Απο τη..«Σοσιαλιστική Έκφραση»
Η πτώση του προέδρου της Τυνησίας Ben Ali και η φυγή του από την οργή του δρόμου ίσως σηματοδοτεί την πρώτη πράξη μιας αφύπνισης των φτωχών και καταπιεσμένων της Βόρειας Αφρικής και του Αραβικού κόσμου. Οι κυβερνήτες αυτών των αστυνομικών κρατών συγκρατούνται παραδοσιακά από τη χρηματοδότηση και την ενίσχυση είτε από τους Αμερικανούς είτε από τους Ευρωπαίους συμμάχους.
Η Τυνησία ήταν γαλλική αποικία από το 1881 μέχρι και την κατάργηση του αποικιοκρατικού καθεστώτος το 1956· η Γαλλία διατηρεί αισθητό ενδιαφέρον στην Τυνησία μέσα από 1174 γαλλικές εταιρείες. Η ανεξαρτησία δεν έδωσε στους Τυνήσιους λόγο για τη δική τους μοίρα. Η χώρα μαστίζεται από αστυνομικό κράτος ελεγχόμενο από λίγες άρχουσες οικογένειες που ζουν ανήθικα στη χλιδή. Αυτές οι οικογένειες λεηλάτησαν τη χώρα τους μένοντας ατιμώρητες κάτω από την προστασία ενός κατασταλτικού αστυνομικού μηχανισμού, ο οποίος εγκαταστάθηκε με την ευγενική χορηγία των ΗΠΑ.
Σήμερα η οικονομία βασίζεται στον τουρισμό....· αυτό δίνει πολλά κέρδη στις τουριστικές επιχειρήσεις αλλά αφήνει τη μισή χώρα υπανάπτυκτη. Η Τυνησία έχει ένα από τα υψηλότερα βιοτικά επίπεδα στην Αφρική, παρέχοντας καθολική, δωρεάν παιδεία και υγειονομική περίθαλψη· ωστόσο, η παγκόσμια οικονομική κρίση εξέθεσε το σάπιο σύστημα και την προσεκτικά καλλιεργημένη εικόνα που πρόβαλλαν οι διεθνείς οργανισμοί όπως το ΔΝΤ. Με πιο χαμηλή οικονομική ανάπτυξη οι εσωτερικές κοινωνικές αντιθέσεις βγήκαν εκρηκτικά στην επιφάνεια. Τα τελευταία δύο χρόνια, οι Ευρωπαϊκές αγορές εξαγωγών έκλεισαν, οι τιμές των τροφίμων αυξήθηκαν και η ζωή έγινε αβάσταχτη για τις τάξεις των νέων ανέργων που όλο και διογκώνονται.
Οι διαδηλώσεις στους δρόμους της Τυνησίας ξεκίνησαν τον περασμένο Δεκέμβρη, όταν ένας άνεργος άντρας αυτοκτόνησε αφότου η αστυνομία έκλεισε το περίπτερό του. Αυτή ήταν η σπίθα που πυροδότησε την οργή της στρατιάς των άνεργων νέων - περίπου το 40% των αποφοίτων είναι άνεργοι.
Οι διαδηλώσεις εξαπλώθηκαν από πόλη σε πόλη, αλλά παρότι δεκάδες σκοτώθηκαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία, η εξέγερση αυξήθηκε σε ένταση. Σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές οργανώσεις ηγήθηκαν κάποιων συνδικάτων, συμπεριλαμβανομένων και των ταχυδρομικών υπαλλήλων. Η απεργία στην πόλη Σφαξ προσέλκυσε τα πιο δυναμικά συνδικάτα του δημόσιου τομέα και κέρδισε την υποστήριξη σχεδόν όλων των εργαζομένων. Οι διαδηλωτές συγκεντρώνουν επίσης στις γραμμές τους φοιτητές, δημοσιογράφους, δικηγόρους και κατά πάσα πιθανότητα έχουν τη συμπάθεια των κατώτερων στρωμάτων της στρατιωτικής κάστας. Δεν είναι να απορεί κανείς γιατί ο Ben Ali υποχρεώθηκε ξαφνικά σε διακοπές αορίστου χρόνου στο εξωτερικό!
Η στρατιωτική ηγεσία φοβήθηκε ότι οι δυνάμεις της ήταν αναξιόπιστα κατασταλτικά όργανα. Ο στρατός βασίζεται σε καθολική υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, ακόμα και των γυναικών· σε πρόσφατες διαδηλώσεις οι ένοπλες δυνάμεις ήταν επιδεκτικές στη συναδέλφωση. Επιπλέον, οι μισθοί των αστυνομικών είναι χαμηλοί και η περιοδική διαφθορά καθιστά αυτές τις δυνάμεις ασταθείς.
Η άρχουσα ελίτ της Τυνησία θα προσπαθήσει σίγουρα να καθησυχάσει τις διαδηλώσεις, πολύ πιθανόν να διεξάγουν δημοκρατικές εκλογές και να δώσουν κάποιο περιθώριο για μεγαλύτερη πολιτική συμμετοχή. Ωστόσο, αφού η κοινωνική αναταραχή έχει ρίζες στην αντίθεση τόσο στην οικονομική όσο και στην πολιτική δικτατορία, τα αιτήματα για θεμελιώδη αλλαγή μπορεί να πάρουν μορφή παρόμοια μ’ αυτά στη Λατινική Αμερική όπου -τα τελευταία χρόνια- η Εθνοσυνέλευση λειτούργησε ως το επίκεντρο του κοινωνικού μετασχηματισμού.
Οι επαναστατικές κρίσεις και οι αλλαγές συχνά εμφανίζονται με παρόμοιο τρόπο άσχετα από το γεωγραφικό στοιχείο. Απομονωμένες και ξεχωριστές τοπικές και εθνικές συγκρούσεις συνενώνονται σε κοινό σκοπό, σχηματίζοντας μεταδοτικά μια συνείδηση στην ψυχολογία των μαζών. Μια διαδικασία που ο Μαρξ περιέγραψε ως ιδέες που γίνονται υλική δύναμη.
Οι λαοί της Βόρειας Αφρικής έχουν παρακολουθήσει τον τελευταίο χρόνο τις διαδηλώσεις στη Βρετανία, την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και τη Γαλλία· αυτά τα γεγονότα είχαν αναμφισβήτητα ισχυρή ψυχολογική επίδραση. Τα αιτήματα των διαδηλωτών στην Τυνησία και την Αλγερία επικεντρώθηκαν πρωταρχικά στις κοινωνικοοικονομικές ανάγκες των φτωχών. Ο Ισλαμικός φονταμενταλισμός δεν έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο. Μπορούμε να αναμένουμε ότι τα πρόσφατα γεγονότα στην Τυνησία θα επαναληφθούν και σε άλλες χώρες της περιοχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου