Το όχι και τόσο μακρυνό 1990, ο υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, ετοίμασε ένα νομοσχέδιο για το οποίο θα ήταν υπερήφανο κάθε απολυταρχικό καθεστώς. Το «νομοσχέδιο Κοντογιαννόπουλου» προέβλεπε μεταξύ άλλων:
-γραπτές εξετάσεις και αριθμητική βαθμολογία στο δημοτικό
-σύστημα πόντων για τον έλεγχο της συμπεριφοράς των μαθητών εντός και εκτός σχολείου
-κατάργηση των μαθητικών γενικών συνελεύσεων
-επιβολή «ομοιόμορφης εμφάνισης» στους μαθητές
-έπαρση σημαίας και υποχρεωτικό εκκλησιασμό
-κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων στα πανεπιστήμια
-περικοπή φοιτητικής συμμετοχής στα όργανα συνδιοίκησης των ΑΕΙ
-κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου
Η αντίδραση της νεολαίας και της αριστεράς ήταν αναπάντεχη και εκφράστηκε φυσικά μέσα από μαζικές καταλήψεις σχολείων και...
πανεπιστημίων (πάνω από 65% των σχολείων της χώρας βρισκόταν υπό κατάληψη), ενώ σε σχεδόν όλες τις πόλεις της χώρας οι διαδηλώσεις ήταν καθημερινό φαινόμενο.
Ο εξεγερμένος κόσμος τότε, όπως και στα πρόσφατα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, δεν είχε απέναντί του μόνο το κράτος -μέσω των σωμάτων καταστολής-, αλλά και το παρακράτος. Και δυστυχώς για τον Νίκο Τεμπονέρα, έναν 37χρονο συνδικαλιστή καθηγητή και μέλος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, το παρακράτος του 1990 ήταν πιο σκληρό, πιο οργανωμένο και υποκινούμενο από πιο ψηλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου