ΗΠΑ: η φορολογική συμφωνία φέρνει κοντά τη λιτότητα

του RICHARD WOLFF απο το monthlyreview

Για άλλη μια φορά, τα δύο κόμματα του πολιτικού κατεστημένου κάνουν τα συνηθισμένα. Σε μια συμφωνία για τη φορολογία μεταξύ Ομπάμα και Ρεπουμπλικάνων –η οποία πέρασε με τη στήριξη της πλειοψηφίας των Δημοκρατικών– κόβονται οι φόροι, ιδιαίτερα των πλουσίων, και η εκτεταμένη υποστήριξη της ανεργίας. Εν ολίγοις, η κυβέρνηση εξακολουθεί να δαπανά πολλά χρήματα για να επιδοτεί την ιδιωτική καπιταλιστική οικονομία που βρίσκεται σε βαθειά ύφεση και να την αποτρέπει από την καταβύθιση στο κραχ. Το αποτέλεσμα είναι μια μεγαλύτερη διεύρυνση του ελλείμματος το οποίο πρόσφατα ανησυχούσε υποκριτικά πολλούς. Το κατεστημένο ενίσχυσε τις εταιρίες και τους πλουσίους με χαμηλότερους φόρους. Για να κερδίσει την αναγκαία ευρύτερη υποστήριξη, έκανε μετριοπαθείς περικοπές φόρων και για όλους τους άλλους. Αυτό έχει ως συνέπεια όλο και περισσότερες κρατικές δαπάνες να καλύπτονται με δανεισμό. Οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι πλούσιοι θα προθυμοποιηθούν να δανείσουν την κυβέρνηση των ΗΠΑ με το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που η ίδια κυβέρνηση αποφάσισε να μην αφαιρέσει από αυτούς μέσω των φόρων. Το ίδιο ισχύει και για επιχειρήσεις, πλούσιους και κυβερνήσεις άλλων χωρών. Όλοι οι Αμερικανοί θα χρειασθεί να πληρώσουν περισσότερα δισεκατομμύρια σε φόρους τα επόμενα χρόνια για να αποπληρωθούν οι τόκοι σε αυτούς τους δανειστές. Δηλαδή, όλοι οι Αμερικανοί θα πληρώσουν περισσότερους φόρους για να εξυπηρετηθεί μια μικρή μειοψηφία εύπορων Αμερικανών, η οποία δανείζει μια όλο και περισσότερο εξαρτημένη από δάνεια Αμερική. Σύντομα, το πολιτικό κατεστημένο θα αισθανθεί την πίεση αυτών που δεν επιθυμούν να πληρώνουν την αυξανόμενη φορολογία. Έπειτα θα κορυφωθεί η κατακραυγή ότι «εμείς» δεν μπορούμε να αντέξουμε τις δημόσιες υπηρεσίες που παρέχει η κυβέρνηση. Έτσι θα κορυφωθούν οι πιέσεις για περικοπή της κοινωνικής ασφάλισης, της Medicare, των φοιτητικών δανείων κ.λπ. Στη μάζα των Αμερικανών θα ειπωθεί ότι πρέπει να επιλέξει μεταξύ υψηλότερων φόρων και περικοπής δημόσιων υπηρεσιών. Θα καταπιεστεί ή θα ξεχασθεί ότι οι σημερινές περικοπές φόρων σε συνδυασμό με τις μαζικές κρατικές δαπάνες λόγω της κρίσης, ευθύνονται κατά πολύ για το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους που δημιούργησε η κυβέρνηση;

Ίσως τότε το κατεστημένο για άλλη μια φορά μετρήσει το πολιτικό κόστος αυτής της επιλογής και την προσπεράσει, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο δανεισμού. Αυτό μπορεί να συνεχισθεί μέχρις ότου οι δανειστές αρνηθούν να αναλάβουν το ρίσκο επιπρόσθετων δανείων χωρίς αύξηση του επιτοκίου. Θα απαιτήσουν λοιπόν την εφαρμογή ενός «προγράμματος λιτότητας», το οποίο θα σηματοδοτήσει τη διασφάλιση του χρήματος που θα κατευθυνθεί προς τους δανειστές. Αυτό ακριβώς κάνουν αυτοί οι δανειστές στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και απειλούν να το κάνουν και σε άλλες χώρες. Η λιτότητα φθάνει όταν η μεγάλη μάζα του λαού φορολογείται περισσότερο και απολαμβάνει μειωμένες δημόσιες υπηρεσίες από μια κυβέρνηση που κατευθύνει όλο και μεγαλύτερο μέρος των πόρων της στις επιχειρήσεις και στους πλουσίους. Αυτό που βολικά ξεχνιέται είναι ότι αυτές οι επιχειρήσεις και οι πλούσιοι γίνονται δανειστές της κυβέρνησης κάθε φορά που αυτή επιλέγει να μην τους φορολογήσει επαρκώς.

Με τα τεράστια και ταχέως αυξανόμενα χρέη –τα οποία χειροτερεύουν με τη φορολογική συμφωνία Ομπάμα και Ρεπουμπλικάνων– οι ΗΠΑ κινούνται με γρήγορο ρυθμό προς τη λιτότητα, ενώ το πολιτικό κατεστημένο και η πλειοψηφία των μίντια υποκρίνονται ότι όλα βαίνουν καλώς. Πρόκειται για τον ίδιο δρόμο που ακολούθησε η Ελλάδα, η Ιρλανδία και πολλές άλλες χώρες.