Λένε: «Πρέπει να ανασκουμπωθούμε για να δουλέψουμε». Και απευθύνονται σε πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους.
Λένε: «Πρέπει να κάνουμε θυσίες». Και απευθύνονται σε μητέρες που δεν έχουν να δώσουν στα παιδιά τους να φάνε.
Λένε: «Πρέπει να αξιολογηθούμε». Και απευθύνονται σε αυτούς που οι ίδιοι απολύουν.
Λένε: «Πρέπει να αναβληθούν οι εκλογές». Και απευθύνονται σε ανθρώπους στα πρόθυρα της εξέγερσης.
Φράσεις επιθετικές. Φράσεις που θέλουν να ταπεινώσουν τους παραλήπτες τους. Για να τους σπάσουν το φρόνημα. Βία. Λεκτική βία. Ίσως η μητέρα κάθε βίας. Αλλά οι λέξεις μέσα στις φράσεις έχουν ιστορία. Κάποιες ιστορία ευγενική. Πράγμα που σημαίνει ότι βρισκόμαστε, μαζί με τους άλλους πολέμους, και εν μέσω ενός πολέμου για τις λέξεις.
Δικός μας στόχος εδώ είναι να ανακτηθούν λέξεις ζωογόνες. Να βρεθούν λέξεις που απελευθερώνουν.
Όσοι και όσες υπογράφουν το κείμενο «Για την υπεράσπιση της κοινωνίας και της δημοκρατίας» θέλουν να συμβάλουν, πιστεύω, σε αυτόν τον πόλεμο για τις λέξεις. Ίσως ανάμεσα σε πολλά άλλα που έχουν να κάνουν. Θέλουν να συμβάλουν. Όχι απλώς οφείλουν. Γιατί το «θέλω» παραπέμπει εδώ στη χαρά της συμμετοχής. Και σε συλλογικότητες που ενδυναμώνουν τον καθένα και την καθεμιά. Ενώ το απλώς «οφείλω» παραπέμπει στο γκρίζο χρώμα του καθήκοντος. Και στα χώματα του δικού μας ευρωπαϊκού Νότου δεν ευδοκιμούν οι προτεσταντικοί κώδικες
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου