κώστα Παρίση, Μάνου Νεόφυτου «Η Μαφία Των Αγίων» Τραγούδι: Ίρις Μπούγα, Mάνος Λυδάκης, Μάνος Αγγελάκης


Δεν υπάρχουν σχόλια: