Τελικά, τι είναι ο Μπαράκ Ομπάμα; Πολιτική προσωπικότητα που επιδέχεται καλοπροαίρετη κριτική ή ένας δυνατός άνθρωπος που γοήτευσε τον κόσμο, ρίχνοντας τα αγκαθωτά κιγκλιδώματα του χρώματος;
Θυμάμαι την ιστορική ορκωμοσία στην Ουάσιγκτον σχεδόν δυο χρόνια πριν. Πλειοδοτούσε η συγκίνηση, ο ενθουσιασμός, η ελπίδα. Εκατομμύρια Αμερικανών διακατέχονταν από το σύνδρομο του μεσσιανισμού. Ολοι πίστευαν ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου, με την αμερικανική αξιοπρέπεια καταβαραθρωμένη και τον φόβο της τρομοκρατίας καθηλωτικό, τα πάντα θα ακινητοποιούνταν στην κάψουλα του χρόνου. Ο νέος πρόεδρος δεν ήταν απλώς ένα μαύρος που σάρωσε το προπύργιο της λευκής συντηρητικής Αμερικής. Ηταν ο παρ’ ολίγον όσιος, καθώς τα πλήθη έβλεπαν πάνω του τρεις απαστράπτουσες προσωπικότητες της αμερικανικής ιστορίας: ο Ομπάμα ήταν ο Τζον Κένεντι, ο Ρόμπερτ Κένεντι και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Μια δικαιολογημένη ενοχική υπερβολή.
Δύο χρόνια μετά, ο Ομπάμα και οι Δημοκρατικοί κινδυνεύουν να ηττηθούν στις ενδιάμεσες εκλογές της άλλης εβδομάδας. Γιατί όμως; Η απάντηση δεν εξαντλείται σε λίγες δημοσιογραφικές σειρές. Η Ιστορία, με τον συνήθη υποκειμενισμό των συντακτών της θα κρίνει τα πεπραγμένα του προέδρου. Εκ πρώτης όψεως, ο Ομπάμα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων –το σύστημα περίθαλψης είναι η σημαντικότερη εξαίρεση– δεν πέτυχε την ανατροπή. Δεν πέτυχε να ελέγξει εν μέσω κρίσης το τραπεζικό σύστημα, δεν τιθάσευσε στον βαθμό που θα ’πρεπε τη Γουόλ Στριτ (οι χρηματιστές κάνουν ξανά πάρτι, παρακολουθώντας την φθίνουσα πορεία των Δημοκρατικών στις δημοσκοπήσεις), δεν έδωσε πίσω τα σπίτια στα εκατομμύρια των Αμερικανών που υπέπεσαν στο σφάλμα του δανεισμού και το «yes, we can» έμεινε μετέωρο, όπως μετέωρη είναι η σημερινή πολιτική της Ουάσιγκτον σε Αφγανιστάν, Πακιστάν και Μέση Ανατολή.
Γράφεται συχνά στον Τύπο ότι ο Ομπάμα ανήλθε στην εξουσία μέσα από «χορηγίες» (πείτε το επενδύσεις) της J.P. Morgan, της Morgan Stanley... με στόχο την άμεση εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους μετά την εκλογή του.Οι οπαδοί αυτής της ισοπεδωτικής σκέψης κομίζουν αποδείξεις στο τραπέζι.Ο πρόεδρος, λένε, τοποθέτησε σε θέσεις–κλειδιά άτομα, τα οποία είχαν διατελέσει διευθυντικά στελέχη των εταιρειών που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κρίση.
Αυτή είναι η μια άποψη. Αν όμως είναι έτσι τα πράγματα, γιατί οι Ρεπουμπλικανοί ρίχνουν δισ. δολαρίων στην προεκλογική εκστρατεία (3 δισ. δολ. τις τελευταίες εβδομάδες); Αν το κατεστημένο όντως ελέγχει τον Ομπάμα, προς τι αυτός ο παροξυσμός; Μήπως έχει να κάνει λιγότερο με τον ίδιο τον Ομπάμα και περισσότερο με την ενισχυμένη εικόνα της δεξιάς πτέρυγας του ρεπουμπλικανικού κόμματος; Μήπως η συντηρητική Αμερική, τσακισμένη από την κρίση και την αγωνία της μη κυριαρχίας αναζητεί δεκανίκια σε ακραίες πολιτικές συσπειρώσεις;
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η 3η Νοεμβρίου θα αλλάξει το σκηνικό στο Κογκρέσο. Μαζί του, θα αλλάξει, άραγε, και η πολιτική του Ομπάμα ή θα παραμείνει ο άνθρωπος που σε κάθε ευκαιρία δηλώνει: je ne regrette rien;
kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου