Το πρωί της Δευτέρας κι εγώ, όπως όλοι μας, σχολίαζα τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών. Μόνο που ο δικός μου συνομιλητής βρισκόταν κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το εκλογικό του τμήμα. Ο Αλέξανδρος και η Κατερίνα είναι δύο από τους δεκάδες χιλιάδες Έλληνες ψηφοφόρους που απείχαν από τη χθεσινή εκλογική διαδικασία. Όχι, δεν αδιαφόρησαν, δεν προτίμησαν κάποια παραλία ούτε δηλώνουν απογοητευμένοι από το πολιτικό σύστημα. Αν και καταμετρήθηκαν στα ποσοστά της αποχής, είναι απλώς μετανάστες. Ανήκουν κι αυτοί στο τεράστιο μεταναστευτικό κύμα των νέων ανθρώπων που, για να σωθούν από τη μνημονιακή ισοπέδωση του μέλλοντός τους, αναζήτησαν διέξοδο και σωτηρία στο εξωτερικό. Είναι δύο από τους περίπου 120.000 νέους, στην πλειονότητά τους Έλληνες -και ψηφοφόρους- που εγκατέλειψαν τα τελευταία χρόνια τη χώρα και απέχουν υποχρεωτικά πλέον από κάθε μορφής εκλογική διαδικασία. Ένα κομμάτι της αποχής το οποίο όχι μόνο ουδείς καταδέχτηκε να σχολιάσει κατά τη διάρκεια της πρώτης ανάγνωσης των αποτελεσμάτων της Κυριακής, αλλά και ουδείς αναζήτησε την «πρόθεση ψήφου» όλων αυτών των εργασιακά εξοστρακισμένων από την ελληνική κοινωνία.

Και δεν μιλάμε για τους μετανάστες παλαιάς κοπής, που χρόνια τώρα θεωρούνται ξεγραμμένοι από τους υπάρχοντες και μη επικαιροποιημένους εκλογικούς καταλόγους. Αναφερόμαστε στους χιλιάδες μετανάστες που εγκατέλειψαν τη χώρα τα τελευταία τρία χρόνια και στη συντριπτική τους πλειονότητα είχαν ψηφίσει στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και φυσικά είχαν πάρει μέρος και στις τελευταίες ευρωεκλογές. Δεκάδες χιλιάδες χαμένες ψήφοι από πολίτες που βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από σπίτια, οικογένειες, κάλπες και εκλογικά τμήματα.
Είναι χιλιάδες αυτοί που τα χρόνια της κρίσης παραμένουν γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους αλλά έχουν στερηθεί αναγκαστικά τα πολιτικά τους δικαιώματα προκειμένου να μην εγγραφούν στους καταλόγους της ανεργίας. Μετανάστες και αποκλεισμένοι από τη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στη χώρα που τους έδιωξε. Απομακρυσμένοι από τα κέντρα λήψης των πολιτικών αποφάσεων και χωρίς δικαίωμα να τιμωρήσουν αυτούς που τους υποχρέωσαν να πάρουν τον δρόμο της ξενιτιάς καταγράφηκαν απλώς ως αποχή. Αποχή των ξενιτεμένων.
Κατσάκος Πέτρος
ΑΥΓΗ