ΡΕΥΜΑ ΝΕΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ

Το μνημόνιο, αποτελεί κοινή παραδοχή, ότι θα επαναπροσδιορίσει τον πολιτικό χάρτη της χώρας με βάση τις νέες διαφοροποιήσεις που καταγράφονται. Η νεοφιλελεύθερη αντίληψη με την κευνσιανή συγκρούονται σε παγκόσμιο επίπεδο ως προς την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Η Ευρώπη επιλέγοντας την νεοφιλελεύθερη και μονεταριστική οδό επέβαλε, άμεσα, το δρόμο της λιτότητας και έμμεσα, τις κυβερνήσεις, που θα τον υπηρετήσουν, στις αδύναμες χώρες της ευρωπαϊκής κοινότητας. Η λογική της αναγωγής του επιμέρους σε κυρίαρχο θέμα, αποτελεί απλά μια προσπάθεια να κρύψει τις αδυναμίες των Ευρωπαίων να αντιμετωπίσουν το συστημικό πρόβλημα και να αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους για να καλύψουν τις ευθύνες και τις πολιτικές τους επιλογές για την νέα Ευρώπη. Μια Ευρώπη που αποφασίζει μέσω της δημοσιονομικής προσαρμογής να συρρικνώσει το μισθολογικό κόστος εργασίας και το κοινωνικό κράτος αποσαθρώνοντας τον κοινωνικό ιστό και καταργώντας κάθε είδους εργασιακά δικαιώματα. Η λύση των μνημονίων φαίνεται καταστροφική ακόμα και σε χώρες που μη έχοντας τις ίδιες διαρθρωτικές αδυναμίες εισέρχονται στην ύφεση λόγω της συνταγής που ακολουθείται.
Η λύση θα προέλθει αν αντί να εφαρμόσουμε το «μεσαιωνικό» μοντέλο εργασίας της Κίνας ή το ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος των ΗΠΑ, παραδειγματιστούμε από την νομισματική πολιτική που οι προαναφερθέντες έχουν επιλέξει για την αντιμετώπιση της κρίσης. Η μεν πρώτη κρατά υποτιμημένο το νόμισμα της για να είναι η πιο ανταγωνιστική από τις μεγάλες οικονομίες και η δεύτερη, μέσω της κεντρικής της τράπεζας, τροφοδοτεί με δολάρια την αγορά. Μόνο η Ευρώπη διατηρεί τη γερμανική ιδεοληψία περί σκληρού νομίσματος που οδηγεί στην εξαθλίωση όσους δεν προλαβαίνουν να «ακρωτηριαστούν».

Χρειαζόμαστε επιτέλους ενιαία οικονομική διακυβέρνηση με έκδοση αναπτυξιακού ευρωομολόγου, μια χαλαρότερη νομισματική πολιτική, πραγματική ανακεφαλαίωση του ευρωπαϊκού τραπεζοπιστωτικού συστήματος ύστερα από το απαιτούμενο stress test, διαχείριση συνολικά του προβλεπόμενου από τη συνθήκη του Μάαστριχ χρέους (60%) των κρατών–μελών από την Ε.Κ.Τ., αναδιανομή στο σύνολο της ένωσης μέρους των πλεονασμάτων του βορρά, αλλά και δημοκρατικά νομιμοποιημένη λειτουργία της Ε.Ε., για να αντιμετωπιστεί η κρίση και τα παράγωγα της και να επανέλθουμε στην ανάπτυξη.

Επιλέγουμε πλέον στις προσεχείς εκλογές, αν δεν αλλάξει το ιδεολογικό και πολιτικό πρόσταγμα του, να μην στηρίξουμε εκλογικά αυτό το «κόμμα» που είναι πολιτικά και ιδεολογικά αποστασιοποιημένο από τις αρχές του και αποκομμένο από τις κοινωνικές ανάγκες, λειτουργώντας υπό το πρίσμα ενός αυτοκρατορικού μοντέλου εξουσίας. Ένα συρρικνωμένο και νεοφιλελεύθερο «μόρφωμα» θα ψηφιστεί μόνο από τους αξιωματούχους του κι όχι από τα προοδευτικά τμήματα της κοινωνίας!

Ή το ΠΑΣΟΚ θα αλλάξει, ή δεν έχει λόγο ύπαρξης!