Η δημιουργία του 150μελούς Πρωθυπουργικού Γραφείου σκανδαλίζει. Όχι μόνο διότι έχει υψηλό κόστος σε μια εποχή υπερβολικής λιτότητας, όχι μόνο επειδή αυξάνει σημαντικά το μέγεθος του δημοσίου τομέα όταν υποτίθεται ότι πρέπει να συρρικνωθεί, όχι μόνο διότι προκαλεί το δημόσιο αίσθημα, αλλά και επειδή προκαλεί ερωτήματα για τον ρόλο των υπουργών. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα by pass μια παράκαμψη του υπουργικού συμβουλίου αλλά και της δημόσιας διοίκησης, ώστε να αποφευχθούν οι αναμενόμενες αντιδράσεις και να προχωρήσουν οι υπαγορευμένες από την τρόικα μεταρρυθμίσεις.
Η δημιουργία αυτού του γραφείου που θα χειρίζεται όλα τα θέματα πολιτικής, δεν αφήνει κανένα ρόλο στους υπουργούς, ούτε φυσικά και στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Κάθε κυβερνητική απόφαση θα διαμορφώνεται από τους συμβούλους του πρωθυπουργού, θα υπαγορεύεται από τους ίδιους στους υπουργούς και τελικά αυτοί οι ίδιοι θα επιβλέπουν αν εφαρμόζεται σωστά.
Ήδη οι υπουργοί είναι κατά κάποιο τρόπο αχυράνθρωποι αφού δεν εφαρμόζουν καμία πολιτική. Ή τουλάχιστον δεν εφαρμόζουν καμία δική τους πολιτική. Παίρνουν εντολές από την τρόικα μέσω του διαβιβαστή υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου και απλώς σκύβουν το κεφάλι και τις εφαρμόζουν.
Οι κυβερνητικές αποφάσεις δεν έχουν καμία σχέση ούτε με αυτά που υποσχέθηκε το ΠΑΣΟΚ πριν από τις εκλογές για να ανέβει στην κυβέρνηση, ούτε με αυτά που πίστευε το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα επί δεκαετίες, ούτε με αυτά που πιστεύουν και υποστηρίζουν - επίσης επί δεκαετίες - οι βουλευτές του κόμματος που κυβερνά.
Οι κυβερνητικές αποφάσεις δεν έχουν καμία σχέση ούτε με αυτά που υποσχέθηκε το ΠΑΣΟΚ πριν από τις εκλογές για να ανέβει στην κυβέρνηση, ούτε με αυτά που πίστευε το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα επί δεκαετίες, ούτε με αυτά που πιστεύουν και υποστηρίζουν - επίσης επί δεκαετίες - οι βουλευτές του κόμματος που κυβερνά.
Πρόκειται για μια κυβέρνηση εντολοδόχων που δεν έχει και δεν εφαρμόζει δική της πολιτική. Καμία απόφαση δεν ανήκει στην κυβέρνηση. Όλες ανεξαιρέτως ανήκουν στην τρόικα.
Υπό αυτές τις συνθήκες, συνθήκες τις οποίες επέλεξε - ή αναγκάστηκε λόγω προσωπικής αδυναμίας -να διαμορφώσει ο κ. Παπανδρέου, η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική δύναμη του ΠΑΣΟΚ είναι διακοσμητικά στοιχεία. Υπάρχουν εκεί για να ψηφίζουν τις αποφάσεις στη Βουλή προσφέροντας ένα κοινοβουλευτικό άλλοθι, μια κοινοβουλευτική χροιά στις αποφάσεις των ξένων κέντρων εξουσίας. (Φυσικά για αυτό φταίνε οι ίδιοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που δεν έχουν το απαιτούμενο πολιτικό βάρος για να προσφέρουν εναλλακτικές λύσεις).
Είναι κακό αυτό; Μήπως δεν υπάρχει άλλη λύση; Μήπως όπως λέει η κυβέρνηση είμαστε αναγκασμένοι να λειτουργήσουμε έτσι επειδή χρωστάμε;
1.Πρώτον είναι πολύ κακό διότι ουσιαστικά η δημοκρατία δεν λειτουργεί σωστά. Οι Έλληνες ψήφισαν ένα κόμμα που άλλα έλεγε και άλλα κάνει. Ψήφισαν βουλευτές που δεν έγιναν υπουργοί. Στη θέση τους έγιναν υπουργοί εξωκοινοβουλευτικοί φίλοι του Γ. Παπανδρέου που παίρνουν εντολές από το εξωτερικό.
2. Υπήρχε και υπάρχει άλλη λύση. Η λύση της διαπραγμάτευσης αντί της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας. Η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύθηκε, αποδέχθηκε άνευ όρων τις απαιτήσεις των πιστωτών. Το πρόγραμμα που ακολουθεί αποσκοπεί μόνο στην αποπληρωμή κατά προτεραιότητα και καθ' υπερβολήν των τόκων και των χρεών μας, εις βάρος του εισοδήματος των Ελλήνων, της οικονομίας μας και του εθνικού πλούτου. Η επαναδιαπραγμάτευση με την τρόικα των όρων του μνημονίου είναι αναγκαία και ειδικά σήμερα που αποδείχθηκε ότι το πρόγραμμα δεν αποδίδει τα προσδοκώμενα, η μείωση του ΑΕΠ είναι μεγαλύτερη από τη μείωση του ελλείμματος, το χρέος καλπάζει, η οικονομία καταρρέει, οι επιχειρήσεις κλείνουν, οι εργαζόμενοι απολύονται και βασικά συστατικά του κοινωνικού κράτους διαλύονται.
3. Δεν ήμασταν ούτε είμαστε αναγκασμένοι να λειτουργήσουμε με αυτόν τον εξευτελιστικό και ενάντια στα εθνικά συμφέροντα τρόπο. Απλώς οι ευρωπαίοι, η τρόικα, τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί τον κ. Παπανδρέου και τους άπειρους "διαπραγματευτές" του. Πανικόβλητοι αποδεχθήκαμε χωρίς κουβέντα και σκύβοντας το κεφάλι κάθε όρο που έθεσαν. Όρους επαχθείς και τελικά ανούσιους διότι αποτέλεσμα δεν έχουμε. Η κυβέρνηση λειτούργησε λάθος. Όχι διότι αποδέχεται τις απαιτήσεις του μνημονίου για μείωση του ελλείμματος, σύλληψη της φοροδιαφυγής, περιορισμού του δημοσίου τομέα - όλα αυτά πρέπει να γίνουν - αλλά διότι δεν εξασφάλισε την αδιατάρακτη ή τουλάχιστον την ομαλή λειτουργία της οικονομίας έναντι αυτών των όρων που αποδέχθηκε.
Για να επανέλθουμε όμως στο ζήτημα του Πρωθυπουργικού Γραφείου, των 150 συμβούλων που θα καθορίσουν την πολιτική και το μέλλον μας, (και που κατά τη γνώμη μου θα αποτελέσουν και τη βάση της λίστας με την οποία ο κ. Παπανδρέου θα πάει σύντομα σε εκλογές χωρίς σταυρό), αυτοί θα εξοντώσουν κάθε πρωτοβουλία των εκλεγμένων υπουργών. Επίσης θα δρουν ανεξέλεγκτα με βαθιά πίστη ότι "γνωρίζουν καλύτερα, και θα σώσουν τη χώρα".
Αυτή είναι και η μεγάλη πλάνη που ζει σήμερα ο Πρωθυπουργός και τα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης του. Νομίζουν ότι σώζουν τη χώρα. Νομίζουν ότι ξέρουν να ασκούν πολιτική και να σχεδιάζουν το μέλλον. Δυστυχώς ούτε από σχεδιασμό γνωρίζουν, ούτε πολιτική ξέρουν να ασκούν, και τη χώρα βυθίζουν στην ύφεση και τη φτώχεια.
reporterΓρηγόρης Νικολόπουλος
nikolopoulos@reporter.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου