Δ. Παπαδημούλης-Για την ενωτική πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ και το ιστορικό καθήκον της αριστεράς

Όταν το 26%  των πολιτών επιθυμεί κυβέρνηση συνεργασίας της αριστεράς, ποσοστό πολύ μεγαλύτερό από το 10% που επιθυμεί συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, φαίνεται ότι αυτή η εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης με συνεργασία των ευρύτερων δυνάμεων της αριστεράς πάνω σε ένα κοινό πρόγραμμα κερδίζει διαρκώς έδαφος μέσα στη κοινωνία.
Αν υπάρχει κάπου μια αναντιστοιχία, τότε αυτή εντοπίζεται ανάμεσα σ’ ένα ανοδικό ενωτικό ρεύμα που αναπτύσσεται μέσα στη κοινωνία και λέει «επιτέλους, να συσπειρωθεί η αριστερά, ας συζητηθεί από τις ηγεσίες τουλάχιστον αυτή η προοπτική που προέρχεται από την κοινωνία».
Εμείς θα επιμείνουμε στον δρόμο της σύμπραξης και της συνεργασίας γιατί πρέπει να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της κοινωνίας. Αναρωτιέμαι γιατί δεν την ακούν η Αλέκα και ο Φώτης.

Η πρόταση μας είναι διατυπωμένη εδώ και πολύ καιρό και κάθε μέρα προσθέτουμε και προγραμματικές πολιτικές ψηφίδες στην πρόταση διακυβέρνησης. Φυσικά και υπάρχουν διαφορές. Είναι αυθαίρετο να αθροίζει κανείς όλες τις δυνάμεις αδιάκριτα. Αλλά όταν είναι τόσο πιεστική η ανάγκη να ηττηθεί και να εγκαταλειφθεί μια καταστροφική πολιτική του μνημονίου και της μονόπλευρης λιτότητας που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ασύντακτη χρεωκοπία, τότε οι αντίπαλες δυνάμεις σ’ αυτή την πολιτική είναι υποχρεωμένες να κάνουν ότι μπορούν για να διαμορφώσουν το αντίπαλο δέος.
Όσο η αριστερά παραμένει διαιρεμένη στο όνομα στρατηγικών διαφορών, αρχηγισμών και κατακερματισμού τόσο θα επικρατεί το Μνημόνιο. Οι διαφορές μας δεν μας απαγορεύουν να συμπέσουμε σε ένα από κοινού πρόγραμμα εναλλακτικής διακυβέρνησης του τόπου για τα επόμενα 4-5 χρόνια.
Όταν η κοινωνία διαλύεται, τα παιδιά μεταναστεύουν, κόβονται μισθοί και συντάξεις, επιδόματα ανεργίας και λείπει οποιαδήποτε ελπίδα και προοπτική αλλά το μόνο που βασιλεύει είναι η ατιμωρησία και η διαφθορά, τότε οφείλουμε να κάνουμε κάτι ΣΗΜΕΡΑ και όχι στην μέλλουσα ζωή.
Σε μια βδομάδα τα βρήκαν Παπαδήμος-Παπανδρέου-Σαμαράς και Καρατζαφέρης και στη συνέχεια Παπαδήμος-Βενιζέλος –Σαμαράς, ο κόσμος ρωτάει: «εσείς δε μπορείτε;»
Η ΔΗΜΑΡ λέει: «Είμαστε η κυβερνώσα αριστερά, με ενδιαφέρει η διακυβέρνηση του τόπου αλλά δε θέλω με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Δε θέλω επίσης και με το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ».
Με ποιον θέλει τελικά να κυβερνήσει;
Η Αλέκα η Παπαρήγα λέει: «Δε θέλω να είναι αντιπολίτευση η δεξιά για να μην δημαγωγεί αντιπολιτευτικά».
Προτιμά δηλαδή, να είναι στη κυβέρνηση και να ριμάζει τη ζωή των ανθρώπων;