Όταν ένας εργοδότης ζητάει από τους υπαλλήλους του να δεχθούν απολύσεις και περικοπές μισθών «για να σωθεί η επιχείρηση», σημαίνει ΠΑΝΤΑ ότι έχει αποφασίσει το κλείσιμό της. Ούτε καλή πράξη, ούτε ρίσκο, είναι ένας προληπτικός τρόπος διαχείρισης των κοινωνικών συγκρούσεων. Αυτός που πέφτει στην παγίδα και δέχεται τις «θυσίες», θα θυσιαστεί ο ίδιος.
ΟΤΑΝ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Η ΔΕΞΙΑ, τα κανάλια France Info και TF1 και η εφημερίδα Le Monde μας εξηγούν ότι θα πρέπει να δουλεύουμε πιο πολλά χρόνια «για να σώσουμε το συνταξιοδοτικό σύστημα», αναγγέλλουν ότι το τέλος του είναι προγραμματισμένο. Συντάξεις, κοινωνική ασφάλιση, δημόσιες υπηρεσίες αποδυναμώνονται κάθε μέρα. Και πάντα οι ίδιοι βγαίνουν κερδισμένοι.
Αν πιστεύεις ότι το σχέδιο Fillon-Sarkozy ενάντια στις συντάξεις είναι ρεαλιστικό είναι σα να καταπίνεις όλα τα στοιχεία του αστικού ψέματος σε όλη την ιστορία και τον κόσμο:
Α) Ο μισθός (δηλαδή η εκμετάλλευση της εργασίας) υποτίθεται ότι είναι αξεπέραστη μοίρα που θα εξασφαλίσει την κυριαρχία του ανθρώπου επί της φύσης και την υπεροχή του στον μπαμπουίνο.
Β) Οι λεγόμενες «κοινωνικές κατακτήσεις», δηλαδή οι παραχωρήσεις που έχει κάνει η αστική τάξη στο αγωνιζόμενο προλεταριάτο στη διάρκεια της ιστορίας της πάλης των τάξεων θεωρούνται πρόσκαιρες, στιγμιαίες και επισφαλείς, όπως και η ίδια η ζωή, μας θύμιζαν τα αφεντικά. Όσο περισσότερες στην ιστορία της πάλης των τάξεων είναι αυτές οι κατακτήσεις, τόσο πιο εύκολα θα καταγγελθούν ως αρχαϊσμοί ασυμβίβαστοι με τις ανάγκες της μοντέρνας οικονομίας.
Γ) Η οικονομία υποτίθεται ότι είναι μια αντικειμενική επιστήμη που επιτρέπει να οργανώνεται ορθολογιστικά η αρμονική ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών και όχι η ιδεολογία του καπιταλισμού που εκμεταλλεύεται την εργασία και θέτει το σύνολο της ανθρώπινης ζωής υπό την κυριαρχία του εμπορίου και του κέρδους. Αν αποδεχτούμε τα παραπάνω παραμύθια, δεν θα είναι δυνατό να συζητήσουμε, παρά μόνο πάνω σε λεπτομέρειες του νόμου ενάντια στις συντάξεις, στην εξάρθρωση του εργασιακού κώδικα ή την επιστροφή του 100% σε μακροχρόνιες ασθένειες.
Υπομένουμε το καπιταλιστικό σύστημα, μαζί με τις κρίσεις τους. Δεν χρειάζεται να μοιραζόμαστε και τα ασήμαντα προβλήματα των διαχειριστών του. Πάντα από τις τσέπες μας έρχονται να κλέψουν για να καλύψουν τα χρέη τους στο παιχνίδι. Η λογική τους είναι πάντα αντίθετη προς τα συμφέροντά μας, είτε κλείνουν ένα νοσοκομείο, ένα ταχυδρομείο ή αυξάνουν τους φόρους με το πρόσχημα της «φορολογικής δικαιοσύνης». Στη φωλιά τους οι επιτήδειοι!
Η νομιμότητά μας χτίζεται στους αγώνες. Η μόνη γλώσσα που τα αφεντικά καταλαβαίνουν: απεργίες, μπλόκα, σαμποτάζ.
ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΜΕ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ... ...ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, ΕΙΔΙΚΟΙ, «ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ». ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΜΑΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου