Δεν έχω πολλά λόγια να περιγράψω τα συναισθήματά μου. Εδώ και πολύ καιρό προσπαθώ να γράψω ένα κείμενο που θα αιτιολογεί τις επιλογές μου αλλά πάντα οι λέξεις μου φαίνονταν φτωχές για να περιγράψουν αυτά που αισθανόμουν ως πολίτης και ως μέλος του ΠΑΣΟΚ. Συσσωρευμένη απογοήτευση, οργή, αγανάκτηση, ντροπή και λύπη ήταν τα συναισθήματα που δεν εκφράζονταν από λέξεις. Με έκαναν να γράφω, να σβήνω, να σκίζω χαρτιά.
Εξοργίζομαι που η Ν.Δ., που προκάλεσε το δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας, αποπειράται να κάνει εγχείρηση λοβοτομής στο λαό και να πείσει, χωρίς εμφανή και δυναμικό αντίλογο, ότι η ίδια δεν φέρει καμία ευθύνη για τις πολιτικές του απώτερου και πρόσφατος κυβερνητικού παρελθόντος της και πως έχει την εναλλακτική λύση στο τσεπάκι.
Λυπάμαι που το κόμμα μέσα από το οποίο αγωνίστηκα για μια «δίκαιη κοινωνία», ξέχασε το πρόγραμμά του έξω από τη Βουλή και το Μέγαρο Μαξίμου.
Ντρέπομαι που το κόμμα που στήριξα, με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές που εφάρμοσε τα δύο χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας, συνέβαλε ώστε να φτάσουν τα πράγματα ως εδώ. Τη χώρα στην αναξιοπρέπεια και τον εξευτελισμό και το λαό στην εξαθλίωση και την απόγνωση.
Αγανακτώ που Κορκίδηδες, Μίχαλοι και Δασκαλόπουλοι εμφανίζονται δήθεν ως υπερασπιστές των εργατικών εισοδημάτων, χωρίς ποτέ να ομολογήσουν δημόσια ότι είναι εκπρόσωποι εκείνων των κοινωνικών δυνάμεων που ευθύνονται για τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, τον αδικαιολόγητο πλουτισμό και τις καταθέσεις στους φορολογικούς παραδείσους.
Αγανακτώ με μια Δικαιοσύνη της οποίας οι αποφάσεις προκαλούν τον σκανδαλισμό των πολιτών με την προκλητικά διακριτική μεταχείριση που επιφυλάσσει σε «επώνυμου» χρυσοκάνθαρους, εξαντλώντας την αυστηρότητά της στους «ανώνυμους» παραβάτες.
Λυπάμαι που κάθε σκέψη ή πολιτική πρωτοβουλία για έναν κοινωνικό και οικονομικό εκσυγχρονισμό που θα εγγυάται την πρόοδο και την κοινωνική συνοχή, από πολλούς κυβερνητικούς παράγοντες ερμηνεύτηκε και εφαρμόστηκε ως αφορμή να εξαπολύσουν μια πρωτοφανή πολιτική κοινωνικού αυτοματισμού που έστρεφε τη μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης.
Θλίβομαι διότι, την ώρα που η πολιτική και οικονομική κρίση οξύνεται, το κοινωνικό κράτος εγκαταλείπεται στην τύχη του εγκαταλείποντας με τη σειρά του μεγάλες ομάδες πληθυσμού που οδηγούνται στην εξαθλίωση.
Αγανακτώ που όλες οι νομοθετικές πρωτοβουλίες που έχουν αναληφθεί στοχεύουν στο όφελος συγκεκριμένων, ισχυρών οικονομικών και κοινωνικών δυνάμεων και στη αφαίμαξη αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, μισθωτών και συνταξιούχων.
Διαφωνώ με τις πολιτικές που υποστηρίζουν πως η διεθνής επιτροπεία που επιβάλεται στην πατρίδα μου, η διαρκής λιτότητα για το λαό, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και ο ολοκληρωτικός αφελληνισμός της παραγωγικής δομής της χώρας αποτελούν μονόδρομο για τη σωτηρία της.
Αυτή η πολιτική ούτε βελτιώνεται, ούτε μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης. Αυτή η πολιτική μόνον ανατρέπεται. Και θα ανατραπεί από τον ελληνικό λαό, απ’ όλους εκείνους που είδαν τα όνειρά τους να γκρεμίζονται, την αξιοπρέπειά τους να ποδοπατείται, την απελπισία να τους γίνεται μόνιμη σύντροφος, τη ζωή να τους γυρνάει την πλάτη.
Δεν με ενδιαφέρει η στάση που κρατούν οι δανειστές, οι «σύμμαχοι» και οι «εταίροι». Αυτοί απέδειξαν περίτρανα στον ελληνικό λαό ότι αυτή η νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι η Ευρώπη που οραματίζονται οι λαοί της. Είναι, ακριβώς, η Ευρώπη που πρέπει να αλλάξει. Αυτοί απέδειξαν πως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα κέρδη που αποκομίζουν στην πλάτη των πιο αδύναμων κρατών και των πιο αδύναμων στρωμάτων.
Με ενδιαφέρει, όμως, η στάση της ελληνικής πολιτικής τάξης. Και, πιο πολύ, με ενδιαφέρει η στάση της παράταξης και των προσώπων που ΕΓΩ έστειλα με την ψήφο μου στο Κοινοβούλιο και στην κυβέρνηση. Με απογοήτευσαν. Με αγανάκτησαν. Δεν τους έχω καμία εμπιστοσύνη. Συνεπώς, δεν τους επιτρέπω, πλέον, να ψηφίζουν στο όνομά μου. Λειτουργούν και ψηφίζουν ως υπάλληλοι ξένων συμφερόντων. Και γι αυτό δεν έχουν καμία νομιμοποίηση.
Σήμερα, και αφού έγκαιρα και δημόσια δύο φορές είχα εκφράσει ανοιχτά την αντίθεσή μου σ΄ αυτή την πολιτική, καταθέτω την παραίτησή μου από τη θέση του γραμματέα της Σ. Ε. της Τ. Ο. ΠΑΣΟΚ Λάρισας. Ταυτόχρονα δηλώνω και την αποχώρησή μου από το ΠΑΣΟΚ διευκρινίζοντας, ωστόσο, πως πρώτο αυτό αποχώρησε από τις ιδέες, αρχές και τις αξίες του, προδίδοντας τα κοινωνικά στρώματα που το ανέδειξαν σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη και για την έκφραση των οποίων δημιουργήθηκε.
Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τα μέλη της Σ.Ε. για τη συνεργασία και τους κοινούς συλλογικούς αγώνες που δώσαμε μαζί με το λαό της πόλης ώστε να ξημερώσει μια διαφορετική μέρα για όλους. Ευχαριστώ τα μέλη και τους φίλους του κινήματος που με εμπιστεύθηκαν και με ανέδειξαν στη θέση του γραμματέα της Τ. Ο.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, ηττηθήκαμε. Προδοθήκαμε.
Η παραίτησή μου ενδεχομένως κάποιους να δυσαρεστήσει. Σε θέματα, όμως, αρχών, αξιών, αξιοπρέπειας και συνείδησης δεν χωρούν ούτε συμβιβασμοί ούτε προσωπικές – ιδιοτελείς στρατηγικές.
Εδώ και πολύ καιρό, δεν μπορούσα να αντέξω αυτή την πολιτική. Δεν την δικαιολόγησα. Δεν την υπερασπίστηκα. Δεν μπορούσα να την εκπροσωπήσω. Ήμουν ενεργά απέναντί της.
Είναι προφανές ότι δεν θα πιάσω θέση στον «καναπέ». Θα συνεχίσω, όπως έκανα μέχρι σήμερα, τους αγώνες μαζί με όλους τους εργαζόμενους για την ανατροπή αυτών των πολιτικών. Ταυτόχρονα, θα αγωνιστώ ώστε και τα ίδια τα κοινωνικά κινήματα να πάρουν τις αποστάσεις τους, να καταγγείλουν και να αποβάλουν από τις τάξεις τους ιδιοτελείς θεσιθήρες, επίορκους, έκδηλα και παράνομα πλουτήσαντες σε βάρος του ελληνικού λαού.
Με πολλούς και πολλές από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες βρισκόμαστε ήδη και είναι σίγουρο ότι θα ξαναβρεθούμε στα κοινωνικά μετερίζια. Εκεί που πάντοτε, και πρώτα απ’ όλα, ανήκουμε.
Συνεπώς, όχι «γεια». «Καλή αντάμωση» σύντροφοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου