Του Σ.Κούλογλου
Στην παγκόσμια τηλεοπτική ιστορία, δεν υπάρχει ίσως άλλη συνέντευξη που να κράτησε δύο ώρες, να μεταδόθηκε από όλους τους σταθμούς εθνικής εμβέλειας μίας χώρας αλλά ουσιαστικά να τελείωσε στην πρώτη απάντηση: στη διακαναλική συνέντευξη-εναρκτήριο λάκτισμα της προεκλογικής περιόδου, ο πρωθυπουργός είπε ότι ήθελε να πει στα πρώτα 5 λεπτά. Ότι δηλαδή μπορεί να μην έχει τη πρόθεση να προχωρήσει σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές αλλά αν τα αποτελέσματα των επερχόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών της 7ης Νοεμβρίου είναι αρνητικά για το ΠΑΣΟΚ και «βαρύνουν στη δυνατότητα της κυβέρνησης να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές», τότε «θα πρέπει να υπάρξει η απόφαση του λαού».
Και να σκεφτεί κανείς ότι μεγάλο μέρος της ευθύνης για όλη αυτή την ανακατωσούρα, έχει ένας άνθρωπος που, παρ ότι υποψήφιος περιφερειάρχης της Αττικής, αποφεύγει να μιλάει ή να εμφανίζεται συχνά στα μέσα ενημέρωσης.
Μια ακόμη ελληνική παγκόσμια πρωτιά, η σκιά του Γ. Δημαρά προηγείται στις δημοσκοπήσεις με αρκετή μάλιστα διαφορά από τον εκλεκτό του ΠΑΣΟΚ κ. Σγουρό, τον οποίο το κόμμα του μέχρι πριν μερικές εβδομάδες θεωρούσε σίγουρο νικητή της κούρσας για τον «μίνι πρωθυπουργό» των 5 εκατ. κατοίκων της συγκεκριμένης περιφέρειας.
Όσοι στη πρόθεση ψήφου των δημοσκοπήσεων δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν τον κ. Δημαρά αυτό που βασικά ξέρουν είναι ότι ψήφισε λευκό στη ψηφοφορία για το μνημόνιο την άνοιξη και γι αυτό διεγράφη από την κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος.
Υπό κανονικές συνθήκες και μόνο αυτό το γεγονός θα έπρεπε να θέσει στο κυβερνητικό επιτελείο το αιώνιο ερώτημα: ή στραβός είναι ο Δημαράς, ή στραβά αρμενίζουμε. Αλλά ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Mπροστά σε δημοσκοπήσεις που έδειχναν το «σύνδρομο Δημαρά» να εμφανίζεται με διάφορες παραλλαγές σε όλη την Ελλάδα, η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει στροφή 180 μοιρών απαρνούμενη τα περί ψήφου για την τοπική αυτοδιοίκηση που διακήρυττε μέχρι τώρα και να θέσει το ίδιο δίλημμα που έθεταν μέχρι τώρα οι αντίπαλοι της : είστε κατά ή υπέρ του μνημόνιου και της κυβερνητικής πολιτικής; ΠΑΣΟΚ ή εκλογές και χάος; Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση αποφάσισε να φλερτάρει με την πολιτική αυτοκτονία.
Γιατί αυτή η αλλαγή τακτικής έχει πολλά ρίσκα και ελάχιστα πλεονεκτήματα. Πρώτον, βάζει σε δοκιμασία τους ανεξάρτητους υποψηφίους που υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αλλά και σε άλλες περιοχές, τους οποίους εμπλέκει σε μια μετωπική πολιτική αντιπαράθεση. Στο διαφαινόμενο δεύτερο γύρο, τόσο για τον Γ. Καμίνη όσο και για τον Γ. Μπουτάρη, θα είναι τώρα πιο δύσκολο να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους άλλων υποψηφίων, όσο απωθητικές και αν είναι επιλογές όπως του κ. Κακλαμάνη ή και του κ. Γκιουλέκα. Το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει έτσι να χάσει εύκολα τη μάχη στους δύο μεγαλύτερους δήμους της χώρας αλλά και σε άλλους δήμους η περιφέρειες.
Δεύτερον κινδυνεύει να «κάψει» τη μοναδική εφεδρεία που διαθέτει αυτή την στιγμή το κυβερνών κόμμα δηλαδή τον κ. Παπανδρέου που στις δημοσκοπήσεις εμφανίζεται λιγότερο φθαρμένος από τη κυβέρνηση του. Και τρίτον οδηγεί, αν οι κυβερνητικοί υποψήφιοι ηττηθούν, σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές, από τις οποίες το ΠΑΣΟΚ θα βγει λιγότερο δυνατό απ ότι σήμερα.
Μοναδική ελπίδα είναι ότι η εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ θα συσπειρωθεί από την παρέμβαση του προέδρου και το κλίμα «μετωπικής αντιπαράθεσης με την δεξιά», θα κατέβει μαζικά στις κάλπες και θα υποστηρίξει τους υποψήφιους με τη βούλα του κυβερνώντος κόμματος. Στο ποδόσφαιρο και τη πολιτική τίποτα δεν πρέπει να αποκλείεται πριν τελειώσει ο αγώνας, αλλά μάλλον πρόκειται για απίθανο σενάριο.
Οι επιτελείς του κυβερνώντος κόμματος δείχνουν να μην καταλαβαίνουν ότι τα οικονομικά μέτρα που έχουν υιοθετήσει αλλά και ή όλη εικόνα αποδιοργάνωσης και αναποτελεσματικότητας που εμφανίζει η κυβέρνηση έχουν κάνει πολύ επιφυλακτικούς ακόμη και τους ορκισμένους οπαδούς τους . Ότι εδώ ακριβώς οφείλεται το φαινόμενο Δημαρά το οποίο δεν μπορεί πλέον να εξορκισθεί με ζαχαριαδικές, παλαιοκομματικές μεθόδους της δεκαετίας του 70, όπως η κωμικοτραγική κατηγορία ότι ο κ. Δημαράς εργάζεται «εξ αντικειµένου» για την «αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης» και υπέρ του «κατεστημένου».
Στην Ελλάδα, αντίθετα με τη Γαλλία όπου η λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή εκφράζονται με μαζικές διαδηλώσεις κλπ, οι αγανακτισμένοι βασικά διαθέτουν ένα μέσο για να πουν το πόνο τους, ιδίως στην επαρχία: να μαυρίσουν τη κυβέρνηση που τους έταξε πολλά κι ύστερα τους κορόιδεψε παίρνοντας κι αυτά που είχαν. Ο κ. Παπανδρέου άνοιξε με την διακαναλική συνέντευξη το κουτί της Πανδώρας: καλώντας τους να υποστηρίξουν τη κυβέρνηση, στην πραγματικότητα τους έδωσε την ευκαιρία να την καταψηφίσουν όχι απλώς αυτοδιοικητικά, αλλά και επίσημα, πολιτικά. Στο ερώτημα ΠΑΣΟΚ ή χάος ,μάλλον θα προτιμήσουν το δεύτερο. Ανοίγοντας το δρόμο όχι μόνο για πρόωρες βουλευτικές εκλογές αλλά και για χαώδεις πολιτικές εξελίξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου