Αγαπητέ κύριε Κώνστα
Κατ’ αρχήν οφείλω να σας συστηθώ καθώς δεν με γνωρίζετε από ότι φαίνεται.
Ονομάζομαι Γιάννης Κότσιρας, είμαι τραγουδιστής, Έλληνας πολίτης και δεν φέρω καμία κομματική ταυτότητα. Γεννήθηκα το 1969 και εργάζομαι από τα 14 μου χρόνια άλλοτε ως σερβιτόρος, άλλοτε ως πωλητής, άλλοτε ως ηλεκτρολόγος και εργάτης σε εργοστάσιο και τα τελευταία 21 χρόνια ως τραγουδιστής. Το τελευταίο και ιδιαίτερα τα 21 χρόνια, δεν τα αγοράζεις, ούτε με ομόλογα, ούτε με δάνεια. Απλά τα...κερδίζεις, με σκληρή δουλειά και με καθημερινή ψηφοφορία από τον κόσμο.
Πραγματικά απορώ πως συνδυάζετε την συμμετοχή μου στις μαζικότερες, μεταπολιτευτικά, διαδηλώσεις, με την υποστήριξή μου στην Ελλάδα των λαμογιών και των φοροφυγάδων.
Απορώ πως κατ’ επέκταση συνδυάζετε τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων αν όχι εκατομμυρίων ανέργων, συνταξιούχων, εργαζομένων με αυτούς.
Εντελώς πληροφοριακά δεν έζησα ποτέ από κοντά αυτή την Ελλάδα των λαμογιών, διότι λόγω ήθους και χαρακτήρα φρόντιζα πάντα να αποφεύγω τις “κακές” παρέες ακόμη και με επαγγελματικό κόστος και ακόμη όταν ήταν πολύ εύκολο και δελεαστικό να μετέχω σε αυτές. Ίσως να έπρεπε να απευθυνθείτε σε κάποιους άλλους που την ξέρουν καλύτερα και που λόγω της ιδιότητάς σας ως δημοσιογράφος σε οικονομικά θέματα, προφανώς θα τους γνωρίζετε καλύτερα.
Όμως αγαπητέ κύριε Κώνστα, ξεχνάτε θαρρώ, πως συνεχίζουμε να ζούμε στην Ελλάδα των λαμογιών και των φοροφυγάδων και όπως επίσης ξεχνάτε πως υπήρξε και η Ελλάδα χωρίς τα λαμόγια αλλά και ευελπιστούμε και στην Ελλάδα του μέλλοντος.
Το εάν εσείς κρίνετε πως η Ελλάδα του μέλλοντος θα υπάρξει διατηρώντας τα ήδη υπάρχοντα λαμόγια και μόνο μέσα από τα λαμόγια της Ευρωπαϊκής ένωσης αλλά και της σημερινής διακυβέρνησης, αυτό είναι μια δική σας άποψη καθόλα σεβαστή. Εγώ πάλι επιθυμώ να οραματίζομαι την χώρα μου μακριά από υποθηκευμένες χώρες, λαμόγια, φοροφυγάδες, εθνικούς τοκογλύφους και οικονομικούς εγκληματίες.
Κανένας δεν μου απάντησε στην εκπομπή γιατί εσείς επιμένετε να θέλετε να πιστεύουμε σε μία Κυβέρνηση και μία τρόικα, που έχει πέσει εντελώς έξω σε ότι κι αν έχει πει και μας έχει πήξει στο ψέμα και την παραπληροφόρηση.
Κανένας δεν μου απάντησε γιατί η Κυβέρνηση κάνει ακριβώς αυτά που καταδίκαζε στις προεκλογικές της δεσμεύσεις. (ΔΝΤ,κουρέματα, δάνεια και πολλά πολλά άλλα)
Κανείς δεν μου απάντησε γιατί με αποφάσεις τους εξαθλιώνουν τις σημαντικότερες παραγωγικές μονάδες της χώρας όπως η αγροτική παραγωγή, η βαριά βιομηχανία, ο τουρισμός, το περιβάλλον και πολλά άλλα.
Κανείς δεν μου απάντησε για το θέμα της υποθήκευσης της Εθνικής Κυριαρχίας και του Εθνικού πλούτου της Ελλάδας, για δάνειο που αφορούσε σε τόκους και όχι στις πραγματικές ανάγκες της χώρας μου.
Κανείς δεν μου απάντησε τέλος για το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων, του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, του χρυσού και γιατί η Κυβέρνηση κάνει τα πάντα να μην τα εκμεταλλευτεί το Ελληνικό κράτος και γυρνάει το κεφάλι της αμέριμνα σε κάθε αναφορά προς αυτά και πολλές φορές αρνούμενη την ύπαρξή τέτοιων φυσικών πόρων.
Εάν όλα αυτά που ρώτησα, σας υποδηλώνουν την διάθεσή μου για συνέχιση και όχι όπως λέτε εσείς για επιστροφή, στο κράτος των λαμογιών τότε με συγχωρείτε αλλά ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους.
Τα ερωτήματά μου απευθύνονταν στους παρόντες πολιτικούς, που κάποιοι εξ αυτών είναι απολύτως υπεύθυνοι για αυτά που ζούμε αλλά και στον κύριο Χαρδαβέλα που έχει κάνει τεράστια και εξαιρετική ομολογουμένως, έρευνα στα θέματα αυτά.
Θα περίμενα λοιπόν από ένα δημοσιογράφο αντί να εκπλήσσεται από την παρουσία ενός εργαζόμενου στις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά αντεργατικών και αντιδημοκρατικών μέτρων, να εκπλήσσεται από την άρνηση απάντησης στα ερωτήματα που έθεσα. Και όχι απλώς να εκπλήσσεται αλλά να επιμείνει στην απάντησή τους.
Πάντα πίστευα πως η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ερευνά και να αποδίδει αντικειμενικά την αλήθεια και όχι να κάνει προσωπικές εκτιμήσεις βασισμένες σε ανύπαρκτα ιστορικά δεδομένα και σε απόψεις ανθρώπων, που έχουν αποδείξει περίτρανα τον ανθελληνισμό τους, την αφερεγγυότητά τους και την ασχετοσύνη τους περί εθνικής οικονομίας και οικονομικών γενικότερα.
Επηρεάζετε την κοινή γνώμη κύριε Κώνστα και το γνωρίζετε πολύ καλά αυτό. Στο χέρι σας είναι να είστε αντικειμενικός, γιατί άλλωστε ο καθένας μας στο τέλος, κρίνεται από τις επιλογές του. Ίσως εάν κατεβαίνατε κι εσείς κάποια στιγμή κοντά στον κόσμο και συζητούσατε, να διαπιστώνατε πως όσοι κατεβήκαμε στο Σύνταγμα, ούτε λαμόγια είμαστε, ούτε φοροφυγάδες και ούτε κάποιοι που θέλουμε την οπισθοδρόμηση της χώρας μας, κάτι που τόσο απερίσκεπτα υπογράφουν αυτοί που εσείς υπερασπίζεστε.
Ξαφνιάστηκα δε ιδιαίτερα όταν με αποκαλέσατε τον αγαπημένο σας καλλιτέχνη γιατί δεν έχει τύχει ποτέ να σας δω κάπου. Διότι θα σας έβλεπα κύριε Κώνστα, καθώς κάποιοι από εμάς τους “τρελούς” καλλιτέχνες, μιλάμε με τον κόσμο και εκτιθέμεθα καθημερινά στην κρίση τους. Όχι κάθε 3-4 χρόνια και όχι μόνο μέσα από το διάφραγμα ενός τηλεοπτικού φακού.
Θα σας παρακαλούσα δε, όταν θέλετε να απαντήσετε σε κάποιον να απαντάτε όσο αυτός είναι παρών και όχι εν τη απουσία του. Είχατε απεριόριστο χρόνο να μου απαντήσετε όσο ήμουν παρών και όμως εσείς επιλέξατε να το κάνετε μόλις έκλεισε η τηλεφωνική μου παρέμβαση. Το θεωρώ αν μη τη άλλο αντιδεοντολογικό και αντίθετο με οποιονδήποτε κανόνα της δημοσιογραφίας, που τόσο πιστά θέλετε να υπηρετείτε.
Θα τελειώσω δε συνεχίζοντας να νοιώθω και εγώ αλλά και χιλιάδες Έλληνες πολίτες, πως η δική μας Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη, για τόσο μικρούς πολιτικούς…
Σας ευχαριστώ πολύ
Κατ’ αρχήν οφείλω να σας συστηθώ καθώς δεν με γνωρίζετε από ότι φαίνεται.
Ονομάζομαι Γιάννης Κότσιρας, είμαι τραγουδιστής, Έλληνας πολίτης και δεν φέρω καμία κομματική ταυτότητα. Γεννήθηκα το 1969 και εργάζομαι από τα 14 μου χρόνια άλλοτε ως σερβιτόρος, άλλοτε ως πωλητής, άλλοτε ως ηλεκτρολόγος και εργάτης σε εργοστάσιο και τα τελευταία 21 χρόνια ως τραγουδιστής. Το τελευταίο και ιδιαίτερα τα 21 χρόνια, δεν τα αγοράζεις, ούτε με ομόλογα, ούτε με δάνεια. Απλά τα...κερδίζεις, με σκληρή δουλειά και με καθημερινή ψηφοφορία από τον κόσμο.
Πραγματικά απορώ πως συνδυάζετε την συμμετοχή μου στις μαζικότερες, μεταπολιτευτικά, διαδηλώσεις, με την υποστήριξή μου στην Ελλάδα των λαμογιών και των φοροφυγάδων.
Απορώ πως κατ’ επέκταση συνδυάζετε τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων αν όχι εκατομμυρίων ανέργων, συνταξιούχων, εργαζομένων με αυτούς.
Εντελώς πληροφοριακά δεν έζησα ποτέ από κοντά αυτή την Ελλάδα των λαμογιών, διότι λόγω ήθους και χαρακτήρα φρόντιζα πάντα να αποφεύγω τις “κακές” παρέες ακόμη και με επαγγελματικό κόστος και ακόμη όταν ήταν πολύ εύκολο και δελεαστικό να μετέχω σε αυτές. Ίσως να έπρεπε να απευθυνθείτε σε κάποιους άλλους που την ξέρουν καλύτερα και που λόγω της ιδιότητάς σας ως δημοσιογράφος σε οικονομικά θέματα, προφανώς θα τους γνωρίζετε καλύτερα.
Όμως αγαπητέ κύριε Κώνστα, ξεχνάτε θαρρώ, πως συνεχίζουμε να ζούμε στην Ελλάδα των λαμογιών και των φοροφυγάδων και όπως επίσης ξεχνάτε πως υπήρξε και η Ελλάδα χωρίς τα λαμόγια αλλά και ευελπιστούμε και στην Ελλάδα του μέλλοντος.
Το εάν εσείς κρίνετε πως η Ελλάδα του μέλλοντος θα υπάρξει διατηρώντας τα ήδη υπάρχοντα λαμόγια και μόνο μέσα από τα λαμόγια της Ευρωπαϊκής ένωσης αλλά και της σημερινής διακυβέρνησης, αυτό είναι μια δική σας άποψη καθόλα σεβαστή. Εγώ πάλι επιθυμώ να οραματίζομαι την χώρα μου μακριά από υποθηκευμένες χώρες, λαμόγια, φοροφυγάδες, εθνικούς τοκογλύφους και οικονομικούς εγκληματίες.
Κανένας δεν μου απάντησε στην εκπομπή γιατί εσείς επιμένετε να θέλετε να πιστεύουμε σε μία Κυβέρνηση και μία τρόικα, που έχει πέσει εντελώς έξω σε ότι κι αν έχει πει και μας έχει πήξει στο ψέμα και την παραπληροφόρηση.
Κανένας δεν μου απάντησε γιατί η Κυβέρνηση κάνει ακριβώς αυτά που καταδίκαζε στις προεκλογικές της δεσμεύσεις. (ΔΝΤ,κουρέματα, δάνεια και πολλά πολλά άλλα)
Κανείς δεν μου απάντησε γιατί με αποφάσεις τους εξαθλιώνουν τις σημαντικότερες παραγωγικές μονάδες της χώρας όπως η αγροτική παραγωγή, η βαριά βιομηχανία, ο τουρισμός, το περιβάλλον και πολλά άλλα.
Κανείς δεν μου απάντησε για το θέμα της υποθήκευσης της Εθνικής Κυριαρχίας και του Εθνικού πλούτου της Ελλάδας, για δάνειο που αφορούσε σε τόκους και όχι στις πραγματικές ανάγκες της χώρας μου.
Κανείς δεν μου απάντησε τέλος για το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων, του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, του χρυσού και γιατί η Κυβέρνηση κάνει τα πάντα να μην τα εκμεταλλευτεί το Ελληνικό κράτος και γυρνάει το κεφάλι της αμέριμνα σε κάθε αναφορά προς αυτά και πολλές φορές αρνούμενη την ύπαρξή τέτοιων φυσικών πόρων.
Εάν όλα αυτά που ρώτησα, σας υποδηλώνουν την διάθεσή μου για συνέχιση και όχι όπως λέτε εσείς για επιστροφή, στο κράτος των λαμογιών τότε με συγχωρείτε αλλά ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους.
Τα ερωτήματά μου απευθύνονταν στους παρόντες πολιτικούς, που κάποιοι εξ αυτών είναι απολύτως υπεύθυνοι για αυτά που ζούμε αλλά και στον κύριο Χαρδαβέλα που έχει κάνει τεράστια και εξαιρετική ομολογουμένως, έρευνα στα θέματα αυτά.
Θα περίμενα λοιπόν από ένα δημοσιογράφο αντί να εκπλήσσεται από την παρουσία ενός εργαζόμενου στις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά αντεργατικών και αντιδημοκρατικών μέτρων, να εκπλήσσεται από την άρνηση απάντησης στα ερωτήματα που έθεσα. Και όχι απλώς να εκπλήσσεται αλλά να επιμείνει στην απάντησή τους.
Πάντα πίστευα πως η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ερευνά και να αποδίδει αντικειμενικά την αλήθεια και όχι να κάνει προσωπικές εκτιμήσεις βασισμένες σε ανύπαρκτα ιστορικά δεδομένα και σε απόψεις ανθρώπων, που έχουν αποδείξει περίτρανα τον ανθελληνισμό τους, την αφερεγγυότητά τους και την ασχετοσύνη τους περί εθνικής οικονομίας και οικονομικών γενικότερα.
Επηρεάζετε την κοινή γνώμη κύριε Κώνστα και το γνωρίζετε πολύ καλά αυτό. Στο χέρι σας είναι να είστε αντικειμενικός, γιατί άλλωστε ο καθένας μας στο τέλος, κρίνεται από τις επιλογές του. Ίσως εάν κατεβαίνατε κι εσείς κάποια στιγμή κοντά στον κόσμο και συζητούσατε, να διαπιστώνατε πως όσοι κατεβήκαμε στο Σύνταγμα, ούτε λαμόγια είμαστε, ούτε φοροφυγάδες και ούτε κάποιοι που θέλουμε την οπισθοδρόμηση της χώρας μας, κάτι που τόσο απερίσκεπτα υπογράφουν αυτοί που εσείς υπερασπίζεστε.
Ξαφνιάστηκα δε ιδιαίτερα όταν με αποκαλέσατε τον αγαπημένο σας καλλιτέχνη γιατί δεν έχει τύχει ποτέ να σας δω κάπου. Διότι θα σας έβλεπα κύριε Κώνστα, καθώς κάποιοι από εμάς τους “τρελούς” καλλιτέχνες, μιλάμε με τον κόσμο και εκτιθέμεθα καθημερινά στην κρίση τους. Όχι κάθε 3-4 χρόνια και όχι μόνο μέσα από το διάφραγμα ενός τηλεοπτικού φακού.
Θα σας παρακαλούσα δε, όταν θέλετε να απαντήσετε σε κάποιον να απαντάτε όσο αυτός είναι παρών και όχι εν τη απουσία του. Είχατε απεριόριστο χρόνο να μου απαντήσετε όσο ήμουν παρών και όμως εσείς επιλέξατε να το κάνετε μόλις έκλεισε η τηλεφωνική μου παρέμβαση. Το θεωρώ αν μη τη άλλο αντιδεοντολογικό και αντίθετο με οποιονδήποτε κανόνα της δημοσιογραφίας, που τόσο πιστά θέλετε να υπηρετείτε.
Θα τελειώσω δε συνεχίζοντας να νοιώθω και εγώ αλλά και χιλιάδες Έλληνες πολίτες, πως η δική μας Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη, για τόσο μικρούς πολιτικούς…
Σας ευχαριστώ πολύ
Γιάννης Κότσιρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου